Maksyma (królowa Niderlandów)
żona Wilhelma-Alexandra Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Maksyma, królowa Niderlandów z domu Zorreguieta Cerruti (Máxima Zorreguieta Cerruti, ur. 17 maja 1971 w Buenos Aires) – argentyńska ekonomistka, członkini holenderskiej rodziny królewskiej; od 30 kwietnia 2013 królowa Niderlandów jako żona króla Wilhelma-Aleksandra.
 | |
 | |
| Księżna Oranii | |
| Okres |
od 2 lutego 2002 |
|---|---|
| Jako żona | |
| Królowa Niderlandów | |
| Okres |
od 30 kwietnia 2013 |
| Jako żona | |
| Koronacja |
30 kwietnia 2013 |
| Dane biograficzne | |
| Dynastia | |
| Data i miejsce urodzenia |
17 maja 1971 |
| Ojciec |
Jorge Horacio Zorreguieta Stefanini |
| Matka |
María del Carmen Cerruti Carricart |
| Mąż | |
| Dzieci | |
| Odznaczenia | |
           .svg){kind=small}    | |
Maksyma Zorreguieta Cerruti urodziła się w 1971 roku w Buenos Aires jako pierwsza córka Jorge Zorreguiety i jego drugiej żony, Marii Cerruti.
W 1995 ukończyła Pontifical Catholic University of Argentina na kierunku ekonomia.
W 2002 poślubiła Wilhelma-Aleksandra, księcia Oranii, z którym ma troje dzieci: Katarzynę-Amalię, księżną Oranii (ur. 2003), księżniczkę Aleksję (ur. 2005) i księżniczkę Arianę (ur. 2007).
Po ślubie otrzymała tytuł Jej Królewskiej Wysokości Księżnej Oranii. W 2013, po abdykacji teściowej i wstąpieniu na tron męża, została Jej Królewską Mością Królową Niderlandów. Królowa uczestniczy w oficjalnych wizytach dyplomatycznych, wydarzeniach odbywających się w królestwie i poświęca się działalności charytatywnej.
Powiązania rodzinne i edukacja
Podsumowanie
Perspektywa
Maksyma Zorreguieta Cerruti urodziła się 17 maja 1971 w Buenos Aires.
Jej rodzicami są Jorge Zorreguieta Stefanini, argentyński polityk i minister rolnictwa i jego druga żona, María del Carmen Cerruti Carricart. Jej matka zaszła w ciążę, kiedy Zorreguieta pozostawał jeszcze w związku małżeńskim z Mártą López Gil. Ponieważ według prawa argentyńskiego rozwody były niemożliwe, rodzice Maksymy zawarli cywilny związek małżeński w Paragwaju 27 maja 1970[1].
Jej dziadkami byli ze strony ojca Juan Antonio Zorreguieta Boronino (ur. 1899, zm. 1959), argentyński bankier i jego żona, Cesina Stefanini Borella (ur. 1901, zm. 1999), natomiast ze strony matki Jorge Horacio Cerruti de Sautu (ur. 1911, zm. 1992), argentyński lekarz, chirurg i rolnik i jego żona, Maria del Carmen Carricart Cieza (ur. 1915, zm. 1999)[2].
Ma troje młodszego rodzeństwa: Martina Zorreguieta Cerruti, Juana Zorreguieta Cerruti i Ines Zorreguieta Cerruti oraz troje przyrodniego rodzeństwa z pierwszego małżeństwa ojca: Marię Zorreguieta López, Angeles Zorreguieta López i Dolores Zorreguieta López.
Ojciec królowej Maksymy zmarł 8 sierpnia 2017 w Buenos Aires z powodu choroby nowotworowej[3]. Informację o jego śmierci przekazała holenderska ambasada w Argentynie w komunikacie podpisanym przez króla i królową Holandii. Maksyma była obecna przy ojcu w ostatnich dniach jego życia[4]. 11 sierpnia razem z mężem i córkami wzięła udział w prywatnej uroczystości pogrzebowej w Buenos Aires[5].
6 czerwca 2018 podano informację o samobójczej śmierci młodszej siostry królowej, Ines Zorreguiety Cerruti[6]. Kobieta, która cierpiała z powodu depresji, została znaleziona martwa w swoim mieszkaniu w Buenos Aires[7]. Maksyma, która przyjęła tę wiadomość z szokiem, odwołała wszystkie swoje oficjalne wystąpienia i planowane podróże zagraniczne, a w dniu 9 czerwca razem z mężem i dziećmi uczestniczyła w ceremonii pogrzebowej w Buenos Aires[8][9].
