Jezioro Lutomskie
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Jezioro Lutomskie – jezioro rynnowe położone na południowym skraju Puszczy Noteckiej, na terenie gminy Sieraków. Najdłuższe jezioro Pojezierza Międzychodzko-Sierakowskiego. Powierzchnia jeziora to 174 ha, długość 5800 m, natomiast średnia szerokość wynosi zaledwie 300 m (minimalna ok. 200 m). Do zachodniego brzegu przylega rezerwat przyrody Buki nad Jeziorem Lutomskim.
 Wczesna wiosna nad Jez. Lutomskim | |
| Położenie | |
| Państwo | |
|---|---|
| Miejscowości nadbrzeżne | |
| Region | |
| Wysokość lustra |
38 m n.p.m. |
| Morfometria | |
| Powierzchnia |
1,74 km² |
| Wymiary • max długość • max szerokość |
|
| Głębokość • maksymalna |
|
| Hydrologia | |
| Rzeki zasilające | |
| Rzeki wypływające | |
| Rodzaj jeziora | |
Położenie na mapie gminy Sieraków  | |
Położenie na mapie Polski  | |
Położenie na mapie województwa wielkopolskiego  | |
Położenie na mapie powiatu międzychodzkiego  | |
| 52°37′37″N 16°06′57″E | |
Jezioro Lutomskie stanowi końcowy odcinek cieku wodnego o długości ok. 25 kilometrów, zaczynającego się Potokiem Kwileckim, który łączy się strugą Lutomką z Jez. Białeckim i Oszczynicą z Jez. Lutomskim.
Woda w jeziorze o małej przejrzystości i niskiej czystości biologicznej, ze względu na niewielką głębokość i szerokość.
Miejsce żerowania i egzystowania licznych gatunków ptaków (łyska, kaczka krzyżówka, trzcinniczek, perkoz dwuczuby) oraz siedlisko roślin (trzcina zwyczajna, pałka wąskolistna, pałka szerokolistna, tatarak, kosaciec syberyjski, szczaw lancetowaty, jeżogłówki, oczeret jeziorny, grążele żółte i grzybienie białe). Występuje tu także wiele gatunków ślimaków, m.in. bursztynka pospolita (Succinea putris) i przytulik strumieniowy (Ancylus fluviatilis).
Jezioro popularne w okresie PRL i na początku lat 90. XX wieku ze względu na duży ośrodek wczasowy PKP (zwany przez miejscowych „wczasami wagonowymi”), położony po zachodniej stronie jeziora.
Zobacz też
Bibliografia
- P. Anders, K. Graja, Pojezierze Międzychodzko-Sierakowskie, mapa turystyczna, Wielkopolski Ośrodek Informacji Turystycznej, Poznań 1992.
- Włodzimierz Łęcki, 7 dni w Sierakowie, Wydawnictwo PTTK „Kraj”, Warszawa 1988.
- Kazimierz Grzybowski, Sieraków n. Wartą, nakładem własnym, Sieraków 1935.
- W. Kusiak, P. Anders, Puszcza Notecka, mapa przyrodniczo-turystyczna, Przegląd Leśniczy, Poznań 2004.
Wikiwand - on
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.