Kość przedszczękowa

Kość przedszczękowa, kość międzyszczękowa, u ssaków nazywana kością przysieczną lub kością siekaczową (łac. os pr(a)emaxilla, os intermaxillare, os incisivum) – mała parzysta kość czaszki występująca u większości kręgowców. U niektórych zwierząt kości przedszczękowe zawierają siekacze, kolec nosowy przedni oraz obszar skrzydłowy^[1][2].

Kość przedszczękowa

Czaszka wombata tasmańskiego (skrótem p.max oznaczono kość przedszczękową)

Powierzchnia dolna szczęk człowieka. Część będąca odpowiednikiem kości przysiecznej oddzielona szwem Incisive suture

Łączy się z kością szczękową szwem szczękowo-siekaczowym (sutura maxilloincisiva) i z kością nosową szwem nosowo-siekaczowym (sutura nasoincisiva), a także z trzonem kości przedszczękowej strony przeciwnej szwem międzysiekaczowym (sutura interincisiva)^[2][3].

U człowieka nie stanowi osobnej kości (choć dawniej była za taką uważana)^[4][5][6], ale zrośnięta jest ze szczęką, stanowiąc jej przednią część zawierającą siekacze. Na powierzchni dolnej wyrostka podniebiennego szczęki może być widoczna pozostałość szwu łączącego ją z pozostałą częścią szczęki (szew przysieczny, sutura incisiva). Z drugostronnym odpowiednikiem łączy się na powierzchni dolnej wyrostka podniebienego szczęki przednim odcinkiem szwu podniebiennego pośrodkowego, a na przedniej ścianie czaszki szwem międzyszczękowym^[4][7][8].