Kościół św. Katarzyny Aleksandryjskiej w Sierakowicach
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Kościół pw. św. Katarzyny Aleksandryjskiej – zabytkowy, drewniany kościół katolicki znajdujący się w Sierakowicach w powiecie gliwickim w województwie śląskim. Jest kościołem filialnym parafii Trójcy Świętej w Rachowicach w dekanacie Pławniowice w diecezji gliwickiej.
nr rej. A/298/50 z dnia 18.03.1950 r. oraz A/360/60 z 10.03.1960 r.[1] A/1176/23 z 21.04.2023 r. (woj. śląskie)[2] | |||||||||||
Państwo | |||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Miejscowość | |||||||||||
Wyznanie | |||||||||||
Kościół | |||||||||||
Parafia | |||||||||||
Wezwanie | |||||||||||
| |||||||||||
| |||||||||||
Położenie na mapie Polski | |||||||||||
Położenie na mapie województwa śląskiego | |||||||||||
Położenie na mapie powiatu gliwickiego | |||||||||||
Położenie na mapie gminy Sośnicowice | |||||||||||
50°16′48,45″N 18°28′19,36″E |
Kościół znajduje się na Szlaku Architektury Drewnianej województwa śląskiego na głównej trasie oraz w pętli gliwickiej[3]. W pobliżu kościoła przebiegają także:
Pierwsze wzmianki o kościele w Sierakowicach pochodzą z 1447 roku[5], został on jednak rozebrany w 1673 r. W 1675 wybudowano obecny kościół. W 1679 połączono parafie w Sierakowicach i pobliskich Rachowicach. W 1679 roku kościół w Sierakowicach jest już opisywany jako kościół filialny parafii rachowickiej. Budowniczym świątyni był cieśla Joseph Jozek.
Kościół wielokrotnie odnawiano, m.in. w latach 1819–1820, 1886, 1947, 1953 i 1957. W roku 2001 odkryto oryginalne polichromie z XVII wieku, które następnie poddano gruntownej renowacji w latach 2003–2010. W roku 2011 zbudowano nowe organy.
Kościół orientowany, drewniany typu śląskiego, wybudowany jest w konstrukcji zrębowej, z wieżą konstrukcji słupowej. Nawa na rzucie wydłużonego prostokąta, prezbiterium węższe, wydłużone, zamknięte trójbocznie. Do prezbiterium po stronie północnej przylega prostokątna zakrystia, poprzedzona przedsionkiem. Od zachodu dostawiona jest wieża na rzucie kwadratu, z kruchtą w przyziemiu. Nawa i prezbiterium kościoła otoczone są otwartymi sobotami. Dach nad nawą wysoki, dwuspadowy, z wieżyczką na sygnaturkę; nad prezbiterium dach wielospadowy. Wieża nakryta dachem namiotowym, ośmiobocznym. Ściany kościoła pobite gontem. Nawa przekryta stropem płaskim, w prezbiterium znajduje się sklepienie pozorne. Tęcza o wykroju półkolistym z profilowaną belką tęczową. W części zachodniej nawy znajduje się chór muzyczny wsparty na 6 słupach.
Wyposażenie kościoła barokowe. Ołtarz główny z 1678 roku przedstawia św. Katarzynę Aleksandryjską. Ołtarz boczny prawy, barokowy, zapewne z XVII wieku, z obrazem Serce Pana Jezusa z XIX wieku. Ołtarz boczny lewy, z XIX wieku, z obrazem Matki Boskiej Częstochowskiej (sprzed 1800 roku). Barokowa ambona i chrzcielnica z XVIII wieku. W kościele znajdowały się także, skradzione około 1992 r., gotyckie rzeźby św. Marii Magdaleny, Matki Boskiej z Dzieciątkiem i św. Katarzyny. Wewnątrz kościoła zachowały się także drzwi z okuciami i zamkiem z XVII wieku.
W 2001 r. odkryto we wnętrzu całego kościoła zamalowane polichromie figuralne z XVII wieku[6]. Dekorację malarską całkowicie odkryto spod przemalowań oraz poddano konserwacji w latach 2003-2010. Polichromie wykonane są w technice tłustej tempery, bezpośrednio na drewnie.
Sceny i przedstawienia namalowane we wnętrzu kościoła[7]:
Kościół znajduje się na cmentarzu, do którego wejście prowadzi przez drewnianą bramkę krytą gontem (bramkę wpisano do rejestru zabytków 5 września 2023, nr rej. A/1256/23[8]). W pobliżu kościoła znajduje się także kaplica św. Jana Nepomucena z XIX wieku.
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.