Josef Blösche

Josef Blösche (ur. 5 lutego 1912 we Frýdlancie, zm. 29 lipca 1969 w Lipsku) – niemiecki zbrodniarz wojenny, służący w SS w stopniu Rottenführera^[1].

Josef Blösche

Josef Blösche (1943)
SS-Rottenführer
Data i miejsce urodzenia	5 lutego 1912 Frýdlant
Data i miejsce śmierci	29 lipca 1969 Lipsk
Przebieg służby
Siły zbrojne	Waffen-SS
Główne wojny i bitwy	II wojna światowa powstanie w getcie warszawskim powstanie warszawskie
Odznaczenia

Życiorys

Był Niemcem sudeckim, członkiem NSDAP. Od połowy grudnia 1939 roku służył w policji granicznej, automatycznie zostając pracownikiem gestapo.

W 1941 roku rozpoczął służbę w SD w getcie warszawskim, gdzie odpowiadał za utrzymanie porządku na drewnianej kładce^[1] (przeprowadzonej nad ulicą Chłodną wzdłuż Żelaznej), łączącej tak zwane duże i małe getto. Szybko zasłynął z okrucieństwa – potrafił zastrzelić kogoś tylko dlatego, że ten odważył się spojrzeć mu w twarz. Często również uczestniczył w gwałtach na kobietach^[1], a zgwałcone kobiety zabijał^[2]. Okrucieństwu zawdzięczał przydomek, jakim określali go mieszkańcy getta – Frankenstein^[1][2]. Za gorliwość w tłumieniu powstania w getcie warszawskim otrzymał Krzyż Żelazny II klasy^[3].

We wrześniu 1943 roku został ranny w Warszawie. Brał też udział w stłumieniu powstania warszawskiego^[3] – udało mu się zbiec z obleganego przez powstańców gmachu policji. Następnie uczestniczył w walce z partyzantką na Słowacji. W kwietniu 1945 roku podjął nieudaną próbę ucieczki na Zachód. Sowieci, po schwytaniu, wywieźli go do ZSRR, a w 1946 roku wydali Czechosłowacji. Pracował w kopalni, gdzie kilka dni po przybyciu uległ ciężkiemu wypadkowi i jako niezdolny do pracy został zwolniony^[4].

Po zwolnieniu z pracy w kopalni Josef Blösche ukrywał się w Turyngii w NRD^[1], mieszkając wraz z wysiedloną wcześniej matką, współpracował ze Stasi. Został zatrzymany 11 stycznia 1967 roku^{[potrzebny przypis]}, gdy do NRD wpłynął wniosek o ekstradycję z zachodnioniemieckej prokuratury^[4]. W czasie procesu przyznał, że podczas jednej z egzekucji na podwórku jednego z budynków zamordowano około 600 osób. Wyliczył to na podstawie kilkunastometrowej i do jego ramion wysokiej sterty ciał zabitych. W tej jednej egzekucji zabił około 75 osób.

W kwietniu 1969 roku, na procesie w Erfurcie, Blösche został uznany winnym zbrodni wojennych, między innymi udziału w deportacji ponad 300 000 Żydów, zastrzeleniu co najmniej 2000 osób^[4], w tym udziału w egzekucji ponad 1000 Żydów na dziedzińcu kompleksu budynków 19 kwietnia 1943 roku^[3]. Sąd wymierzył mu karę śmierci, która została wykonana^[1].

Odniesienia w kulturze

W 2003 roku Heribert Schwan i Helgard Heindrichs opublikowali książkę o Josefie Blöschem, Der SS-Mann – Josef Blösche – Leben und Sterben eines Mörders (Monachium, 2003). Ponadto Schwan, w tym samym roku i pod tym samym tytułem, zrealizował film dokumentalny przedstawiający sylwetkę Blöschego^[4]. Jego przydomek, Frankenstein, jest również wspomniany w filmie Ulica Graniczna z 1948 roku, w reżyserii Aleksandra Forda.

Galeria

• 
  Drewniana kładka nad ulicą Chłodną wzdłuż Żelaznej, gdzie pełnił służbę Josef Blösche
• 
  Powstanie w getcie warszawskim – fotografia z raportu Jürgena Stroopa do Heinricha Himmlera z maja 1943 roku. Pierwszy z prawej to Josef Blösche
• 
  Fotografia z raportu Stroopa. Josef Blösche został rozpoznany jako żołnierz z pistoletem maszynowym MP 28 II