Ludwik de Bourbon-Vendôme (ur. 1376, zm. 21 grudnia 1446 w Tours) – drugi syn Jana I, hrabiego La Marche, i jego żony – Katarzyny de Vendôme. Hrabia Vendôme w latach 1393–1446. Jego starszym bratem był Jakub II, hrabia La Marche.
Wspierał Ludwika, księcia Orleanu i w zamian otrzymał ważne stanowiska na dworze królewskim – w 1408 został mianowany Wielkim Szambelanem Francji, a w 1413 – Wielkim Zarządcą Dworu Francji. Jako członek frakcji Armaniaków, był wielkim nieprzyjacielem frakcji Burgundczyków Jana bez Trwogi i dwukrotnie został przez nich uwięziony (w 1407 i 1412).
W 1414 poślubił Blankę de Roucy (zm. 1421), córkę Hugona II, hrabiego Roucy. Już rok później dostał się do niewoli Anglików po bitwie pod Azincourt i przebywał tam przez długi czas. W 1424 poślubił w Rennes, Joannę (Jeanne) de Laval (zm. 1468), córkę Gwidona XII, hrabiego Laval. Ich dziećmi byli:
Miał także nieślubnego syna, którego matką była Angielka – Sybil Boston. Syn urodził się podczas niewoli Ludwika:
W 1425 delfin Karol Walezjusz, mianował Ludwika hrabią Chartres. Ludwik wierny delfinowi popierał i przyłączył się do Joanny d’Arc. Razem walczyli w 1429 pod Orleanem, potem Ludwik dowodził oblężeniem Jargeau i asystował w czasie koronacji delfina w Reims. Był również obecny przy podpisywaniu pokoju w Arras (1435).
Herb La Marche
Herb Vendome
Herb Ludwika I
Wikiwand in your browser!
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.
