Krystyna Łada-Studnicka

Krystyna Łada-Studnicka (ur. 16 listopada 1907 w Czeladzi, zm. 14 lipca 1999 w Warszawie) – polska malarka, profesor Państwowej Wyższej Szkoły Sztuk Plastycznych w Gdańsku.

Krystyna Łada-Studnicka

Data i miejsce urodzenia	16 listopada 1907 Czeladź
Data i miejsce śmierci	14 lipca 1999 Warszawa
Dziedzina sztuki	malarstwo, rysunek
Odznaczenia

Życiorys

Urodziła się na osiedlu kopalni „Saturn” w Czeladzi^[1], w rodzinie Stanisława^[2]. W latach 1926–1928 studiowała w Wolnej Szkole Malarstwa u J. Fedkowicza. W latach 1928–1929 kontynuowała naukę w krakowskiej Akademii Sztuk Pięknych w pracowni W. Jarockiego, a od 1929 do 1932 w warszawskiej SSP pod kierunkiem F. Kowarskiego. Należała do grupy Pryzmat, z którą wystawiała w latach 1933–1938. Była związana z Instytutem Propagandy Sztuki w Warszawie^[1]. Od 1937 przebywała z mężem w Paryżu, gdzie w 1938 odbyła się wystawa Exposition de six peintres polonaise, w której oprócz Łady-Studnickiej i jej męża wystawiali: Hanna Żuławska, Zdzisław Ruszkowski, Wacław Zawadowski, Jacek Żuławski^[1]. Po powrocie do kraju do wybuchu II wojny światowej uczyła w organizowanym przez Liceum Krzemienieckie Wakacyjnym Ognisku Rysunkowym w Wiśniowcu^[3].

Podczas okupacji niemieckiej pracowała m.in. w prowadzonej przez Związek Polskich Artystów Plastyków krakowskiej Kawiarni Artystów^[3].

Po wojnie w Sopocie współorganizowała Państwową Wyższą Szkołę Sztuk Plastycznych w Gdańsku. Początkowo prowadziła Pracownię Rysunku Wieczornego, a następnie Pracownię Malarstwa. W 1955 otrzymała tytuł profesora. W 1969 podjęła też pracę pedagogiczną na Wydziale Malarstwa ASP w Warszawie, gdzie przeniosła się w 1970 i pracowała do 1978^[1]. Brała udział w wielu wystawach krajowych i zagranicznych, m.in. w Berlinie, Londynie, Paryżu, Moskwie, Wenecji. Uprawiała malarstwo sztalugowe, ścienne i rysunek. Pracowała przy tworzeniu polichromii odbudowywanych kamienic przy ul. Długiej i Długi Targ w Gdańsku oraz na Starym Mieście w Warszawie.

Grób Krystyny Łada-Studnickiej i Juliusza Studnickiego na warszawskim cmentarzu Wojskowym na Powązkach

Od 1936 była żoną malarza Juliusza Studnickiego^[3].

Zmarła w Warszawie, pochowana na cmentarzu Wojskowym na Powązkach (kwatera B35-5-20)^[4].

Ordery i odznaczenia

• Złoty Krzyż Zasługi (15 lipca 1954)^[2]

Nagrody

• Nagroda Prezydenta miasta Gdańska na I Okręgowej wystawie ZPAP (1946)^[1]
• Nagroda Państwowa III stopnia (zespołowa) za obraz Pierwszomajowa manifestacja w roku 1905 wystawiony na Ogólnopolskiej Wystawie Plastyki (1952)^[5]