Jerzy Jasieński
polski pianista Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
polski pianista Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Jerzy Jasieński (ur. 25 maja 1913 we Władykaukazie, zm. 7 grudnia 2008 w Warszawie[1]) – polski pianista, krytyk, publicysta i działacz muzyczny. Jeden z organizatorów życia muzycznego w Bydgoszczy w latach 1945–1948.
 Jerzy Jasieński w latach 60. | |
| Data i miejsce urodzenia |
25 maja 1913 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
7 grudnia 2008 |
| Instrumenty | |
| Gatunki | |
| Zawód | |
| Odznaczenia | |
    | |
W latach 1934−1939 odbywał studia prawnicze oraz pianistyczne pod kierunkiem Stanisława Szpinalskiego na Uniwersytecie Stefana Batorego w Wilnie. W czasie studiów został przyjęty do Konwentu Polonia, jednocześnie zaś był także członkiem Akademickiego Klubu Włóczęgów Wileńskich[2].
Podczas II wojny światowej był kierownikiem muzycznym litewskiego Teatru Dramatycznego.
W 1945 roku przyjechał wraz z Arnoldem Rezlerem do Bydgoszczy, gdzie pełnił wiele odpowiedzialnych funkcji. Był współtwórcą i dyrektorem Pomorskiej Orkiestry Symfonicznej i Centralnego Biura Koncertowego na Okręg Pomorski, przewodniczącym sekcji muzycznej Wojewódzkiej Rady Kultury, prezesem Związku Muzyków w Bydgoszczy, profesorem Państwowej Szkoły Muzycznej, recenzentem koncertowym „Arkony”, redaktorem „Ziemi Pomorskiej”, a także czynnym muzykiem – pianistą i akompaniatorem. Należał do najaktywniejszych organizatorów życia muzycznego w Bydgoszczy w latach 40. Zorganizował m.in. I Festiwal Muzyki Polskiej (1946) i Ogólnopolską Naradę Szkolnictwa Muzycznego (1947). Wierzył w swoistą misję muzyki i pojmował sztukę w kategoriach patriotycznych.
Od końca lat 40. pracował jako wicedyrektor w Departamencie Twórczości, Imprez i Obchodów Artystycznych Ministerstwa Kultury i Sztuki w Warszawie. Jako urzędnik czynił starania o upaństwowienie Pomorskiej Orkiestry Symfonicznej i o zbudowanie w Bydgoszczy filharmonii, co ostatecznie zostało uwieńczone powodzeniem.
W latach 1964–1966 kierował Teatrem Polskim w Warszawie, a w latach 1966–1968 Teatrem Wielkim. Potem, po ciężkiej chorobie, związał się z ruchem wydawniczym (w latach 1980–1989 był zastępcą dyrektora Polskiego Wydawnictwa Muzycznego).
Został pochowany na cmentarzu Powązkowskim w warszawie (kwatera 110-5-27)[3].
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.
