Kopalnia Segiet
dawna kopalnia rudy cynku na Górnym Śląsku Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Kopalnia Segiet[1] (Seget[2], niem. Segeth[3][4][5]) – kopalnia rudy cynku[6][7] działająca od co najmniej od lat 30. XIX wieku[8] do 28 maja 1927[9], położona w Lesie Segieckim na zboczu Srebrnej Góry, na południowy wschód od Nowych Rept[1] w pobliżu dawnej Kolonii Segiet[5] (niem. Kolonie Segeth[10]). Współcześnie jest to teren położony częściowo na terenie Bytomia (dzielnica Sucha Góra) i Tarnowskich Gór (dzielnice Bobrowniki Śląskie-Piekary Rudne i Repty Śląskie).
 Wieża wiertnicza kopalni Segiet | |
| Państwo | |
|---|---|
| Województwo | |
| Adres | |
| Data założenia |
13 listopada 1844 (nadanie pola górniczego) |
| Data likwidacji |
28 maja 1927 |
Położenie na mapie Bytomia  | |
Położenie na mapie Polski  | |
Położenie na mapie województwa śląskiego  | |
 50°24′32″N 18°50′30″E | |
Na Srebrnej Górze wydobycie rud srebra i ołowiu było prowadzone już od czasów średniowiecza. Najstarsza wzmianka pochodzi z 1247. W XVI wieku był to najbardziej wydajny region działalności górniczej w rejonie Tarnowskich Gór. Po wyrobiskach zachowały się liczne pozostałości takie jak leje, hałdy, czy zapadliska[11][12][13].
Do budowy urządzeń kopalnianych używano drewna z buczyny porastającej Srebrną Górę, co spowodowało jej przetrzebienie. Obecny drzewostan liczy około 150 lat, zaś najstarsze buki wg badań dendrochronologicznych – około 350 lat, co potwierdzałoby miejscową legendę o zasadzeniu ich podczas potopu szwedzkiego[11][12].
Nadanie pola górniczego o powierzchni 24602 m² miało miejsce przed 1841[14]. Jedna z pierwszych wzmianek o będącej własnością hrabiów Henckel von Donnersmarck kopalni Segiet pochodzi z 1830 roku[15]. Według innego źródła, nadanie pola górniczego miało miejsce 13 listopada 1844 roku[4]. Pozyskiwanym surowcem był biały galman – hemimorfit mioceński[16][1], natrafiono także na galman czerwony. W polu zachodnim na głębokości od 10 do 30 metrów występowała ruda żelaza, natomiast w polu wschodnim – dolomit zawierający galenę, który był eksploatowany przez kopalnię Fryderyk (zob. Zabytkowa Kopalnia Srebra)[4].
W latach 1923–1927 kopalnia należała do firmy The Henckel von Donnersmarck-Beuthen Estates Limited[4][5][17], której prezesem był w tym czasie Edgar Henckel-Gaschin von Donnersmarck[9][2][3]. Wcześniej była własnością hrabiego Lazy’ego Arthura Edgara Henckel von Donnersmarcka[18]. W 1923 kopalnia zatrudniała 50 osób, a wydobycie wynosiło 650 ton rudy cynkowej rocznie[3]. Natomiast w samym grudniu 1926 wydobycie wyniosło 654 tony rudy[19], przy 133 pracownikach[20][1]; około 1928 roku pole górnicze wynosiło 707 065 m²[4]. Kopalnia prowadziła wydobycie jednym szybem o głębokości 33 m[1], eksploatowała bocznicę konnej kolei wąskotorowej (tzw. rosbanki) odgałęziającą się od szlaku Bytom Karb Wąskotorowy – Miasteczko Śląskie Huta Górnośląskich Kolei Wąskotorowych[21]. W wyniku spadku cen cynku na giełdzie londyńskiej, wstrzymano wydobycie w grudniu 1924 roku[5]. Zakład został unieruchomiony 28 maja 1927 wskutek wyczerpania złóż rudy cynkowej[9].
Poza rudą cynku prowadzono także wydobycie rud żelaza na terenie Segietu[22][1], które trwało (z przerwami) od lat 60. XIX wieku[23] do 1951 roku[15].
W 1953 obszar leśny został objęty ochroną poprzez utworzenie na jego terenie rezerwatu przyrody o nazwie „Segiet”.
Wikiwand in your browser!
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.
