polski inżynier Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Jan Wlekliński (1879–?) – polski inżynier technolog, wykładowca Politechniki Warszawskiej.
W latach 1901–1906 studiował w Instytucie Technologicznym w Petersburgu, który ukończył z tytułem inżyniera technologa w 1906[1]. Podczas studiów był aktywnym członkiem koła PPS w Petersburgu[2]. W 1911 był członkiem Towarzystwa Biblioteki Publicznej w Warszawie[3].
Po wybuchu I wojny światowej wstąpił do Legionu Puławskiego, od stycznia 1915 jako chorąży dowodził pododdziałem łączności[4][5].
W latach 1924–1939 był pracownikiem dydaktycznym, potem docentem Wydziału Mechanicznego oraz Lotniczego i Włókienniczego Politechniki Warszawskiej, prowadził wykłady i ćwiczenia zlecone z zakresu budownictwa ogólnego i przemysłowego, oraz konstrukcji żelaznych[6][7][8][9]. Opracował wraz z Wacławem Prochnau, Czesławem Rajskim, Mieczysławem Makowskim, Piotrem Wilniewiczycem Słownik Techniczny w czterech językach: niemieckim, polskim, angielskim i francuskim, Warszawa 1936-1939 (wyd. II Londyn 1947). W okresie międzywojennym projektował też wille i budynki mieszkalne m.in. w Otwocku.
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.