Jerzy Radziwiłł (1721–1754)

Jerzy Radziwiłł herbu Trąby (ur. 4 lutego 1721, zm. 13 grudnia 1754 w Jaworze) – książę Świętego Cesartswa Rzymskiego, wojewoda nowogródzki w latach 1746-1754, starosta nowogródzki i luboszański przed 1744 rokiem, pułkownik chorągwi husarskiej wojsk Wielkiego Księstwa Litewskiego^[1], marszałek Trybunału Głównego Wielkiego Księstwa Litewskiego w 1744 roku^[2].

Jerzy Radziwiłł

Trąby
Rodzina	Radziwiłłowie herbu Trąby
Data urodzenia	4 lutego 1721
Data i miejsce śmierci	13 grudnia 1754 Jawór
Ojciec	Mikołaj Faustyn Radziwiłł
Matka	Barbara Franciszka Zawisza-Kieżgajłło
Żona	Salomea Anna Sapieha
Odznaczenia

Syn Mikołaja Faustyna, brat Albrechta, Stanisława oraz Udalryka Krzysztofa.

Poseł na sejm 1746 roku z powiatu nowogródzkiego^[3].

Za zasługi został odznaczony Orderem Orła Białego 3 sierpnia 1750 w Warszawie. Przez małżeństwo z Salomeą Anną Sapiehą, córką Jerzego Stanisława Sapiehy był spowinowacony z rodziną Sapiehów.