Komisariaty Straży Granicznej (1928–1939)

Komisariat Straży Granicznej II RP – jednostka organizacyjna Straży Granicznej II RP.

Komisariaty Straży Granicznej były częścią składową Inspektoratów granicznych. Ochraniany odcinek granicy wynosił od 30 do 40 kilometrów w zależności od charakteru ochranianego odcinka, nasilenia przestępczości itp.

Komisariaty składały się z czterech–pięciu placówek I linii i jednej–dwóch placówek II linii.

Na czele Komisariatu stał kierownik zwykle w stopniu podkomisarza i komisarza. Niekiedy zdarzało się, że kierownikiem komisariatu zostawał strażnik w stopniu aspiranta. Przeciętny stan osobowy komisariatu wynosił od trzydziestu do siedemdziesięciu ludzi.

Rozkazem nr 2 z 8 września 1938 roku w sprawie terminologii odnośnie władz i jednostek organizacyjnych formacji, dowódca Straży Granicznej płk Jan Gorzechowski wprowadził tytuł komendanta w miejsce dotychczasowego kierownika^[1].

Zadania komisariatu

• Nadzór nad podległymi placówkami;
• Pomoc w pełnieniu służby granicznej;
• Organizacja wywiadu na podległym terenie;
• Współpraca z miejscowymi urzędami, policją;
• Organizacja szkolenia szeregowych Straży Granicznej;
• Pomoc w prowadzeniu zajęć z przysposobienia wojskowego.

Przypisy

1. Jabłonowski i Polak 1999 ↓, s. 125.

Bibliografia

• Marek Jabłonowski, Bogusław Polak: Polskie formacje graniczne 1918−1839. Tom II. Koszalin: Wydawnictwo Uczelniane Politechniki Koszalińskiej, 1999. ISBN 83-87424-77-3.
• Zbigniew B Kumoś: Granice Rzeczpospolitej Polskiej : (na przestrzeni dziejów). Warszawa: Wydawnictwo Comandor, 2005. ISBN 83-7473-002-1. Brak numerów stron w książce