Juśkowice

Juśkowice (ukr. Йосипівка) – wieś w obwodzie lwowskim, w rejonie buskim na Ukrainie.

Juśkowice

Йосипівка

Państwo	Ukraina
Obwód	lwowski
Rejon	buski
Powierzchnia	2,612 km²
Wysokość	232 m n.p.m.
Populacja (2001) • liczba ludności • gęstość	376 143,95 os./km²
Nr kierunkowy	+380 3264
Kod pocztowy	80533
Położenie na mapie Ukrainy Juśkowice
Położenie na mapie obwodu lwowskiego Juśkowice
49°58′08″N 24°51′41″E

Zobacz w indeksie Słownika geograficznego Królestwa Polskiego hasło Juśkowice

Położenie

Na podstawie Słownika geograficznego Królestwa Polskiego i innych krajów słowiańskich to: wieś w powiecie złoczowskim, położona 3 km na wschód od stacji kolejowej w Ożydowie, tuż na zachód od sądu powiatowego i urzędu pocztowego w Olesku, 20 km na północny-zachód od sądu powiatowego Złoczowie, na północ od urzędu pocztowego w Białym Kamieniu^[1].

Historia

Pod koniec XIX w. lesiste wzgórze (249 m n.p.m.) w południowo-zachodniej części wsi nosiło nazwę Kopanie^[2]. W juśkowickim dworze poznali się w roku 1833 poeci Seweryn Goszczyński i Lucjan Siemieński^[3].

Dwór

• dwór wybudowany w stylu późnoklasycystycznym^[4].

Zmarli

• Jan Uruski

Przypisy

1. Filip Sulimierski, Bronisław Chlebowski, Władysław Walewski: Słownik geograficzny Królestwa Polskiego i innych krajów słowiańskich, t. III. Warszawa: 1880–1902, s. 639.
2. Kopanie 16.), [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. IV: Kęs – Kutno, Warszawa 1883, s. 373.
3. JaninaJ. Rosnowska JaninaJ., Goszczyński. Opowieść biograficzna, Warszawa 1977, s. 234.
4. RomanR. Aftanazy RomanR., Dzieje rezydencji na dawnych kresach Rzeczypospolitej, wyd. drugie przejrzane i uzupełnione, t. 7: Województwo ruskie, Ziemia Halicka i Lwowska, Wrocław: Zakład Narodowy im. Ossolińskich, 1995, s. 316-321, ISBN 83-04-04229-0, ISBN 83-04-03701-7 (całość).

Bibliografia

• Filip Sulimierski, Bronisław Chlebowski, Władysław Walewski, Słownik geograficzny Królestwa Polskiego i innych krajów słowiańskich, t. III, Warszawa, 1880–1902, s. 639.

Linki zewnętrzne

• Juśkowice, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. III: Haag – Kępy, Warszawa 1882, s. 639.