Remove ads
Józef Rafacz (ur. 30 stycznia 1890 w Czarnym Dunajcu, zm. 3 sierpnia 1944 w Warszawie) – polski historyk prawa, profesor Uniwersytetu Warszawskiego od 1922. Zajmował się dawnym polskim prawem procesowym, karnym oraz ustrojowym wsi poddańczej[1].
| Data i miejsce urodzenia |
30 stycznia 1890 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
3 sierpnia 1944 |
| profesor nauk prawnych | |
| Alma Mater | |
| Doktorat |
1912, 1917 |
| Habilitacja |
1921 |
| Profesura |
22 października 1929 |
| dziekan Wydziału Prawa Uniwersytetu Warszawskiego | |
| Uczelnia | |
| Odznaczenia | |
 | |
Urodził się 30 stycznia 1890 w Czarnym Dunajcu, w rodzinie Macieja i Pauliny z domu Żeglin[2]. W latach 1901–1908 uczył się w Gimnazjum św. Jacka w Krakowie, w którym złożył maturę z odznaczeniem[3]. Po uzyskaniu świadectwa dojrzałości wstępuje na Wydział Filozoficzny Uniwersytetu Jagiellońskiego, który kończy w 1912 r. W rok później uzyskuje stopień doktora filozofii na podstawie pracy „Ciężary ludności włościańskiej w dobrach szlacheckich powiatu sądeckiego i czchowskiego w pierwszej połowie XVIII w.“ W okresie pracy mad doktoratem, w 1913 wstąpił na Wydział Praw a Uniwersytetu Jagiellońskiego. 28 lutego 1913 został mianowany zastępcą nauczyciela w c. k. III Gimnazjum w Krakowie[4]. W 1914 został wcielony do cesarskiej i królewskiej Armii, jako jednoroczny ochotnik i przydzielony do Pułku Piechoty Nr 100[5][6][7]. Był dwukrotnie ranny[6]. Po raz drugi w 1915, jako plutonowy (niem. Zugsführer) 2. kompanii[5]. Na stopień podporucznika został mianowany ze starszeństwem z 1 stycznia 1916 w korpusie oficerów rezerwy piechoty[8]. Został odznaczony Brązowym Medalem Waleczności[7]. W 1917 uzyskał stopień doktora praw.
W 1919 został powołany na Katolicki Uniwersytet Lubelski jako zastępca profesora i wykładowca historii prawa polskiego. W 1921 r. habilitował się na Wydziale Prawa Uniwersytetu Jagiellońskiego na podstawie pracy pt. "Nagana sędziego w dawnym procesie polskim". Wiosną 1922 został mianowany profesorem nadzwyczajnym dawnego polskiego prawa sądowego na Wydziale Prawa Uniwersytetu Warszawskiego. Jesienią tego samego roku — również profesorem nadzwyczajnym historii ustroju Polski. W dniu 22 października 1929 został mianowany profesorem zwyczajnym. Od 1931 członek Towarzystwa Naukowego Warszawskiego. Na początku marca 1938 został wybrany członkiem komisji rewizyjnej Zjednoczenia Polskich Prawników Katolików[9].
W czasie okupacji niemieckiej w latach 1940–1944 profesor i od 1941 dziekan Wydziału Prawa tajnego UW i tajnego Uniwersytetu Ziem Zachodnich. Zamordowany przez Niemców podczas powstania warszawskiego w domu, w którym mieszkał – Domu Profesorów przy ul. Nowy Zjazd 5.
Był z pochodzenia góralem podhalańskim. Autor prac dotyczących ustroju samorządowego dawnych gmin w Polsce oraz historii Podhala.
Remove ads
- Czynnik gospodarczy w dawnem prawie wiejskiem, Przewodnik Naukowy i Literacki 1918, XLVI, t.44, z.8, s.46
- Ustrój wsi samorządnej małopolskiej w XVIII wieku, Lublin 1922
- Dawny proces polski (1925)
- Dzieje i ustrój Podhala Nowotarskiego za czasów dawnej Rzeczypospolitej Polskiej, Warszawa 1935
- Dawne polskie prawo sądowe w zarysie (1936)
- Stanowisko wybrańców w dawnej Polsce (1939)
Wikiwand in your browser!
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.
Remove ads