Loading AI tools
polski lekarz, naukowiec, profesor i rektor Uniwersytetu Jagiellońskiego Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Maciej Józef Brodowicz, Józef Brodowicz (ur. 24 lutego 1790 w Grzymałowie[4] na Podolu, zm. 22 stycznia 1885 w Krakowie) – polski lekarz, naukowiec, profesor Uniwersytetu Jagiellońskiego, dwukrotny rektor tej uczelni. Prezes Towarzystwa Naukowego Krakowskiego.
 | |
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
22 stycznia 1885 |
| Profesor nauk medycznych[2] | |
| Specjalność: choroby wewnętrzne | |
| Alma Mater | |
| Doktorat | |
| Dziekan | |
| Wydział | |
| Rektor[3] | |
| Uczelnia | |
| Okres spraw. |
1839–1841 |
| Poprzednik | |
| Następca | |
| Rektor | |
| Uczelnia | |
| Okres spraw. |
1847–1848 |
| Poprzednik | |
| Następca | |
Zasłynął jako najwybitniejszy po Andrzeju Badurskim profesor chorób wewnętrznych Uniwersytetu Jagiellońskiego.
Urodził się na Podolu jako syn Andrzeja i Barbary z Kadłubowskich[5].
Po studiach na Uniwersytecie Wiedeńskim i pięcioletniej praktyce lekarskiej w szpitalu stolicy cesarstwa objął w 1823 kierownictwo kliniki lekarskiej Uniwersytetu Jagiellońskiego. Wykładał nieprzerwanie do roku 1850[1]. Po objęciu kierownictwa katedry rozpoczął reformowanie i porządkowanie systemu nauczania. Do wielkich osiągnięć Józefa Brodowicza należało przeniesienie w 1827 kliniki lekarskiej ze Szpitala Św. Łazarza do budynku zajmowanego przez lożę masońską przy ul. Kopernika 7 (obecnie Instytut Biochemii Lekarskiej).
Był dziekanem Wydziału Lekarskiego UJ, a w latach 1839-1841 i 1847-1848 pełnił urząd rektora Uniwersytetu Jagiellońskiego i jednocześnie prezesa Towarzystwa Naukowego Krakowskiego (do 1852 roku funkcje te były ze sobą połączone). Doktorat honoris causa krakowskiej uczelni otrzymał w 1867 roku.
Brodowicz od nowa zorganizował klinikę i zreformował nauczanie, ożywił pracę naukową i w ten sposób wydźwignął ją z głębokiego upadku. Pozostawił po sobie klinikę świetnie zorganizowaną. Stała się ona podwaliną dla późniejszego wspaniałego rozkwitu krakowskiej medycyny. W roku 1848 Brodowicz przyczynił się walnie do uratowania uczelni od zamknięcia, czym naraził się – jako rzekomy austrofil – na niechęć studentów i innych środowisk krakowskich. Rozgoryczony tą reakcją, zrezygnował z profesury i w 1850 r. przeszedł na emeryturę[6].
Maciej Józef Brodowicz był również autorem zabawnych wierszy, które wydał w zbiorze pt. „Kwiatki polne”[7].
Z jego barwną postacią związanych jest również wiele anegdot. Miał on mianowicie przez ostatnich 16 lat swojego życia przechowywać w mieszkaniu przeznaczoną dla siebie trumnę z nieheblowanych desek sosnowych, do której miano go złożyć w koszuli uszytej przed laty przez matkę i w starym mundurze urzędnika Wolnego Miasta Krakowa. W trumnie miały być umieszczone listy matki i przyjaciela z lat młodości oraz wypchany ulubiony kanarek. W przeddzień śmierci 95-letni Brodowicz przesłał kilku znajomym bileciki pożegnalne[8].
Mieszkał przy ul. Strzeleckiej 7[9] w pobliżu kompleksu budynków Wydziału Lekarskiego UJ[5].
Jest pochowany na cmentarzu Rakowickim w Krakowie, w kwaterze 11[2][10]. Dokumentacja historii chorób jego kliniki znajduje się w Muzeum Wydziału Lekarskiego UJ.
Jego imieniem nazwano ulicę w Krakowie[11]
W 1971 ukazała się monografia „Józef Maciej Brodowicz; z dziejów organizacji nauki i nauczania w Wolnym Mieście Krakowie” Kamili Mrozowskiej.
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.
