Jan Stąpór

Jan Stąpór (Stąpur)^[1] (ur. 23 czerwca 1901 w Niestachowie, poległ w walce 28 czerwca 1920 pod Kryłowem) – kanonier Wojska Polskiego. Uczestnik wojny polsko–bolszewickiej. Kawaler Orderu Virtuti Militari.

Jan Stąpór lub Stąpur^[1]

kanonier
Data i miejsce urodzenia	23 czerwca 1901 Niestachów
Data i miejsce śmierci	28 czerwca 1920 Kryłów
Przebieg służby
Siły zbrojne	Wojsko Polskie
Jednostki	4 Dywizjon Artylerii Konnej
Główne wojny i bitwy	wojna polsko-bolszewicka
Odznaczenia

Życiorys

Urodził się 23 czerwca 1901 w Niestachowie jako syn Stanisława i Franciszki z d. Anioł^[2].Od 3 lipca 1920 żołnierz 4 dywizjonu artylerii konnej w odrodzonym Wojsku Polskim walczył na frontach wojny polsko-bolszewickiej.

Szczególnie odznaczył się w walce 28 czerwca 1920 „pod wsią Kryłów na Białorusi, gdy otoczony przez nieprzyjacielskich kawalerzystów bronił swego działa. Zginął na miejscu walki i tam pochowany”^[2]. Za tę postawę odznaczony pośmiertnie Orderem Virtuti Militari.

Ordery i odznaczenia

• Krzyż Srebrny Orderu Wojskowego Virtuti Militari nr 3310^[2][3]

Przypisy

1. Łubieński Władysław, Zarys historii wojennej pułków polskich 1918–1920 str. 30, podano inny zapis nazwiska Stąpur.
2. Polak (red.) 1991 ↓, s. 141.
3. Łubieński 1929 ↓, s. 30.

Bibliografia

• Bogusław Polak (red.): Kawalerowie Virtuti Militari 1792 – 1945. T. 2/1. Koszalin: Wydawnictwo Uczelniane Wyższej Szkoły Inżynierskiej w Koszalinie, 1991. ISBN 83-900510-0-1.
• Władysław Łubieński: Zarys historji wojennej 4-go dywizjonu artylerii konnej. Warszawa: Wojskowe Biuro Historyczne, 1929, seria: Zarys historii wojennej pułków polskich 1918–1920.