Leon Kończak
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Leon Kończak (ur. 7 kwietnia 1917 w Bochum[1], zm. 11 września 1948) – polski tenisista grający w barwach klubu sportowego Pogoń.
Był od najmłodszych lat związany z Pogonią Katowice. Swą karierę sportową rozpoczął mając 14 lat. W roku 1936 zdobył mistrzostwo Polski juniorów[2]. Podobnie w roku kolejnym wygrywał mecze m.in. z Władysławem Skoneckim 6:1, 6:2 i Ksawerym Tłoczyńskim 6:4, 6:4, 7:5. W roku 1939 zdobył trzecie miejsce na międzynarodowym turnieju w Rydze.
W latach 1945–1947 sklasyfikowany był na trzecim miejscu na liście krajowej. W roku 1947 zwyciężył Anglika Bartona oraz Czechosłowaków Verbę i Zabrodskiego. Największe sukcesy sportowe osiągnął w roku 1948, zdobywając wicemistrzostwo Polski w grze pojedynczej i podwójnej[3] oraz zwyciężając nad Rumunem Christianem Caralulisem. Nieuleczalna choroba nowotworowa zaatakowała nagle jego organizm i zmarł w wieku 31 lat.
Wikiwand in your browser!
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.
