Kiang tybetański

Kiang tybetański^[3], kiang (Equus kiang) – gatunek dużego ssaka z rodziny koniowatych. Zamieszkuje góry w Tybecie, na wysokości od 4000 do 7000 metrów n.p.m., Nepal, Chiny i Indie. Niektórzy naukowcy klasyfikują go jako podgatunek osła azjatyckiego E. hemionus kiang, jednak - wyniki badań genetycznych wskazują, że kiang jest odrębnym gatunkiem.

Kiang tybetański

Equus kiang[1]
Moorcroft, 1841
Systematyka
Domena	eukarionty
Królestwo	zwierzęta
Typ	strunowce
Podtyp	kręgowce
Gromada	ssaki
Podgromada	żyworodne
Infragromada	łożyskowce
Rząd	nieparzystokopytne
Podrząd	koniokształtne
Rodzina	koniowate
Rodzaj	koń
Gatunek	kiang tybetański
Synonimy
Equus equioides (Hodgson, 1842)[2] Equus holdereri Matschie, 1911[2] Equus kyang (Kinloch, 1869)[2] Equus nepalensis (Trumler, 1959)[2] Equus polyodon (Hodgson, 1847)[2] Equus tafeli (Matschie, 1924)[2]
Podgatunki
E. k. holdereri (Matschie, 1911) E. k. kiang (Moorcroft, 1841) E. k. polyodon (Hodgson, 1847)
Kategoria zagrożenia (CKGZ)[2]
najmniejszej troski
Zasięg występowania

Jest największym ze wszystkich współczesnych osłów, osiąga w kłębie 140 cm i wagę 250-440 kg^[4]. Ubarwienie brunatnorude, brzuch w kolorze białym. Futro gęste, wełniste.

Zamieszkuje tereny stepowe i półpustynne. Odżywia się trawą i krzewami.

Podgatunki

Wyróżniono trzy podgatunki kianga^[5][3]. Ich pozycja systematyczna jest niepewna^[6][7] i wymaga udokumentowania^[2].

• E. kiang holdereri – kiang wschodni^[3]
• E. kiang kiang – kiang zachodni^[3]
• E. kiang polyodon – kiang południowy^[3]