Loading AI tools
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Loudéac bret. Loudieg, gallo Loudia to miejscowość i gmina we Francji, w centrum regionu Bretania, na południu departamentu Côtes-d’Armor. Loudéac jest położony w równej odległości od kanału La Manche i zatoki Morbihan.
| gmina | |||||
 | |||||
| |||||
| Państwo | |||||
|---|---|---|---|---|---|
| Region | |||||
| Departament | |||||
| Okręg | |||||
| Kod INSEE |
22136 | ||||
| Powierzchnia |
80,49 km² | ||||
| Populacja (1990) • liczba ludności |
| ||||
| • gęstość |
122 os./km² | ||||
| Kod pocztowy |
22600 | ||||
Położenie na mapie Francji  | |||||
Położenie na mapie Bretanii  | |||||
Położenie na mapie Côtes-d’Armor  | |||||
 48°10′N 2°45′W | |||||
| Strona internetowa | |||||
Według danych na rok 1990 gminę zamieszkiwało 9820 osób, a gęstość zaludnienia wynosiła 122 osoby/km² (wśród 1269 gmin Bretanii Loudéac plasuje się na 31. miejscu pod względem liczby ludności, natomiast pod względem powierzchni na miejscu 10.).
Loudéac jest położony w zwartym terenie leśnym, jednym z największych w departemencie Côtes-d’Armor. Niezdobyte lasy były dawniej schronieniem dla band rabusiów; grały one też rolę podczas drugiej wojny światowej. Walki miejscowego ruchu oporu przeciwko niemieckiemu okupantowi w ciągu lata 1944 pochłonęły wiele ludzkich istnień.
Gospodarka Loudéacu dawniej była oparta głównie o rolnictwo. Na początku XX wieku nastąpił szybki rozwój miasta, jako ważnego centrum handlu. W wyniku napływu rzemiosła i przemysłu w ostatnich dekadach XX wieku dokonały się przekształcenia strukturalne. Dominującymi branżami są spółdzielnie rolnicze, transport, przemysł mięsny, produkcja konstrukcji metalowych dla budownictwa, pasz, przynęt wędkarskich oraz pieczywa.
Od kilku dziesięcioleci język galijski (bretoński) przeżywa swój ponowny rozkwit, lecz jest on zrozumiały dla mniejszej części z 850.000 ludzi żyjących na wybrzeżu kanału, w Poitou i od Fougères do Mur de Bretagne. Region Loudéac wspiera galijską kulturę we wszystkich jej formach i tradycjach. Grupa wokalna z Loudéacu Les Chantous de Loudia pielęgnuje od ponad 30 lat ustny przekaz tej celtyckiej tradycji. W historycznych kostiumach i z typowymi tańcami dla regionu Pays de Loudia, regularnie występuje lokalna grupa tańca ludowego Le Cercle Celtic (Celtycki krąg) w czasie festynów i imprez regionalnych, organizuje też popularne kursy tańca. W La Chèze i okolicy odbywa się corocznie duży i popularny festiwal muzyki i piosenki.
Poza miastem przy drodze w kierunku Rennes leży 16-hektarowy miejski park wypoczynkowy „Pont-es-Bigots”, którego połowę zajmuje jezioro, a poza tym znajduje się tam 2-gwiazdkowy camping oraz urządzenia sportowe takie jak korty tenisowe, boisko do siatkówki, bulodrom, plac zabaw dla dzieci, pole ćwiczebne do golfa i inne. W największym sezonie odbywają się tam liczne imprezy jak obozy wakacyjne, sporty wodne, konkursy wędkarskie i kursy wędkarstwa muchowego.
Duży las Brocéliande pokrywa większą część dzisiejszej Bretanii. Las został w 1987 r. poważnie zniszczony przez huragan. Jego powierzchnia wynosi 2500 hektarów, z czego 1300 hektarów to las miejski. Las rozciąga się na sąsiednie gminy La Motte i La Prénessaye. Podczas sezonu jest on też udostępniony turystom dzięki założonej dookoła ścieżce botanicznej Jezioro „14 sous” oraz poprowadzonym ścieżkom tematycznym.
Dawna linia kolejowa (Réseau Breton), łącząca wcześniej Carhaix z La Brohinière, podąża z biegiem małej rzeki Lié i jest wykorzystywana jako droga dla turystów pieszych, konnych i rowerzystów.
W latach 1824–1832 powstał kanał z Nantes do Brestu, którego plany powstały już w 1769 roku. Prace wstępne zakończono na wzgórzu Hilvern (125 m n.p.m.). Aby można było osiągnąć doliny rzek Oust i Blavet, budowniczy byli zmuszeni przez tę naturalną przeszkodę do wybudowania przepustu w najwyższym punkcie, w celu zachowania dodatkowej wody dla obu dolin. Stworzony z tego powodu strumień Hilvern o długości 64 km (47 km w departamencie Côtes-d’Armor i 17 km w departamencie Morbihan) i spadku 3 cm na 100 m jest jedyny w swoim rodzaju we Francji.
