Loading AI tools
hiszpański malarz i grafik Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Joaquín Sorolla y Bastida (ur. 27 lutego 1863 w Walencji, zm. 10 sierpnia 1923 w Cercedilla) – hiszpański malarz i grafik, impresjonista. Pod względem liczby namalowanych dzieł był to jeden z najbardziej płodnych hiszpańskich artystów – skatalogowano ponad 2200 jego prac.
 Autoportret, 1912 | |
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |
| Dziedzina sztuki | |
| Epoka | |
| Muzeum artysty |
Museo Sorolla w Madrycie |
| Ważne dzieła | |
|
Visión de España w gmachu Hispanic Society of America | |
W wieku zaledwie 2 lat stracił oboje rodziców podczas epidemii. Razem z siostrą Eugenią został przygarnięty przez ciotkę Isabel, siostrę jego matki, oraz jej męża, z zawodu ślusarza. Przez kilka lat przybrani rodzice bezowocnie próbowali nauczyć go rzemiosła, aż odkryli, że jego prawdziwym powołaniem było malarstwo[1].
W 1874 r. rozpoczął studia na Escuela Normal Superior, gdzie zarekomendowano mu wieczorowe zajęcia z rysunku w Escuelas de Artesanos (Szkoła rzemiosła) w Walencji. W tej ostatniej otrzymał w 1879 r. dyplom oraz nagrodę w postaci pudełka farb. W tym samym roku, jednocześnie pracując w warsztacie wuja, rozpoczął studia w Królewskiej Akademii Sztuk Pięknych San Carlos w Walencji, gdzie uczył się razem z takimi malarzami jak Manuel Matoses czy Juan Antonio Benlliure. Na tej uczelni poznał także Juana Atoniego Garcíę, brata swojej przyszłej małżonki, Clotilde Garcíi[1].
W 1880 r. otrzymał srebrny medal za obraz Moro acechando la ocasión de su venganza na wystawie stowarzyszenia El Iris. Po skończeniu studiów zaczął wysyłać swoje prace na lokalne konkursy i narodowe wystawy sztuki. Na madryckiej wystawie z maja 1881 r. przedstawił trzy walencjańskie mariny, które nie zostały zauważone, gdyż nie pasowały do oficjalnego kanonu o tematyce historycznej i dramatycznej.
W następnym roku studiował prace Velázqueza oraz innych autorów z madryckiego Muzeum Prado. W jego malarstwie rozpoczął się okres realistyczny, styl wspierany przez nauczyciela Gonzala Salvá. W 1883 r. zdobył medal na Wystawie Regionalnej w Walencji, a w 1884 r. otrzymał medal na Krajowej Wystawie Sztuk Pięknych za obraz Defensa del Parque de Artillería de Monteleón melodramatyczne i mroczne dzieło namalowane specjalnie na tę wystawę. Sorolla zastosował się do rady przyjaciela brzmiącej: Tutaj, aby zaistnieć i zdobywać medale, trzeba malować trupy.
Wielkim sukcesem w Walencji okazało się jego dzieło El crit del palleter nawiązujące do hiszpańskiej wojny narodowowyzwoleńczej z czasów okupacji napoleońskiej. Otrzymał stypendium na studia w Rzymie, gdzie, oprócz rozwijania zdolności malarskich, mógł zapoznać się ze sztuką klasyczną i renesansową, odwiedzić znane muzea, a także nawiązać kontakt z innymi artystami.
Na początku 1885 r. razem ze swoim przyjacielem, malarzem Pedrem Gilem pojechał do Paryża, gdzie bliżej zapoznał się z malarstwem impresjonistycznym. Ten kierunek malarski zmienił tematykę i styl Sorolli i zaowocował obrazem o tematyce religijnej El entierro de Cristo, który jednak nie wzbudził oczekiwanego podziwu. W efekcie Sorolla zaczął skłaniać się ku naturalizmowi i europejskiej awangardzie zachwycony dziełami takich malarzy jak John Singer Sargent, Giovanni Boldini i Anders Zorn[1].
W 1888 r. w Walencji ożenił się z Clotilde Garcíą, rok później młoda para przeniosła się do Asyżu. W 1889 r. zamieszkali w Madrycie, gdzie Sorolla w ciągu zaledwie 5 lat stał się znanym i poważanym malarzem. W 1894 r. odbył kolejną podróż do Paryża, gdzie rozwinął luminizm, styl, który stał się bardzo charakterystyczny dla jego późniejszych dzieł. Zaczął malować w plenerze wypełniając światłem sceny z życia codziennego oraz śródziemnomorskie pejzaże. W dziełach takich jak La vuelta de la pesca, La playa de Valencia czy Triste herencia w soczystych kolorach przedstawił plaże Morza Śródziemnego. W 1900 r. na konkursie w Paryżu otrzymał nagrodę Grand Prix za obraz Triste herencia. Kontynuował także tematykę społeczną (Y aún dicen que el pescado es caro), która cieszyła się wielkim powodzeniem.
Popularność malarza stale rosła – Walencja ogłosiła Sorollę ukochanym i zasłużonym synem, oraz nazwała jedną z ulic jego nazwiskiem. Po licznych podróżach po Europie – odwiedzał zwłaszcza Anglię i Francję – otworzył wystawę w Paryżu, na której przedstawiono ponad 500 obrazów, i która przyniosła mu międzynarodową sławę. Wielkim sukcesem była także wystawa w Nowym Jorku z 1909 r., szczególnym uznaniem cieszyły się obrazy Sol de tarde oraz Nadadores.
W listopadzie 1909 r. przyjął zamówienie od muzeum Hispanic Society of America, którego ściany ozdobił 14 ogromnymi płótnami, znanymi jako Visión de España. Te dzieła o wysokości 3,5 m i długości 70 m powstały w latach 1913–1919 i przedstawiają sceny charakterystyczne dla różnych regionów hiszpańskich i portugalskich[1]. W 1912 r. Sorolla zrealizował serię podróży po Półwyspie Iberyjskim przygotowując szkice rodzajowe oraz pejzaże. Dzięki tej wstępnej pracy mógł zrealizować słynną serię obrazów olejnych przedstawiającą dzieci i kobiety na walencjańskich plażach (Madre e hija i Pescadora valenciana).
Sorolla chętnie malował portrety znanych osób, na jego obrazach zostali uwiecznieni m.in. Juan Ramón Jiménez, król Alfons XIII, Vicente Blasco Ibáñez, José Ortega y Gasset i wielu innych.
Po skończeniu projektu dla Hispanic Society of America pracował jako profesor na Escuela de Bellas Artes de Madrid, prowadząc zajęcia z kompozycji i koloru. Jego najważniejszym uczniem i kontynuatorem luminizmu był Teodoro Andreu.
W 1920 r. podczas malowania portretu żony Ramóna Péreza de Ayala w ogrodzie swego domu w Madrycie, doznał porażenia połowicznego, po którym drastycznie zmniejszyły się jego możliwości fizyczne i umysłowe. Zmarł w 1923 r. w swoim domu w Cercedilla.
.jpg)
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.
