Ludwik Jabłonowski (1784–1864)

Ludwik Jabłonowski herbu Prus III (ur. 5 sierpnia 1784, zm. 31 marca 1864 w Wenecji) – ziemianin z Galicji Wschodniej, urzędnik austriacki, poseł w Neapolu.

Ten artykuł dotyczy ziemianina i posła austriackiego. Zobacz też: Ludwik Jabłonowski – polski pisarz.

Ludwik Jabłonowski

Prus III
Rodzina	Jabłonowscy
Data urodzenia	5 sierpnia 1784
Data i miejsce śmierci	31 marca 1864 Wenecja
Ojciec	Maciej Jabłonowski
Matka	Marianna Szeptycka
Żona	Karolina z Woynów Ludwika Marin

Życiorys

Był synem Macieja i Marianny z Szeptyckich^[1].

Był zwolennikiem austriackiego absolutyzmu, co pokazywał w czasie Kongresu wiedeńskiego oraz po Wiośnie Ludów (w 1851 wydał broszurę Das monarchische Prinzip und die Volksvertretung).

Od 1816 do 1822 był posłem w Neapolu. W 1831 oddał usługi posłom polskiego rządu powstańczego, pomagając im skontaktować się z wyższymi urzędnikami^[1].

Otrzymał honorowe godności: Koniuszego (w 1817) i kuchmistrza Królestwa Galicji (1834). W 1820 potwierdzono jego tytuł książęcy. W 1831 został szambelanem cesarskim, a w 1833 – tajnym radcą^[1].

W 1805 ożenił się z Karoliną z Woynów. Po jej śmierci ponownie ożenił się w 1841 z Ludwiką Marin. Był nałogowym karciarzem, co doprowadziło go do ruiny i koniec życia spędził żyjąc skromnie w Wenecji^[1].