Kościół St. Nicolas był budowany od 1758 r. w ciągu 45 lat w większej części przez budowniczego Jeana Gueno du Chesne na podstawie planów architekta Bécheta des Ormeaux z Rennes i zastąpił wcześniejszy kościół stojący na tym miejscu. Zespół budowli jest scharakteryzowany przez ducha „zwycięskich kościołów”, wysoka trzypiętrowa wieża dominuje nad okolicą Loudéacu. Została ona zbudowana w latach 1733-1746 jeszcze przed nowym kościołem i jest częściowo oparta na ruinach zamku Oliviera V. de Clisson, którego szczątki jeszcze dziś są widoczne w La Chèze. Wieża była wykorzystywana podczas II wojny światowej przez niemieckie wojsko jako punkt obserwacyjny. Liczne napisy na oblicówce świadczą o tym jeszcze dzisiaj. Do bogatego wyposażenia kościoła należą: figura Madonny z Dziecięciem (Vierge couronnée à l’enfant), która jest jednym z rzadkich przykładów normańskiego wpływu na sztukę Bretanii, liczne figury świętych, okno kościoła z XVIII wieku i – jako przykład sztuki ludowej – chorągiew kościelna, która była wcześniej noszona w czasie procesji. Chór i ołtarze (w tym uwieńczony baldachimem ołtarz główny z drewna i marmuru) były tworzone od 1763 r. przez Yves’a Corlay, rzeźbiarza z Châtelaudren, a po jego śmierci zostały dokończone przez jego zięcia Juliena Heurtault do 1778 r. Organy z 1854 r. zostały objęte ochroną konserwatorską w 1988 r.
Otwarte wiosną 1989 r. centrum kongresowe i kulturalne Loudéacu jest utrzymane w stylu architektury klasycznej. Toczy się tam życie miejscowych stowarzyszeń, odbywają się tam lokalne imprezy kulturalne zarówno jak imprezy regionalne, seminaria oraz walne zebrania przedsiębiorstw na płaszczyźnie narodowej i międzynarodowej. Sala jest wyposażona w 815 miejsc siedzących, z czego 620 można ukryć w podłodze. Garderoby i poczekalnie dla artystów obejmują powierzchnię 230 m². Urządzona w górnej części reżysernia kontroluje nagłośnienie, oświetlenie i projekcję obrazów.
Biblioteka miejska oferuje mieszkańcom Loudéacu między innymi mnóstwo do czytania i możliwość regularnych spotkań, też we współpracy ze szkołami. 2000 czytelników z Loudéacu i okolicy jak również duży krąg uczniów zalicza się do stałych klientów biblioteki. Mają do dyspozycji 30 000 pozycji dostępnych na komputerach.
Corocznie w 2. niedzielę sierpnia zjawia się w Loudéacu ponad 200 zaprzęgniętych lub niezaprzęgniętych koni roboczych, żeby obchodzić Święto Koni. Pokazywane są wyjazdy, ale też udział koni zimnokrwistych w pracy i żniwach, jak również stara sztuka rzemiosła. Ta jedyna w swoim rodzaju impreza w Bretanii corocznie przyciąga tysiące widzów.
Widowiska pasyjne, religijny teatr ludowy, zostały powołane do życia przez Vikara Robina, który działał w Loudéacu od 1898 do 1941, i wystawiono je po raz pierwszy 29 marca 1914. 250 honorowych pomocników, w tym 130 aktorów, odgrywa drogę krzyżową, śmierć i zmartwychwstanie Chrystusa w dziewięciu aktach i z sześcioma tablicami z obrazami w myśl średniowiecznej tradycji. W ciągu czterech niedzieli Wielkanocy scenografia i dekoracje centrum kongresowego i kulturalnego zmieniają się w rekonstrukcję Jerozolimy. Od pierwszego przedstawienia ponad 300 000 widzów brało udział w tym bretońskim wydarzeniu kulturalnym.
Założony w roku 1879 Związek wyścigów konnych organizuje corocznie między marcem i majem pięć gonitw. Najważniejszy wyścig, w którym biorą udział jeźdźcy z całej zachodniej Francji, odbywa się w Wielkanoc i Poniedziałek Wielkanocny.
Targi handlu i rzemiosła w Loudéacu przeprowadzono po raz pierwszy w maju 1990 na terenie hipodromu (Hippodrome de Calouët) i odtąd odbywają się co dwa lata. Termin początkowo ustalony na maj został przeniesiony na październik z przyczyn organizacyjnych.
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.
.svg)
