Królowa Margot (film 1954)

Królowa Margot (fr. La reine Margot, wł. La regina Margot) – dramat kostiumowy produkcji francusko-włoskiej z 1954 roku w reżyserii Jeana Dréville’a. Ekranizacja powieści Alexandre Dumasa pod tym samym tytułem.

Królowa Margot

La reine Margot
La regina Margot

Gatunek	dramat kostiumowy
Rok produkcji	1954
Data premiery	25 listopada 1954
Kraj produkcji	Francja Włochy
Język	francuski
Czas trwania	93 min
Reżyseria	Jean Dréville
Scenariusz	Abel Gance
Główne role	Jeanne Moreau Armando Francioli Françoise Rosay
Muzyka	Paul Misraki
Zdjęcia	Henri Alekan Roger Hubert
Scenografia	Henri Schmitt Maurice Colasson
Kostiumy	Rosine Delamare Georgette Fillon
Montaż	Gabriel Rongier
Produkcja	Armand Bécüe
Wytwórnia	Lux Compagnie Cinématographique de France (Francja) Lux Film (Włochy)
Dystrybucja	Lux Films

Opis fabuły

Rok 1572 – okres wojen religijnych we Francji. Krajem włada młody Karol IX Walezjusz. Jego siostra Margot wbrew swej woli zostaje żoną protestanckiego króla Nawarry – Henryka Burbona. Ślub ma na celu pogodzenie katolików i hugenotów – na ich wesele do stolicy przybywa wielu hugenockich poddanych Henryka. W kilka dni po ślubie zostają oni podstępnie zaatakowani i wymordowani z rozkazu ambitnej Katarzyny, królowej matki.

W tragiczne wydarzenia historyczne wpleciona jest historia dwóch rycerzy z wrogich obozów – Leraca de La Mole i Hannibala de Coconnas. Początkowo są oni śmiertelnymi wrogami, lecz później, na skutek wspólnych przeżyć stają się wiernymi przyjaciółmi.

Obsada

• Jeanne Moreau – królowa Margot
• Armando Francioli – Lerac de La Mole
• Henri Génès – Hannibal de Coconas
• Robert Porte – Karol IX
• André Versini – Henryk Burbon
• Françoise Rosay – Katarzyna Medycejska
• Vittorio Sanipoli – Maurevel
• Fiorella Mari – Henrieta Nevers
• Patrizia Lari – Karolina de Sauve
• Daniel Ceccaldi – Henryk Walezy
• Louis de Funès – René Bianchi
• Jacques Eyser – Caboche
• Guy Kerner – Henryk Gwizjusz
• Louis Arbessier – admirał de Coligny
• Nicole Riche – Gilonne
• Jean Temerson – oberżysta
• Robert Moor – prokurator
• Olivier Mathot – Pierre

i in.

Odbiór

Film został przyjęty jako kolejny historyczny fresk produkcji francusko-włoskiej. Chwalono aktorstwo i scenografię^[1].

Po równo 40-stu latach od premiery o filmie Dréville'a zaczęto pisać ponownie. Stało się to z okazji premiery kolejnej ekranizacji powieści Dumasa – filmu Patrice'a Chéreau z 1994 roku. Porównania na ogół wypadały pomuślniej dla dzieła Chéreau, zwłaszcza w kwestii wierności oryginałowi literackiemu i roli tytułowej (Jeanne Moreau i Isabelle Adjani)^[2].