Leon Buśko (1889–1920)

Leon Stanisław Buśko (ur. 4 maja 1889 w Wieleniu, zm. 23 sierpnia 1920 w okolicy Kolna) – podporucznik saperów Wojska Polskiego, powstaniec wielkopolski, kawaler Orderu Virtuti Militari.

Leon Buśko

podporucznik saperów
Data i miejsce urodzenia	4 maja 1889 Wieleń
Data i miejsce śmierci	23 sierpnia 1920 Kolno (okolice)
Przebieg służby
Lata służby	1914-1920
Siły zbrojne	Armia Cesarstwa Niemieckiego Wojsko Polskie
Formacja	Armia Wielkopolska
Jednostki	XV Batalion Saperów
Stanowiska	dowódca plutonu
Główne wojny i bitwy	I wojna światowa powstanie wielkopolskie wojna polsko-bolszewicka
Odznaczenia

Życiorys

Był synem policjanta Wiktora i Florentyny z domu Ginter. Pod koniec XIX wieku rodzina przeniosła się do Kostrzyna, gdzie ukończył katolicką szkołę elementarną, a także szkołę dokształcającą. Z wybuchem I wojny światowej został powołany do niemieckiej armii.

W 1919 porzucił służę w tej formacji i przystąpił do powstańców wielkopolskich. Po zakończeniu powstania służył w XV batalionie saperów. W stopniu podporucznika dowodził plutonem w 3. kompanii^[1]. Wykazał się bohaterską postawą w wojnie polsko-bolszewickiej. Walczył na Wołyniu i dotarł pod Kijów. Był dowódcą czołówki inżynierskiej. Zginął w trakcie kontrofensywy bolszewickiej pod Kolnem, kiedy to zastrzelił go z rewolweru symulujący poddanie bolszewik^[2][3]. Pochowano go w Stawiskach, ale wkrótce został ekshumowany, przewieziony do Kostrzyna, i pochowany na Cmentarzu Parafii Rzymskokatolickiej, w grobowcu rodzinnym obok brata Zygfryda^[4] (kaprala sanitarnego 3 pułku Strzelców Wielkopolskich, który zmarł 25 sierpnia 1920 w Ostrowie Wlkp.^[5][6]). 19 stycznia 1921 roku został pośmiertnie zatwierdzony z dniem 1 kwietnia 1920 roku w stopniu porucznika, w inżynierii i saperach, w grupie oficerów byłej armii niemieckiej^[7].

Ordery i odznaczenia

• Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari nr 669^[8] – pośmiertnie 13 maja 1921^[9][10]

Przypisy

1. Małecki 1924 ↓, s. 21-22.
2. Gawdia 1931 ↓, s. 22.
3. Lista strat 1934 ↓, s. 87.
4. Włodzimierz Becker, Poznańscy saperzy 1919-1939, wyd. Instytut im. gen. Stefana Grota-Roweckiego w Lesznie, Poznań, 2016, s.77-78, ISBN 978-83-61960-28-7
5. Lista strat 1934 ↓, s. 87, jako „Zygmunt Buśko” starszy sanitariusz szpitala polowego nr 704.
6. Kazimierz Matysek, Dzieje Kostrzyna, Gmina Kostrzyn, Kostrzyn, 2012, s.97 ISBN 978-83-932437-2-3
7. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 5 z 5 lutego 1921 roku, s. 205, jako ś.p. por. Leon Stanisław Buśko ur. 4 maja 1889.
8. Kolekcja ↓, s. 1.
9. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 21 z 28 maja 1921 roku, s. 995.
10. Gawdia 1931 ↓, s. 48.

Bibliografia

• Busko Leon. [w:] Kolekcja Orderu Wojennego Virtuti Militari, sygn. I.482.54-4615 [on-line]. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2023-05-02].
• Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2019-02-09].
• Lista strat Wojska Polskiego. Polegli i zmarli w wojnach 1918-1920. Warszawa: Wojskowe Biuro Historyczne, 1934.
• Aleksander Gawdia: Zarys historji wojennej 8-go pułku saperów. Warszawa: Zakłady Graficzne „Polska Zjednoczona”, 1931, seria: Zarys historji wojennej formacji polskich 1918–1920.
• Na uroczysty dzień święta Pułkowego 8-go Pułku Saperów : Toruń, 17. VIII. 1924 r.. Stanisław Józef Małecki (oprac.). Toruń: 8 Pułk Saperów, 1924.