polski dyplomata Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Jarosław Lindenberg (ur. 9 listopada 1956 w Warszawie[1]) – polski filozof, dyplomata, podsekretarz stanu w Ministerstwie Spraw Zagranicznych (2023), ambasador RP w Bośni i Hercegowinie (2018–2023), Bułgarii (1998–2003) i Łotwie (1992–1997), chargé d’affaires w Czarnogórze (2007–2011).
 | |
| Data i miejsce urodzenia |
9 listopada 1956 |
|---|---|
| Ambasador RP w Łotwie | |
| Okres |
od 1992 |
| Następca | |
| Ambasador RP w Bułgarii | |
| Okres |
od 1998 |
| Poprzednik | |
| Następca | |
| Chargé d'affaires RP w Czarnogórze | |
| Okres |
od 2007 |
| Poprzednik |
utworzenie placówki |
| Następca | |
| Ambasador RP w Bośni i Hercegowinie | |
| Okres |
od 2018 |
| Poprzednik | |
| Następca | |
| Podsekretarz stanu w MSZ | |
| Okres |
od 11 września 2023 |
| Odznaczenia | |
    | |
W latach 1971–1975 uczęszczał do XV LO im. Narcyzy Żmichowskiej w Warszawie, gdzie zdał maturę. Ukończył studia w Instytucie Filozofii Uniwersytetu Warszawskiego. W 1985 uzyskał stopień doktora na podstawie pracy o historiozofii Bolesława Limanowskiego. W latach 1980–1986 był pracownikiem naukowym w filii Uniwersytetu Warszawskiego w Białymstoku. Od 1986 do 1991 wykładał w Wyższej Szkole Pedagogiki Specjalnej im. Marii Grzegorzewskiej w Warszawie[2].
Od końca lat 70. był związany z opozycją demokratyczną. Na początku lat 80. działał w NSZZ „Solidarność”, publikował artykuły w białostockim Biuletynie Informacyjnym MKZ NSZZ „S”. Został zatrzymany podczas demonstracji 3 maja 1982 na Starym Mieście w Warszawie, a następnie internowany i 8 maja 1982 osadzony w areszcie na Białołęce, który opuścił 12 lipca 1982[3]. Przez cały okres stanu wojennego, aż do 1989 redagował wraz z Tomaszem Buchholtzem podziemne pismo satyryczne „Jaruzela” (zob. Wojciech Jaruzelski)[4]. Pod pseudonimem pisywał także artykuły do czasopisma „Czas Przyszły”, które redagował Jacek Czaputowicz. Związany z Klubem Inteligencji Katolickiej, w którym w latach 1984–1985 kierował jego sekcją kultury. Otrzymał status osoby represjonowanej z powodów politycznych nadany przez szefa Urzędu ds. Kombatantów i Osób Represjonowanych. Sporadycznie zajmował się również działalnością dziennikarską i literacką, m.in. współautor powieści „Człowiek z krwi i kości” wydanej w 1992 oraz scenariusza do filmu Konrada Szołajskiego pod tytułem „Człowiek z…” zrealizowanego w 1993[5], a także powieści „Jak wyginęły dinozaury, czyli tajemnica Bursztynowej Komnaty. Powieść sensacyjna dla inteligentnych inaczej” (wyd. Liberum Verbum, 2018).
Uzyskał stypendium naukowe w Paryżu. Na początku lat 90. został pracownikiem Ministerstwa Spraw Zagranicznych. Pracował w Gabinecie Ministra (był zastępcą dyrektora), a w 1991 otrzymał misję organizacji polskich placówek dyplomatycznych na Łotwie i w Estonii, gdzie początkowo pełnił funkcję chargé d'affaires. W latach 1992–1997 pełnił funkcję ambasadora w Rydze, a w latach 1993–1994 był akredytowany jednocześnie w Tallinnie[6].
Od 1997 pracował jako starszy radca ministra w Departamencie Promocji i Informacji MSZ, gdzie odpowiadał za kontakty z diasporą żydowską. W 1998 objął kierownictwo polskiej ambasady w Sofii. Funkcję ambasadora pełnił do 30 września 2003[7]. W kolejnych latach pracował w centrali MSZ, m.in. jako naczelnik Wydziału Europy Środkowej i Południowo-Wschodniej w Departamencie Europy[8] oraz w jako dyrektor Sekretariatu Ministra.
Od 2007 do 2011 pracował jako chargé d'affaires Ambasady RP w Podgoricy. Od 2012 do 2018 pełnił funkcję zastępcy dyrektora Protokołu Dyplomatycznego w MSZ[9]. W sierpniu 2018 został ambasadorem RP w Bośni i Hercegowinie[10][11]. Odwołany został 9 września 2023[12].
Od 11 września 2023 do 13 grudnia 2023 był podsekretarzem stanu w MSZ ds. parlamentarnych, konsularnych, Polonii oraz dyplomacji publicznej i kulturalnej[13].
Posługuje się angielskim, francuskim, bułgarskim, rosyjskim oraz serbsko-chorwackim[9].
Syn Ryszarda i Krystyny[18]. Żonaty z Aleksandrą Emilią Lindenberg[11], ma trójkę dzieci[9]. Brat Grzegorza Lindenberga[19].
Bliskim przyjacielem Jarosława Lindenberga był Jacek Kaczmarski (chodzili do jednej klasy w liceum)[20].
W 2009 przeżył rażenie piorunem[21].
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.