Remove ads
Maciej Józef Brodowicz, Józef Brodowicz (ur. 24 lutego 1790 w Grzymałowie[4] na Podolu, zm. 22 stycznia 1885 w Krakowie) – polski lekarz, naukowiec, profesor Uniwersytetu Jagiellońskiego, dwukrotny rektor tej uczelni. Prezes Towarzystwa Naukowego Krakowskiego.
 | |
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
22 stycznia 1885 |
| Profesor nauk medycznych[2] | |
| Specjalność: choroby wewnętrzne | |
| Alma Mater | |
| Doktorat | |
| Dziekan | |
| Wydział | |
| Rektor[3] | |
| Uczelnia | |
| Okres spraw. |
1839–1841 |
| Poprzednik | |
| Następca | |
| Rektor | |
| Uczelnia | |
| Okres spraw. |
1847–1848 |
| Poprzednik | |
| Następca | |
Zasłynął jako najwybitniejszy po Andrzeju Badurskim profesor chorób wewnętrznych Uniwersytetu Jagiellońskiego.
Remove ads
Urodził się na Podolu jako syn Andrzeja i Barbary z Kadłubowskich[5].
Po studiach na Uniwersytecie Wiedeńskim i pięcioletniej praktyce lekarskiej w szpitalu stolicy cesarstwa objął w 1823 kierownictwo kliniki lekarskiej Uniwersytetu Jagiellońskiego. Wykładał nieprzerwanie do roku 1850[1]. Po objęciu kierownictwa katedry rozpoczął reformowanie i porządkowanie systemu nauczania. Do wielkich osiągnięć Józefa Brodowicza należało przeniesienie w 1827 kliniki lekarskiej ze Szpitala Św. Łazarza do budynku zajmowanego przez lożę masońską przy ul. Kopernika 7 (obecnie Instytut Biochemii Lekarskiej).
Był dziekanem Wydziału Lekarskiego UJ, a w latach 1839-1841 i 1847-1848 pełnił urząd rektora Uniwersytetu Jagiellońskiego i jednocześnie prezesa Towarzystwa Naukowego Krakowskiego (do 1852 roku funkcje te były ze sobą połączone). Doktorat honoris causa krakowskiej uczelni otrzymał w 1867 roku.
Brodowicz od nowa zorganizował klinikę i zreformował nauczanie, ożywił pracę naukową i w ten sposób wydźwignął ją z głębokiego upadku. Pozostawił po sobie klinikę świetnie zorganizowaną. Stała się ona podwaliną dla późniejszego wspaniałego rozkwitu krakowskiej medycyny. W roku 1848 Brodowicz przyczynił się walnie do uratowania uczelni od zamknięcia, czym naraził się – jako rzekomy austrofil – na niechęć studentów i innych środowisk krakowskich. Rozgoryczony tą reakcją, zrezygnował z profesury i w 1850 r. przeszedł na emeryturę[6].
Maciej Józef Brodowicz był również autorem zabawnych wierszy, które wydał w zbiorze pt. „Kwiatki polne”[7].
Z jego barwną postacią związanych jest również wiele anegdot. Miał on mianowicie przez ostatnich 16 lat swojego życia przechowywać w mieszkaniu przeznaczoną dla siebie trumnę z nieheblowanych desek sosnowych, do której miano go złożyć w koszuli uszytej przed laty przez matkę i w starym mundurze urzędnika Wolnego Miasta Krakowa. W trumnie miały być umieszczone listy matki i przyjaciela z lat młodości oraz wypchany ulubiony kanarek. W przeddzień śmierci 95-letni Brodowicz przesłał kilku znajomym bileciki pożegnalne[8].
Mieszkał przy ul. Strzeleckiej 7[9] w pobliżu kompleksu budynków Wydziału Lekarskiego UJ[5].
Jest pochowany na cmentarzu Rakowickim w Krakowie, w kwaterze 11[2][10]. Dokumentacja historii chorób jego kliniki znajduje się w Muzeum Wydziału Lekarskiego UJ.
Remove ads
Jego imieniem nazwano ulicę w Krakowie[11]
W 1971 ukazała się monografia „Józef Maciej Brodowicz; z dziejów organizacji nauki i nauczania w Wolnym Mieście Krakowie” Kamili Mrozowskiej.
Budynek kliniki dr Brodowicza, obecnie Katedra Biochemii Lekarskiej CMUJ
Kraków ul. Kopernika 7c
Remove ads
Wikiwand in your browser!
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.
Remove ads