Labry (część hełmu)
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Labry – ozdobna chusta okrywająca tylną część hełmu rycerskiego.
Historia
Pierwotnie labry stosowane były przez krzyżowców w trakcie krucjat na Bliskim Wschodzie, gdzie miały czysto praktyczne zastosowanie jako osłona przed promieniami słonecznymi w gorącym środowisku. Pod koniec XII wieku zwyczaj ich noszenia został przeniesiony do Europy Zachodniej, gdzie pełniły już tylko funkcję dekoracyjną. Uległy tam z czasem znacznemu wydłużeniu przybierając również finezyjne zdobione formy przykładowo poprzez wycinanie w „zęby”, obszywanie chwostami, dzwoneczkami itp.[1]
Od połowy XIV wieku nabrały bardziej formalnego charakteru odpowiadając barwom herbowym właściciela. W takiej formie ich zewnętrzna strona musiała mieć barwę heraldycznej figury, natomiast wewnętrzna odpowiadać polu herbowemu[1].
W Polsce zwyczaj noszenia labr pojawił się na początku XIV wieku, jednak nigdy nie zdobył szerszej popularności[1].
Zobacz też
Przypisy
Bibliografia
Wikiwand - on
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.