Królestwo Włoch (774–962)

Królestwo Włoch (łac. Regnum Italiæ, Regnum Italicum; wł. Regno d'Italia) – państwo powstałe na Półwyspie Apenińskim po podboju przez Franków, pod wodzą Karola I Wielkiego, istniejącego tu Królestwa Longobardów. W 962 stało się częścią Świętego Cesarstwa Rzymskiego.

Ten artykuł dotyczy państwa włoskiego istniejącego w latach 774–962. Zobacz też: inne włoskie państwa o nazwie „Królestwo Włoch”.

Królestwo Włoch

Regnum Italiæ
Regnum Italicum
Regno d'Italia

774–962/1648[a]
Flaga
Państwo	Święte Cesarstwo Rzymskie
Data powstania	774
Data likwidacji	1648
Zarządzający	Karol V[b]
Języki urzędowe	języki romańskie
Położenie na mapie Państwo za panowania Lotara II
Położenie na mapie

Żelazna korona – insygnium władzy

Królestwo Włoch w ramach państwa Franków

Wzmocnienie królestwa Longobardów za panowania Liutpranda (711-744) oraz ich napór na papieski Rzym wywołały w 754 i 756 interwencję Franków. W 774 Karol Wielki zdetronizował panującego wówczas Dezyderiusza i przejął żelazną koronę Longobardów (przekazał ją w 781 swojemu synowi Pepinowi), a ich państwo włączył do państwa Franków.

W 843 roku traktatem w Verdun podzielono Imperium Karolińskie, a jego włoska część przypadła Lotarowi. Z czasem państwo uległo osłabieniu i podziałom.

Królestwo Włoch niezależne

Po abdykacji Karola Otyłego do władzy doszli lokalni możni. To oni oraz papież mieli największy wpływ na obsadę tronu. Walki o koronę królewską, i łączoną z nią od tego okresu cesarską, toczyły się aż do połowy X wieku.

Królestwo Włoch w ramach Cesarstwa Rzymskiego

W 951 włoski tron przejął Otton I Wielki, król Niemiec. W 962 został koronowany na cesarza, co dało początek Świętemu Cesarstwu Rzymskiemu, z którym Królestwo Włoch zostało połączone unią realną. Z czasem stało się jedną z trzech części składowych cesarstwa. Każdy władca Niemiec, przed koronacją cesarską w Rzymie, co do zasady koronowany był na króla Włoch. Ostatnim koronowanym królem Włoch był Karol V 22 lutego 1530 w Bolonii. Królestwo istniało jako część cesarstwa de facto do 1648 (pokój westfalski). Mimo utraty ziem włoskich, cesarze aż do końca Rzeszy w 1806 wysuwali roszczenia do dawnego królestwa, zachowując tym samym tytuł króla Włoch.

Zobacz też

• Królowie Włoch
• Historia Włoch

Uwagi

1. W zależności czy za upadek uznaje się włączenie do Rzeszy w 962 r., czy Pokój westfalski w 1648 r.
2. Karol V był ostatnim cesarzem koronowanym na króla Włoch. Jednak wszyscy władcy Rzeszy tytułowali się królami Włoch aż do 1806 roku. W 1648 jednak na mocy pokoju westfalskiego Rzesza zrzekła się pretensji do Italii.

Bibliografia

• Pierre Riche: Karolingowie. SUPERNOWA-Niezależna Oficyna Wydawnicza NOWA, 1997, s. 393.
• ITALY, emperors & kings. mg.ac.