W czerwcu 2014 została odznaczona Orderem Orła Białego[10][11][12].
Edukacja
W 1988 została absolwentką Northlands School w Nordelta w Argentynie.
W 1995 ukończyła studia na kierunku ekonomia na Universidad Católica Argentina[13].
W latach 1989–1990 pracowała w Mercado Abierto SA, następnie od 1992 do 1995 była pracownikiem działu sprzedaży w Boston Securities SA. Jej kolejne miejsca pracy to HSBC James Capel Inc w Nowym Jorku oraz Dresdner Kleinwort Benson do lipca 1999. Następnie zatrudniona była w nowojorskim Deutsche Banku, a do 2001 pracowała w brukselskiej filii banku[14].
Religia
Królowa Maksyma jest wyznania rzymskokatolickiego[15]. Została ochrzczona w 1978 roku w la Basilica Nuestra Señora del Socorro w Buenos Aires.
Życie prywatne
Podsumowanie
Perspektywa
Maksyma poznała księcia Wilhelma-Aleksandra w Sewilli w kwietniu 1999[16]. Nie była wówczas świadoma, że Aleksander, jak się przedstawił, jest nie tylko niderlandzkim księciem, ale też następcą tronu. Para spotkała się ponownie po kilku tygodniach w Nowym Jorku, gdzie pracowała Maksyma[17]. Relacja spowodowała kontrowersje w holenderskich mediach, które spowodowane były tym, że ojciec Maksymy, Jorge Zorreguietta, w latach 1979–1981 był ministrem rolnictwa w rządzie dyktatora Jorge Videla, odpowiedzialnego za masowe morderstwa obywateli Argentyny[18].
Para zaręczyła się 19 stycznia 2001 na lodowisku Pałacu Huis ten Bosch, a zaręczyny oficjalnie ogłoszono 31 marca 2001 za pośrednictwem przekazu telewizyjnego[19]. Książę przyznał potem, że oświadczył się swojej wybrance w języku angielskim, aby mieć pewność, że zostanie zrozumiany[20]. Para planowała przesunąć ogłoszenie swoich zaręczyn, aby nie przyćmić zbliżającego się ślubu księcia Konstantyna, ale zainteresowanie mediów nie pozwoliło na utrzymanie tajemnicy.
17 maja 2001 Maksyma otrzymała obywatelstwo holenderskie; utrzymała również obywatelstwo argentyńskie[21]. 4 lipca 2001 rządy wszystkich państw wchodzących w skład Królestwa Niderlandów wydały zgodę na ślub następcy tronu, która była niezbędna, by Wilhelm-Aleksander mógł pozostać w linii sukcesji.
25 stycznia 2002 królowa Beatrycze wydała dekret, w którym ustanowiono, że Maksyma otrzyma po ślubie tytuły Jej Królewskiej Wysokości Księżnej Niderlandów i Księżnej Oranii-Nassau, a ewentualne dzieci pochodzące z tego małżeństwa otrzymają tytuły Ich Królewskich Wysokości Książąt Niderlandów i Książąt Oranii-Nassau. Ojciec przyszłej księżnej nie otrzymał zgody na udział w jej ślubie, natomiast matka zdecydowała nie uczestniczyć w wydarzeniu bez swojego męża[22].
31 stycznia 2002 w Pałacu Królewskim w Amsterdamie miał miejsce obiad dla ponad 500 gości, przybyłych na ślub oraz z okazji 64. urodzin królowej.
2 lutego 2002 para zawarła cywilny związek małżeński w Beurs van Berlage w Amsterdamie. Ceremonii przewodniczył Job Cohen, burmistrz Amsterdamu. Tego samego dnia o godzinie 11:30 miał miejsce ślub w wierze protestanckiej w Nieuwe Kerk w Amsterdamie. Księżna Maksyma pozostała po ślubie wyznania rzymskokatolickiego. Po uroczystości para książęca przejechała karetą ulicami miasta, a następnie wystąpiła na balkonie Pałacu Królewskiego, gdzie zaprezentowała zgromadzonym pierwszy pocałunek. Przyjęcie weselne odbyło się w pałacu. W ostatniej chwili z udziału w nim zrezygnował ojciec pana młodego, książę Klaus, który zmagał się z problemami zdrowotnymi i zmarł kilka miesięcy później. Wśród zaproszonych gości byli przedstawiciele wielu panujących rodzin królewskich i książęcych.
Przez godziną 18:00 małżonkowie opuścili przyjęcie weselne i udali się w podróż poślubną do Szwajcarii, Argentyny i Nowej Zelandii[23].
