Katarzyna Pełczyńska-Nałęcz

Katarzyna Pełczyńska-Nałęcz (ur. 26 października 1970 w Warszawie) – polska socjolog i politolog, specjalistka w zakresie problematyki wschodnioeuropejskiej, podsekretarz stanu w Ministerstwie Spraw Zagranicznych (2012–2014), ambasador Polski w Federacji Rosyjskiej (2014–2016), minister funduszy i polityki regionalnej w trzecim rządzie Donalda Tuska (od 2023), I wiceprzewodnicząca Polski 2050 (od 2024).

Katarzyna Pełczyńska-Nałęcz

Katarzyna Pełczyńska-Nałęcz (2024)
Data i miejsce urodzenia	26 października 1970 Warszawa
Minister funduszy i polityki regionalnej
Okres	od 13 grudnia 2023
Przynależność polityczna	Polska 2050
Poprzednik	Małgorzata Jarosińska-Jedynak
Ambasador RP w Rosji
Okres	od 2014 do 2016
Poprzednik	Wojciech Zajączkowski
Następca	Włodzimierz Marciniak
Odznaczenia

Życiorys

Córka Rosjanki Swietłany^[1][2][3] oraz matematyka Aleksandra Pełczyńskiego^[2]. W 1994 ukończyła studia w Instytucie Socjologii Uniwersytetu Warszawskiego^[4]. W 1999 w Instytucie Filozofii i Socjologii Polskiej Akademii Nauk obroniła pracę doktorską pt. Aktywność polityczna Polaków 1989–1995^[5].

Po ukończeniu studiów podjęła pracę w IFiS PAN, gdzie pozostawała zatrudniona do 2003. W latach 1992–1995 oraz 1999–2012 była związana z Ośrodkiem Studiów Wschodnich w Warszawie, w którym pełniła m.in. funkcje kierownika działu rosyjskiego oraz zastępcy dyrektora. Od 2011 do 2012 była przedstawicielem OSW w Brukseli oraz koordynatorem wspólnego projektu badawczego OSW i Francuskiego Instytutu Spraw Międzynarodowych. W pracy naukowej i eksperckiej zajmowała się analizą stosunków międzynarodowych na obszarze postradzieckim, sytuacji społeczno-politycznej w Rosji i krajach Europy Wschodniej, a także polityką UE wobec tych państw.

Od 2008 do 2012 zasiadała w Polsko-Rosyjskiej Grupie do Spraw Trudnych, a w latach 2009–2010 w Komitecie Sterującym Forum Społeczeństwa Obywatelskiego Partnerstwa Wschodniego.

W styczniu 2012 została powołana na stanowisko podsekretarza stanu w Ministerstwie Spraw Zagranicznych^[6]. Zakończyła urzędowanie w lipcu 2014^[7] w związku z procedurą nominacji na ambasadora RP w Federacji Rosyjskiej. 19 listopada 2014 złożyła listy uwierzytelniające w Moskwie jako nowy ambasador^[8]. Odwołana z urzędu ambasadora z dniem 31 lipca 2016^[9]. W tym samym roku objęła stanowisko dyrektora programu Otwarta Europa Fundacji im. Stefana Batorego, a następnie funkcję dyrektora think tanku tej fundacji forumIdei^[10]. W 2020 znalazła się w sztabie wyborczym kandydata w wyborach prezydenckich Szymona Hołowni^[11]. W 2020 objęła stanowisko dyrektora Instytutu Strategie 2050 (działającego przy powołanym przez Szymona Hołownię ruchu Polska 2050)^[12], które zajmowała do 2023.

12 grudnia 2023 Sejm X kadencji wybrał ją na urząd ministra funduszy i polityki regionalnej w trzecim rządzie Donalda Tuska^[13][14]. Następnego dnia została przez prezydenta RP Andrzeja Dudę powołana na to stanowisko^[15]. W styczniu 2024 została powołana przez prezydenta w skład Rady Dialogu Społecznego^[16]. W czerwcu tego samego roku objęła funkcję I wiceprzewodniczącej partii Polska 2050^[17].

Życie prywatne

Posługuje się językiem angielskim i rosyjskim. Ma troje dzieci^[18].

Odznaczenia

• Odznaka Honorowa „Bene Merito” – 2010^[19]

Publikacje

• Dokąd sięgają granice Zachodu? Rosyjsko-polskie konflikty strategiczne 1990–2010, OSW, Warszawa, marzec 2010
• Abchazja, Osetia Południowa, Górski Karabach: rozmrożone konflikty pomiędzy Rosją a Zachodem, OSW, Warszawa, lipiec 2008
• Ekspansja Gazpromu w UE – kooperacja czy dominacja, OSW, Warszawa, kwiecień 2008