Marian Pokładecki

Witold Marian Pokładecki vel Zbigniew Radecki ps.: „Zoli”, „Witold”, „Cybina”, „Ziemski” (ur. 1 lipca 1910 w Poznaniu, zm. 24 sierpnia 1993 tamże) – podoficer Wojska Polskiego II RP i Polskich Sił Powietrznych w Wielkiej Brytanii, oficer Armii Krajowej, podharcmistrz, cichociemny.

Witold Marian Pokładecki

Zbigniew Radecki

Zoli, Witold, Cybina, Ziemski

Marian Pokładecki (ze zbiorów NAC)
porucznik
Data i miejsce urodzenia	1 lipca 1910 Poznań
Data i miejsce śmierci	24 sierpnia 1993 Poznań
Przebieg służby
Lata służby	1933–1945
Siły zbrojne	Wojsko Polskie Polskie Siły Zbrojne Armia Krajowa
Formacja	RAF
Jednostki	dywizjon 309, referat lotnictwa Oddziału III sztabu Okręgu Kielce AK
Stanowiska	radiotelegrafista, oficer referatu i instruktor
Główne wojny i bitwy	II wojna światowa, kampania wrześniowa
Późniejsza praca	kierownik placówki UNRRA, kierownik domów wypoczynkowych
Odznaczenia

Życiorys

Po ukończeniu Gimnazjum Marii Magdaleny w Poznaniu, odbył w latach 1931–1933 służbę wojskową, w czasie której ukończył kurs łączności, a następnie szkołę podoficerską, zostając zawodowym podoficerem lotnictwa.

W szkole był aktywnym harcerzem. W roku 1929 jako drużynowy był komendantem 9 PDH na zlocie zorganizowanym w Poznaniu z okazji 10-lecia niepodległości Polski. Współorganizował jubileuszowy Zlot 25-lecia Harcerstwa Polskiego w Spale w 1935 roku. W latach 1936–1937, będąc już podharcmistrzem, był komendantem hufca „Poznań-Śródka”.

W 1937 roku został zatrudniony jako cywilny urzędnik do Wojskowej Radio-Telegraficznej Stacji nr 4 w Golęcinie. Po roku pracy szkoleniowo-technicznej został przeniesiony do Warszawy do Sztabu II Oddziału do obsługi stacji goniometrycznej.

We wrześniu 1939 roku służył w Oddziale II Sztabu Wojska Polskiego jako radiotelegrafista. Przekroczył granicę polsko-rumuńską 18 września 1939 roku. Był internowany w Rumunii. W grudniu znalazł się we Francji, gdzie został skierowany do Polskich Sił Powietrznych. W czerwcu 1940 roku dostał się do Wielkiej Brytanii, gdzie został przydzielony jako radiotelegrafista do dywizjonu 309. Był dowódcą radiostacji goniometrycznej. Między 15 marca a 29 grudnia 1942 roku został skierowany do lotów rozpoznawczych nad terenami przewidywanymi na przyszłą inwazję wojsk alianckich.

Zgłosił się do służby w kraju. Po przeszkoleniu w zakresie lotnictwa i dywersji został zaprzysiężony 4 marca 1943 roku w Oddziale VI Sztabu Naczelnego Wodza i przeniesiony do Głównej Bazy Przerzutowej w Brindisi we Włoszech. Zrzutu dokonano w nocy z 3 na 4 kwietnia 1944 roku w ramach akcji „Weller 5” dowodzonej przez kpt. naw. Antoniego Freyera (zrzut na placówkę odbiorczą „Pierzyna” 10 km na południowy zachód od Mińska Mazowieckiego). Skakali razem z nim: sierż. Stanisław Biedrzycki ps. „Opera”, ppor. Jan Bieżuński ps. „Orzyc” i kpt. Zygmunt Sawicki ps. „Samulik”.

Pokładecki dostał w maju 1944 roku przydział do referatu lotnictwa Oddziału III Operacyjnego sztabu Okręgu Kielce AK na stanowisko oficera referatu i instruktora. Do jego zakresu obowiązków należało m.in.: zabezpieczanie sieci łączności lotnisk, szkolenie kadr oraz wybór zrzutowisk i przygotowywanie ich do odbioru zrzutów lotniczych na obszarze Jędrzejów–Kielce–Szydłowiec.

Od czerwca 1944 roku służył w oddziale partyzanckim „Szarego”, który dysponował grupą lotników. Ponadto szkolił w zakresie łączności oddziały podległe referatom lotniczym w Częstochowie i Skarżysku.

Po wojnie, w 1945 roku był aresztowany przez UB i przez kilka miesięcy przebywał w areszcie. Po zwolnieniu prowadził placówkę UNRRA. Później pracował jako kierownik domów wypoczynkowych Poznańskiego Przedsiębiorstwa Elektryfikacji Rolnictwa w Szklarskiej Porębie. W 1952 roku, będąc inwigilowanym przez UB został zmuszony do opuszczenia strefy przygranicznej. Przeniósł się z rodziną do Poznania. Musiał się co tydzień meldować w UB. Po 1956 roku pracował w Poznańskim Przedsiębiorstwie Elektryfikacji Rolnictwa jako ekonomista. Z czasem awansował na stanowisko kierownika budowy. W 1974 roku przeszedł na emeryturę.

Awanse

• podporucznik czasu wojny – ze starszeństwem z dniem 4 kwietnia 1944 roku.

Odznaczenia

• Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari
• Srebrny Krzyż Zasługi z Mieczami – 24 września 1944 roku.

Życie rodzinne

Był synem Franciszka, tapicera, i Stanisławy z domu Jankowiak. 12 grudnia 1945 roku ożenił się z Janiną Drozdowską (1917–1992), łączniczką AK w Kutnie. Mieli troje dzieci: Witolda (ur. w 1948 roku), Ewę zamężną Lesiak (ur. w 1950 roku) i Przemysława (ur. w 1954 roku).

Bibliografia

• Krzysztof A. Tochman: Słownik biograficzny cichociemnych. T. 3. Zwierzyniec – Rzeszów: Obywatelskie Stowarzyszenie „Ostoja”, 2002, s. 87–89. ISBN 83-910535-4-7.
• Jędrzej Tucholski: Cichociemni. Warszawa: Instytut Wydawniczy „Pax”, 1984, s. 388. ISBN 83-211-0537-8.
• Jędrzej Tucholski: Cichociemni 1941–1945 – Sylwetki spadochroniarzy. Wojskowy Instytut Historyczny, 1984, s. 182.
• Kazimierz Mielcarek. Druh Witold Marian Pokładecki (1) / Wspomnienie. „Gazeta Wyborcza Poznań”. 147, s. 8, 1998-06-25. [dostęp 2014-01-12].
• Kazimierz Mielcarek. Druh Witold Marian Pokładecki (2) / Wspomnienie. „Gazeta Wyborcza Poznań”. 147, s. 8, 1998-06-25. [dostęp 2014-01-12].
• Kazimierz Mielcarek. Druh Witold Marian Pokładecki (3) / Wspomnienie. „Gazeta Wyborcza Poznań”. 147, s. 8, 1998-06-25. [dostęp 2014-01-12].
• Profil Mariana Pokładowskiego na portalu Niebieskiej Eskadry. 2012-07-01. [dostęp 2014-01-12].
• Pokładecki Marian („Zoli”, „Cybina”, „Witold”, „Ziemski”) na stronie Okręgu Wielkopolskiego Światowego Związku Żołnierzy AK. [dostęp 2014-01-12].