Kijirō Nambu

Kijirō Nambu (jap. 南部 麒次郎 Nanbu Kijirō; ur. 21 lutego 1869 w prefekturze Saga, zm. 1 maja 1949) – japoński wojskowy, generał porucznik Cesarskiej Armii Japońskiej, konstruktor broni strzeleckiej.

Kijirō Nambu
南部 麒次郎

Nambu Kijirō

Rikugun-chūjō generał porucznik
Data i miejsce urodzenia	21 lutego 1869 prefektura Saga
Data i miejsce śmierci	1 maja 1949 Tokio
Przebieg służby
Lata służby	1889–1924
Siły zbrojne	Armia Cesarska
Późniejsza praca	konstruktor broni
Odznaczenia

Życiorys

Urodził się w domenie Naohiro Nabeshimy (XI daimyō lenna Hizen na wyspie Kiusiu), w obecnej prefekturze Saga, 100 km na północ od Nagasaki. Pochodził z rodziny samurajskiej, wywodzącej się od Yorimitsu Minamoto żyjącego na przełomie X i XI wieku. Jego ojciec, oficer artylerii, był guwernerem synów daimyō.

W 1892 ukończył Akademię Wojskową Ichigaya. Następnie służył w szkole oficerskiej Toyama. W 1897 został przeniesiony do Arsenału Artylerii Koichikawa w Tokio. Tam już jako kapitan otrzymał polecenie skonstruowania pistoletu samopowtarzalnego. Pierwsza jego konstrukcja, eksperymentalny pistolet samopowtarzalny Typ 1 (shisei ichi-gata jidō-kenjū), była wzorowana na pistolecie Mauser C96 i nie była produkowana seryjnie. Do produkcji trafiła dopiero następna konstrukcja, pistolet samopowtarzalny Nambu Typu A, w literaturze angielskojęzycznej nazywany Grandpa Nambu (Nambu jidō-shiki-kenjū). Za skonstruowanie tego pistoletu Nambu otrzymał awans na stopień majora. W następnych latach skonstruował kolejne wzory broni strzeleckiej, z których część trafiła do uzbrojenia armii japońskiej.

W 1922 w nagrodę za skonstruowanie rkm-u Typ 11 otrzymał awans na stopień generała porucznika i został odznaczony Wielką Wstęgą Orderu Świętego Skarbu. Z odznaczaniem tym wiązało się otrzymanie tytułu barona. Jednocześnie został dyrektorem Instytutu Badawczego Armii.

W 1924 odszedł na własną prośbę w stan spoczynku. W 1927 założył Nambu Jū-seizō-sho (Wytwórnię Broni Nambu). Zakłady początkowo produkowały tylko karabinki bocznego zapłonu. W 1933 fabryka Nambu otrzymała zlecenie na produkcję pistoletów Nambu Typ 14, a w następnych latach także Nambu Typ 94. Na przełomie lat 1936 i 1937 firma Nambu połączyła się z Shōwa Seisaku-sho i Taisei Kōgyō K.K. Utworzona w ten sposób spółka – Chūō Kōgyō K.K. – stała się największą prywatną firmą zbrojeniową w Japonii. Jej znajdująca się w Kokubunji fabryka produkuje wiele konstrukcji Nambu dla armii japońskiej.

W 1943 Kijirō Nambu odszedł na emeryturę i poświęcił się swojemu hobby, hodowli chryzantem. W pierwszych miesiącach 1946 przeszedł kilka zawałów serca. Ostatni z nich spowodował jego śmierć 1 maja 1949.

Konstrukcje Kijirō Nambu

Pistolety samopowtarzalne

• Shisei ichi-gata jidō-kenjū (1902, nie produkowany seryjnie)
• Nambu jido-shiki-kenjū ko-gata, Grandpa Nambu (1902)
• Nambu-shiki-jidō-kenjū otsu-gata, Baby Nambu (1903)
• Nambu-riku-shiki, Papa Nambu
• Nambu Typ 14
• Nambu Typ 94
• Shisei kōgo-jidō-kenjū (1925, nie produkowany seryjnie)

Ręczne karabiny maszynowe

• Typ 11
• Typ 96
• Typ 97
• Typ 99

Ciężkie karabiny maszynowe

• Typ 3
• Typ 92

Pistolety maszynowe

• Typ 100
• Typ II

Karabiny powtarzalne

• Arisaka Typ 38

Bibliografia

• Leszek Erenfeicht. Japoński Luger, pistolety Kijiro Nambu. „Strzał”. 2007. Nr. 7. s. s. 18-29. ISSN 1944-4906.

Kontrola autorytatywna (osoba):

• VIAF: 28152636207020052774
• NDL: 001349941
• CiNii: DA18756277