18 czerwca 2003 rodzina królewska ogłosiła pierwszą ciążę księżnej Maksymy z porodem przyszłego następcy tronu oczekiwanym w styczniu 2004[24]. We wrześniu poinformowano, że księżna zaprzestaje wykonywania oficjalnych obowiązków z powodu swojego stanu zdrowia, natomiast w październiku oświadczono, że dziecko urodzi się o miesiąc wcześniej z powodu stanu przedrzucawkowego[25]. Córka pary królewskiej przyszła na świat 7 grudnia 2003 o godzinie 17:01 w szpitalu Bronovo w Hadze[26]. Dziewczynka otrzymała imiona Katarzyna-Amalia Beatrycze Carmen Wiktoria i zajęła drugie miejsce w sukcesji niderlandzkiego tronu[27]. W 2013, po abdykacji swojej babki, otrzymała tytuł księżnej Oranii i została następczynią swojego ojca.
28 grudnia 2004 ogłoszono, że w lipcu 2005 księżniczka Katarzyna-Amalia będzie miała brata albo siostrę[28]. Druga córka księżnej i księcia Oranii urodziła się 26 czerwca 2005 o godzinie 14:40 w szpitalu Bronovo w Hadze[29]. Dziewczynka otrzymała imiona Aleksja Juliana Marcela Laurentien i zajęła trzecie miejsce w linii sukcesji holenderskiego tronu.
25 września 2006 poinformowano o trzeciej ciąży księżnej Maksymy[30]. Trzecia córka pary królewskiej, księżniczka Ariana Wilhelmina Maksyma Ines, przyszła na świat 11 kwietnia 2007 w szpitalu Bronovo w Hadze[31] i zajęła czwarte miejsce w linii sukcesji holenderskiego tronu.
Księżna Oranii
| Holenderska rodzina królewska |
 |
|
W październiku 2006 uczestniczyła w dyplomatycznej wizycie do Australii i Nowej Zelandii[32].
W 2007, będąc w zaawansowanej ciąży, księżna odwiedziła Kanadę, Turcję i Norwegię[33].
W październiku 2011 książę i księżna byli gośćmi króla i królowej Bhutanu[34].
Reprezentowała dwór niderlandzki w: 70. urodzinach króla Norwegii Haralda V (Oslo, 2007)[35].
Królowa Niderlandów
Podsumowanie
Perspektywa
28 stycznia 2013 królowa Beatrycze ogłosiła za pośrednictwem telewizji swoją abdykację na rzecz syna, księcia Wilhelma-Aleksandra[36]. Dwa dni później Maksyma, która wskutek tej decyzji miała zostać królową, skomentowała, że jest to dla niej ogromny zaszczyt odziedziczyć tron po teściowej[37]. Rodzice księżnej nie otrzymali zgody na udział w ceremonii koronacji ze względu na polityczną przeszłość jej ojca[38].
18 kwietnia książę i księżna Oranii udzielili specjalnego wywiadu telewizyjnego w związku z objęciem przez nich tronu, a przyszły król ujawnił, że zamierza panować pod imieniem Wilhelm-Aleksander, a nie – jak oczekiwano – Wilhelm IV[39].
30 kwietnia królowa Beatrycze podpisała akt abdykacji w Pałacu Królewskim w Amsterdamie[40], a Wilhelm-Aleksander został królem Niderlandów[41]. Maksyma otrzymała tytuł Jej Królewskiej Mości Królowej Niderlandów, a następczynią tronu została jej najstarsza córka, księżniczka Katarzyna-Amalia. Następnie miała miejsce ceremonia koronacji pary królewskiej, która odbyła się w Nieuwe Kerk w Amsterdamie. W uroczystości brali udział przedstawiciele wielu zagranicznych rodzin królewskich i książęcych[42].
6 maja 2013, w swoim pierwszym oficjalnym wystąpieniu od czasu objęcia tronu, królowa Maksyma i król Wilhelm-Aleksander uczestniczyli w nabożeństwie upamiętniającym żołnierzy poległych w czasie II wojny światowej[43].
We wrześniu para królewska spotkała się w Madrycie z hiszpańskim księciem Filipem i księżną Letycją[44], a w lipcu gościli w Holandii króla Filipa i królową Matyldę z Belgii, których koronacja miała miejsce w lipcu 2013[45].
Jesienią para królewska przebywała z oficjalną wizytą na Karaibach[46].
4 grudnia 2013 niderladzki senat i Izba Reprezentantów ogłosił Maksymę regentką w przypadku śmierci króla Wilhelma-Aleksandra przed ukończeniem przez jego następczynię, księżniczką Katarzynę-Amalię, osiemnastu lat[47].
