Marian Konieczny (1898–1940)

Marian Konieczny (ur. 2 lutego 1898 w Bogoniowicach, zm. 22-25 kwietnia^[1] 1940 w Kalininie) – polski żołnierz, policjant, ofiara zbrodni katyńskiej.

Marian Konieczny

aspirant
Data i miejsce urodzenia	2 lutego 1898 Bogoniowice
Data i miejsce śmierci	1940 Twer
Przebieg służby
Formacja	Legiony Polskie Policja Państwowa
Jednostki	II Brygada Legionów Polskich 3 Pułk Piechoty Legionów 2 Pułk Ułanów Legionów 2 Pułk Szwoleżerów Rokitniańskich
Główne wojny i bitwy	wojna polsko-bolszewicka
Odznaczenia
;

Życiorys

Marian Konieczny urodził się jako syn Jana i Katarzyny z domu Obłozińska.

Od maja 1914 roku wstąpił do Drużyny Strzeleckiej w Ciężkowicach, a 16 sierpnia 1914 roku do II Brygady Legionów Polskich w Krakowie. Przydzielony do 15 Kompanii IV baonu 3 pułku piechoty. Od 1 sierpnia 1915 do 31 października 1915 pełnił służbę w sądzie polowym II Brygady, skąd został przeniesiony do oddziału sztabowego II Brygady. Od 3 stycznia 1917 roku w 2 plutonie III szwadronu 2 pułku ułanów.

Przeszedł cały szlak bojowy II Brygady Legionów, brał udział w bitwach pod Nadworną, Mołotkowem, Rafajłową, Pasieczną, Zieloną, Sniatynem, Delatyczem, Jezupolem, Zaddobrowską, Sadogórą oraz w walkach pozycyjnych na Bukowinie, pod Wołczewskiem, na Stochodem. Ranny pod Mołotkowem i Sadogórą.

Podczas tzw. kryzysu przysięgowego nie został internowany, wszedł natomiast w skład Polskiego Korpusu Posiłkowego, w którym służył do jego rozwiązania 16 lutego 1918 roku.

W lipcu 1918 internowany przez władze austriackie i osadzony w koszarach Siemiradzkiego w Krakowie.

Odznaczony Krzyżem Walecznych.

11 listopada 1918 roku wstąpił do 2 pułku Szwoleżerów Rokitniańskich^[2]. W latach 1918–1921 uczestniczył w wojnie polsko-bolszewickiej w stopniu wachmistrza. 31 października 1921 bezterminowo urlopowany.

W Policji Państwowej od 1 lipca 1922 roku. Do 4 listopada 1934 służbę pełnił w policji województwa wileńskiego, skąd przeniesiony został do m.st. Warszawy. Mianowany na stopień przodownika 1 lutego 1937. We wrześniu 1939 w Urzędzie Śledczym m.st. Warszawy.

Aresztowany przez NKWD podczas próby przedarcia się na Węgry, osadzony w Ostaszkowie^[3], skąd został wywieziony 20.04.1940, zamordowany między 22 a 25 kwietnia 1940, pochowany na Cmentarzu Wojennym w Miednoje^[4].

Tablica pamiątkowa na cmentarzu w Miednoje^[5]

Dokument przyznania Krzyża Niepodległości (awers)^[6]

Dokument przyznania Krzyża Niepodległości (rewers)^[6]

Awans pośmiertny

4 października 2007 roku Marian Konieczny został pośmiertnie awansowany na stopień aspiranta Policji Państwowej^[7][8][9].

Rodzina

Żonaty z Katarzyną Konieczną (ur. 19.05.1902, zm. 29.05.1979 Grodków).

Córki:

• Marianna (ur. 25.09.1925 Kraków, zm. 03.07.1999 Nysa), mąż: Mieczysław Wasilewski (ur. 1.02.1924 Kobryń, zm. 1.01.1997 Nysa)
• Henryka (ur. 2.02.1927, zm. 30.03.1997 Grodków) mąż: Romuald Banek (ur. 28.12.1925, zm. 4.12.1980 Grodków)
• Stanisława (ur. 4.12.1928, zm. 15.09.2016 Gliwice), mąż: Władysław Wesołowski (ur. 20.06.1922, zm. 23.09.1988 Gliwice)

Ordery i odznaczenia

• Krzyż Niepodległości – 13 września 1933 „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”^[10]
• Krzyż Walecznych
• Medal Pamiątkowy za Wojnę 1918-1921
• Medal Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości 1918–1928
• Odznaka za Rany i Kontuzje

Zobacz też

• jeńcy polscy w niewoli radzieckiej (od 1939 roku)
• obozy NKWD dla jeńców polskich
• ofiary zbrodni katyńskiej – zamordowani w Kalininie
• kampania wrześniowa

Przypisy

1. Memoriał, Zabici w Kalininie, pochowani w Miednoje. Księga pamięci polskich jeńców wojennych - więźniów obozu NKWD ZSRR w Ostaszkowie, rozstrzelanych na mocy decyzji Politbiura KC WKP(b) z 5 marca 1940 rok, 20 lutego 2020. Brak numerów stron w książce
2. Wiesław Gogan: Szwoleżerowie Rokitniańscy. s. 390.
3. Andrzej Misiuk (red.): Lista ostaszkowska. s. 89.
4. Graveyard books - Muzeum Katyńskie [online], katynmuzeum.pl [dostęp 2019-07-18].
5. http://www.moremaiorum.pl/wp-content/uploads/2015/01/SDC11287.jpg
6. Wojskowe Biuro Historyczne [online], wbh.wp.mil.pl [dostęp 2019-07-19] (pol.).
7. Funkcjonariusze Policji – Uroczysty Apel Pamięci 9 listopada 2007 roku, plac marszałka Józefa Piłsudskiego w Warszawie polskieradio.pl [dostęp 2012-03-19]
8. Bożena Łojek: Pośmiertne awansowanie żołnierzy i funkcjonariuszy Rzeczypospolitej Polskiej zamordowanych w 1940 r. w ZSRR w wyniku zbrodni katyńskiej, [w:] Zeszyty Katyńskie (nr 23), Warszawa 2008, s. 204–230. ISBN 978-83-917780-5-0.
9. LISTA OSÓB ZAMORDOWANYCH W KATYNIU, CHARKOWIE, TWERZE I MIEDNOJE MIANOWANYCH POŚMIERTNIE NA KOLEJNE STOPNIE. katedrapolowa.pl. s. 251. [dostęp 2012-12-13]. (pol.).
10. M.P. z 1933 r. nr 212, poz. 238.

Bibliografia

• Miednoje. Księga Cmentarna Polskiego Cmentarza Wojennego, tom I, Warszawa 2006, str. 393. radaopwim.gov.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-03-31)].. ISBN 83-89474-06-9
• Listy proskrypcyjne funkcjonariuszy Policji Państwowej sporządzone przez NKWD, str. 249