Kompleks Pigmaliona

Kompleks Pigmaliona – kompleks ten ma w seksuologii dwa znaczenia^[1][2]:

1. Odmiana fetyszyzmu połączona z oglądactwem polegająca na uzyskiwaniu podniecenia seksualnego w wyniku oglądania lub dotykania rzeźb, może prowadzić do orgazmu (agalmatofilia)^[3].
2. Wykreowanie lub potrzeba wykreowania obiektu seksualnego dla siebie (np. mężczyzna „wychowuje” sobie partnerkę, ucząc ją sztuki miłosnej, wpływając na jej upodobania w tym zakresie). Taka partnerka zaspokaja erotyczne i estetyczne potrzeby jej twórcy. Do konfliktu, a nawet rozpadu związku może dojść, kiedy „dzieło” chce zyskać niezależność.

Pigmalion autorstwa Jeana-Baptiste Regnault, 1786

Pierwsze badania kliniczne na ten temat zostały przeprowadzone przez Richard von Krafft-Ebinga i opisane w książce Psychopathia Sexualis. Ebbing badał przypadek pigmalionizmu z 1877 roku u ogrodnika darzącego miłością statuę Wenus z Milo^[4].

Powiązanie z mitologią

Nazwa kompleksu odnosi się do mitologii greckiej. Król Cypru – Pigmalion – stworzył z kości słoniowej posąg idealnej kobiety (Galatei) i zakochał się w nim. Następnie modlił się do bogini Afrodyty, aby ożywiła jego posąg. Ta spełniła jego prośbę.

Zobacz też

• efekt Pigmaliona
• rodzaje kompleksów