Lancetogłów królewski

Lancetogłów królewski (Lampropeltis getula) – gatunek węża z rodziny połozowatych.

Lancetogłów królewski

Lampropeltis getula[1]
(Linnaeus, 1766)
Lampropeltis getula getula
Systematyka
Domena	eukarionty
Królestwo	zwierzęta
Typ	strunowce
Podtyp	kręgowce
Gromada	zauropsydy
Podgromada	diapsydy
Rząd	łuskonośne
Podrząd	węże
Rodzina	połozowate
Podrodzina	połozy
Rodzaj	Lampropeltis
Gatunek	lancetogłów królewski
Synonimy
Lampropeltis getulus (Linnaeus, 1766)
Podgatunki
zobacz opis w tekście
Kategoria zagrożenia (CKGZ)[2]
najmniejszej troski

Występowanie: południowo-wschodnia część Stanów Zjednoczonych od New Jersey po Florydę^[3]. Tradycyjnie zaliczano do tego gatunku podgatunki żyjące na całym obszarze południa Stanów Zjednoczonych oraz w Meksyku; jednak podgatunki te mogą w rzeczywistości być odrębnymi gatunkami (patrz niżej).

Ubarwienie: kolorem podstawowym jest czarny lub brązowy. Na tym tle znajdują się poprzeczne pasy lub prążki o barwie białej, kremowej, żółtawej lub nawet czerwonej. Oprócz tego mogą występować także plamki.

Rozmiar: od 90 cm do ponad 2 metrów.

Tryb życia: prowadzi naziemny tryb życia. Aktywny jest głównie nocą.

Pokarm: żywi się małymi ssakami, ptakami, jaszczurkami oraz wężami (także grzechotnikami).

Hodowla: jest hodowany w domach. Jest stosunkowo łatwy w hodowli, wymaga jednak indywidualnego trzymania, gdyż nie gardzi nawet osobnikami własnego gatunku. Wymaga temperatury w granicach 25-30 °C z nocnymi spadkami o 5-8 °C, oraz umiarkowanej wilgotności.

Kopulacja: kopulacje mają miejsce przeważnie w marcu i kwietniu, a po 4-6 tygodniach składane są jaja w liczbie od 7 do 21 sztuk. Temperatura inkubacji nie powinna przekraczać 28 °C przy utrzymaniu bardzo wysokiej wilgotności. Młode po urodzeniu mierzą około 25 cm. Ich pierwszym chętnie przyjmowanym, pokarmem są noworodki mysie.

Lampropeltis getula californiae / Lampropeltis californiae

Podgatunki

Tradycyjnie wyróżniane są podgatunki:

• Lampropeltis getula californiae (Blainville, 1835)
• Lampropeltis getula floridana Blanchard, 1919 – Floryda
• Lampropeltis getula getula (Linnaeus, 1766) – Floryda, Alabama, New Jersey
• Lampropeltis getula goini Neill & Allen, 1949
• Lampropeltis getula holbrooki Stejneger, 1902
• Lampropeltis getula meansi Krysko & Judd, 2006 – Floryda
• Lampropeltis getula niger (Yarrow, 1882)
• Lampropeltis getula nigrita Zweifel & Norris, 1955
• Lampropeltis getula splendida (Baird & Girard, 1853) – Meksyk, Arizona i Teksas
• Lampropeltis getula sticticeps Barbour & Engels, 1942

Jednak Pyron i Burbrink (2009) podnieśli podgatunki L. getula californiae, holbrooki, niger i splendida do rangi odrębnych gatunków. Autorzy ci uznają też L. getula nigrita za młodszy synonim Lampropeltis californiae; pozostałe tradycyjnie wyróżniane podgatunki należą wprawdzie do L. getula, lecz autorzy nie uznają ich za odrębne podgatunki^[4]. Krysko i współpracownicy (2017) podnoszą podgatunki L. getula floridana, L. getula meansi i L. getula nigrita do rangi odrębnych gatunków^[5].