Marian Dąbrowski (1882–1925)

Marian Dąbrowski (ur. 8 września 1882^[1], zm. 30 września 1925 w Kosowie) – polski żołnierz, major oświatowy Wojska Polskiego, publicysta, wolnomularz^[2].

Marian Dąbrowski

Marian Dąbrowski w mundurze Wojska Polskiego
major oświatowy
Data i miejsce urodzenia	8 września 1882 Warszawa
Data i miejsce śmierci	30 września 1925 Kosów
Przebieg służby
Lata służby	1918–1925
Siły zbrojne	Armia Austro-Węgier Wojsko Polskie
Formacja	Legiony Polskie
Jednostki	Ministerstwo Spraw Wojskowych
Stanowiska	szef wydziału
Późniejsza praca	kierownik Departamentu Wyznań Niekatolickich w MSW
Odznaczenia

Życiorys

Urodził się w rodzinie Leona Leopolda (1840–1918) i Gabrieli Antoniny z d. Żejma (1952–1921). Miał braci Józefa i Wacława^[3]. Wziął udział w przygotowaniu i przeprowadzeniu strajku szkolnego w 1905. Członek Polskiej Partii Socjalistycznej (PPS) i członek kolejnych organizacji bojowych PPS. Od 1906 w PPS–Frakcji. Studiował medycynę na Uniwersytecie Jagiellońskim, następnie nauki społeczne i historyczne w Brukseli. W 1908 przebywał na emigracji w Brukseli będąc członkiem PPS. W latach 1912–1914 przebywał w Londynie, gdzie był mężem zaufania KTSSN i Związku Strzeleckiego. W październiku 1914 roku oddelegowany do PON, gdzie był redaktorem Legionisty Polskiego^[4]. 24 marca 1917 roku awansował na chorążego^[5]. 11 kwietnia 1917 roku został wyznaczony na stanowisko kierownika Referatu dla Spraw Oświatowych w Komendzie Legionów Polskich^[6].

Był pracownikiem Biura Komisji Wojskowej Tymczasowej Rady Stanu^[7]. Podczas kryzysu przysięgowego jako jeden z nielicznych nie podporządkował się Józefowi Piłsudskiemu i jego rozkazom, nie podał się do dymisji.

3 maja 1922 roku został zweryfikowany w stopniu majora ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919 roku i 12. lokatą w korpusie oficerów administracji (dział naukowo-oświatowy)^[8]. W 1924 roku pełnił służbę w Oddziale Wyszkolenia Dowództwa Okręgu Korpusu Nr I w Warszawie. W styczniu 1925 powierzono mu pełnienie obowiązków szefa Wydziału Wyznań Niekatolickich Ministerstwa Spraw Wojskowych^[9].

Od 1911 był mężem pisarki Marii Dąbrowskiej^[3].

Zmarł w wyniku niezdiagnozowanej na czas choroby serca. Pochowany został na Cmentarzu Ewangelickim w Warszawie, później przeniesiony do grobowca rodzinnego na cmentarzu Powązkowskim (kwatera 213-1-27,28)^[10].

Grobowiec rodzinny na Cmentarzu Powązkowskim w Warszawie

Publikacje (wybór)

• Dzieje założenia Państwa Belgijskiego (1913)^[11]
• Żołnierz I-ej brygady i kampania na Wołyniu (1919)^[12]
• Różaniec życia i śmierci (1924)^[13]

Ordery i odznaczenia

• Krzyż Niepodległości z Mieczami (pośmiertnie, 7 lipca 1931)^[14]
• Krzyż Walecznych
• Srebrny Krzyż Zasługi (pośmiertnie, 5 października 1925)^[15]

Zobacz też

• znani Dąbrowscy