Remove ads
Klemens Krzyżagórski (ur. 1 października 1930 w Zdunach, zm. 18 marca 2013 w Warszawie) – polski publicysta i dziennikarz. Założyciel i pierwszy prezes Stowarzyszenia Dziennikarzy PRL w latach 1982–1987[1], przewodniczący komisji problemowej PRON w 1982 roku[2], członek Rady Krajowej PRON w 1983 roku[3].
| Data i miejsce urodzenia |
1 października 1930 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
18 marca 2013 |
| Narodowość | |
| Język | |
| Alma Mater | |
| Dziedzina sztuki | |
| Gatunek |
reportaż, dramat |
| Odznaczenia | |
  | |
| Nagrody | |
| |
.JPG)
W latach 1949–1951 studiował na Wydziale Dyplomatyczno-Konsularnym i w Międzywydziałowym Studium Dziennikarskim Akademii Nauk Politycznych w Warszawie. W latach 1951–1957 był współpracownikiem dziennika „Gazeta Robotnicza”, w latach 1956–1957 tygodnika „Nowe Sygnały”, latach 1959–1960 miesięcznika „Odra”, a w latach 1961–1964 ponownie „Gazety Robotniczej”. W 1965 został kierownikiem redakcji programów artystycznych Telewizji Wrocław, od 1967 do 1972 był redaktorem naczelnym „Odry”, w latach 1972–1973 współpracował z „Polityką”. od 1974 do 1979 kierował białostockim miesięcznikiem „Kontrasty”, w którym był uważany za „mecenasa” młodych reporterów. W latach 1975–1978 był także wiceprezesem Klubu Reportażu Stowarzyszenia Dziennikarzy Polskich (SDP). Od 1979 do grudnia 1981 kierował działem literatury faktu i socjologii kultury „Miesięcznika Literackiego”.
W listopadzie 1980 został przewodniczącym Komisji Interwencyjnej SPD, a w marcu 1981 redaktorem naczelnym pisma SPD „Prasa Polska” (tę drugą funkcję pełnił do 1985). Po ogłoszeniu stanu wojennego poparł władze komunistyczne i został w marcu 1982 prezesem nowo powstałego Stowarzyszenia Dziennikarzy PRL (do 1987)[1]. Był także członkiem Narodowej Rady Kultury (1982-1990) i Rady Prasowej przy Prezesie Rady Ministrów (1984-1989). W 1982 kierował działem socjologii kultury tygodnika „Tu i Teraz” (1985 redaktor naczelny). W 1985 został redaktorem naczelnym warszawskiej „Kultury”, od 1987 do stycznia 1990 kierował miesięcznikiem „Literatura”.
Był autorem scenariuszy teatralnych Powrót Albertusa (1966), Niech żyje król (1966) oraz autorem tomu reportaży Kłopoty z ciałem (1969), współpracował jako konsultant programowy z teatrami lalek w Wałbrzychu, Wrocławiu i Białymstoku. W latach 1979–1981 był członkiem Rady Wydziału lalkarskiego PWST w Białymstoku.
Był m.in. laureatem Nagrody im. Juliusza Bruna (1956), Nagrody im. Bolesława Prusa II st. (1981), odznaczony Krzyżem Kawalerskim i Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski.
Został pochowany 25 marca 2013 na cmentarzu komunalnym Północnym na Wólce Węglowej w Warszawie.
Remove ads
Remove ads
Wikiwand in your browser!
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.
Remove ads