W styczniu 2014 brała udziału w wizycie prezydenta Francji[48].
W lipcu 2014 razem z mężem obecni byli w czasie ceremonii powitania trumien z ciałami Holendrów, którzy zginęli wskutek zestrzelenia przez siły zbrojne Federacji Rosyjskiej na terytorium obwodu donieckiego w Ukrainie lotu 17 linii Malaysia Airlines[49].
W październiku 2014 udali się z wizytą do Japonii, gdzie zostali powitani przez cesarzową Michiką, cesarza Akihito, a także następców tronu[50], następnie polecieli do Korei Południowej na zaproszenie prezydent kraju[51].
W styczniu 2015 para królewska przebywała w Polsce, aby wziąć udział w obchodach 70. rocznicy wyzwolenia obozu Auschwitz-Birkenau[52]. W marcu 2015 pojechali z oficjalną wizytą do Danii[53], a w maju do Kanady[54]. W październiku zostali przyjęci przez przewodniczącego ChRL i jego żonę w Pekinie, ale królowa musiała wrócić wcześniej do Holandii z powodu nagłego zachorowania na zapalenie nerek i trafiła do szpitala Bronovo[55]. W listopadzie Maksyma odwiedziła Bangladesz[56] i uczestniczyła w dorocznym Remembrance Day w Londynie wraz z członkami brytyjskiej rodziny królewskiej[57].
W lutym 2016 przebywała z trzydniową wizytą w Pakistanie[58], natomiast w listopadzie razem z mężem odbyła dyplomatyczną podróż do Australii i Nowej Zelandii[59]. Latem rodzina królewska przebywała w Rio de Janeiro, gdzie kibicowała holenderskim sportowcom w rywalizacji w letnich igrzyskach olimpijskich[60].
W kwietniu 2017 brała udział w szczycie Kobiet W 20 w Berlinie, gdzie spotkała się między innymi z Ivanką Trump[61]. W tym samym roku razem z mężem brała udział w oficjalnych wizytach do Portugalii[62] i Włoch[63]. W 2018 para królewska podróżowała do Luksemburga[64] i Wielkiej Brytanii[65][66], a także gościła w Holandii parę królewską Jordanii króla Abdullaha II i królową Ranię[67].
W czerwcu 2019 królowa Maksyma była gościem Royal Ascot i wystąpiła w powozie razem z królową brytyjską Elżbietą II[68]. W październiku para królewska udała się na dyplomatyczną wizytę do Indii, a król Wilhelm-Aleksander sam pilotował samolot, którym przylecieli[69].
21 października 2020 król i królowa w opublikowanym nagraniu przeprosili za rodzinny wakacyjny wyjazd do Grecji[70]. Rodzina królewska nie złamała obowiązujących w czasie pandemii COVID-19 zasad podróżowania, ale spotkała się z krytyką wobec zalecenia niderlandzkiego rządu, by unikać niekoniecznych wyjazdów[71]. W grudniu 2021 praz królewska przeprosiła oficjalnie za złamanie rządowych zaleceń w okresie pandemii z powodu zorganizowania imprezy urodzinowej dla ich najstarszej córki, na której liczba gości przekraczała ilość rekomendowaną przez rządowe zasady bezpieczeństwa[72].
W lipcu 2021 Maksyma i Wilhelm-Aleksander udali się z trzydniową oficjalną wizytą do Niemiec[73], a w listopadzie do Norwegii[74].
Reprezentowała dwór niderlandzki w: nabożeństwie dziękczynnym za księcia Kardama z Bułgarii (Madryt, 2015)[75], ślubie księcia Varmlandu Karola Filipa z Zofią Hellqvist (Sztokholm, 2015)[76], 80. urodzinach króla Norwegii Haralda V (Oslo, 2017)[77], 50. urodzinach księcia koronnego Danii Fryderyka (Kopenhaga, 2018)[78] i nabożeństwie dziękczynnym za Filipa, księcia Edynburga (Londyn, 2022)[79].
Potomkowie
- księżniczka Katarzyna Amalia (Catharina-Amalia Beatrix Carmen Victoria) (ur. 7 grudnia 2003)
- księżniczka Aleksja (Alexia Juliana Marcela Laurentien) (ur. 26 czerwca 2005)
- księżniczka Ariadna (Ariane Wilhelmina Máxima Ines) (ur. 10 kwietnia 2007)
Odznaczenia
- Order Podwójnego Białego Krzyża I klasy (Słowacja, 2023)[80]
Przypisy
Linki zewnętrzne
Wikiwand - on
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.