Loading AI tools
książę brzesko-legnicko-wołowski Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Jerzy Wilhelm, cz. Jiří Vilém Břežsko-Lehnický, niem. Georg Wilhelm (ur. 29 września 1660 w Oławie, zm. 21 listopada 1675 w Brzegu[1]) – książę legnicko-wołowsko-brzeski. Był ostatnim księciem ze śląskiej linii Piastów i ostatnim męskim potomkiem całej dynastii Piastów (w 29. pokoleniu potomek Piasta), synem księcia Chrystiana i Ludwiki Anhalckiej[1].
książę na miedziorycie Jana Tschernigga | |
Książę legnicko-brzeski | |
Okres | |
---|---|
Poprzednik | |
Dane biograficzne | |
Dynastia | |
Data i miejsce urodzenia | |
Data i miejsce śmierci | |
Ojciec | |
Matka | |
Rodzeństwo |
Karolina |
Urodził się na zamku w Oławie 29 września 1660. Jego ojciec, który spędził wiele lat na emigracji w Rzeczypospolitej podczas wojny trzydziestoletniej, a po abdykacji Jana Kazimierza myślał o ubieganiu się o tron Polski, chciał początkowo nadać synowi imię Piast, jednak sprzeciwiło się temu duchowieństwo kalwińskie utrzymując, że odczytano by to jako nawrót do pogaństwa[1]. Imię otrzymał po stryju, Jerzym III, i elektorze brandenburskim Fryderyku Wilhelmie[2].
Jerzy Wilhelm wobec śmierci w 1663 i 1664 swoich stryjów Jerzego III Brzeskiego i Ludwika IV Legnickiego został jedynym spadkobiercą ojca we wciąż rozległym księstwie legnicko-brzeskim. Od młodych lat odbierał staranne wykształcenie w duchu kalwińskim[1]. Nad jego wychowaniem czuwali marszałek legnickiego dworu Fryderyk Bohme oraz lekarz Henryk Martini. Młody książę wyniósł z tego pierwszego okresu edukacji znajomość wielu języków: niemieckiego, francuskiego, łaciny, włoskiego, hiszpańskiego i polskiego. Ojciec dbał o to, aby syn mówił po polsku[3]. Pobierał lekcje matematyki, fizyki, astronomii, a także teologii, filozofii i retoryki[3]. Uczył się również sztuki jazdy konnej, fechtunku i tańca[1].
Dzień przed śmiercią ojca (1672) Jerzy Wilhelm został wysłany przez matkę regentkę (zgodnie z testamentem męża Chrystiana miała zarządzać księstwem do czasu, aż syn osiągnie pełnoletność) na studia uniwersyteckie do Frankfurtu nad Odrą[1]. Nauki jednak nie ukończył. Potajemnie wrócił Brzegu z powodu niepokojących wydarzeń w księstwie. Otóż Ludwika znana z zamiłowania do francuszczyzny zastąpiła dworzan męża Francuzami. W jej otoczeniu pojawili się jezuici budzący nieufność miejscowych luteranów i kalwinów[1]. Oburzenie protestanckich stanów legnicko-brzeskich wywołała także zgoda księżnej na legalizację potajemnego ślubu córki Karoliny (starszej siostry Jerzego) z cesarskim oficerem, katolikiem, księciem z rodu Schleswig-Holstein-Sonderburg-Wiesenburg[4].
Do formalnego przejęcia władzy w księstwie doszło 14 marca 1675, gdy Jerzy Wilhelm na dworze cesarza Leopolda I w Wiedniu złożył przed nim uroczysty hołd lenny. W Wiedniu zaledwie 15-letni książę zrobił dobre wrażenie, zauważono jego wybitne zdolności, znajomość wielu języków, dojrzałość umysłową i ogładę towarzyską. Po powrocie do księstwa był owacyjnie witany przez poddanych[1]. Ludwika Anhalt-Dessau zmuszona została do usunięcia się do otrzymanej po mężu oprawy wdowiej w Oławie.
Dobrze zapowiadające się rządy Jerzego Wilhelma zaledwie po kilku miesiącach przerwała jego nagła śmierć. Książę od młodego wieku słynął z zamiłowań łowieckich (jako 12-latek zawiązał bractwo łowieckie „Złoty Jeleń”[1] i ustanowił Order Złotego Jelenia). W dniu św. Huberta urządził tradycyjne polowanie na jelenie, podczas którego nabawił się silnej gorączki[3]. Na domiar złego, osłabionego, umieszczono go w chłopskiej chacie w Kościerzynie, gdzie od dzieci gospodarza zaraził się ospą[1]. Przewieziony do Brzegu zmarł rankiem 21 listopada 1675[3]. Został pochowany w kościele Świętego Jana w Legnicy[3].
Księstwo legnicko-brzeskie wobec śmierci Jerzego Wilhelma stało się częścią domeny cesarskiej, przeszło w ręce Habsburgów[1]. Pretensje do spadku zgłaszał potomek ze strony stryja Jerzego Wilhelma – hr. August legnicki, ale bezskutecznie. Wołów do 1680, czyli do czasu śmierci Ludwiki z Anhaltu-Dessau, pozostawał w jej rękach. Córka księżnej Karolina, ostatnia Piastówna, zmarła w 1707.
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.