Józef Lubomirski (1704–1755)

Józef Lubomirski herbu Szreniawa bez Krzyża (ur. 1704 w Sandomierzu, zm. 6 sierpnia 1755 roku) – książę, podstoli litewski w latach 1744–1755, marszałek Trybunału Głównego Koronnego w 1741 roku, generał-lejtnant wojsk koronnych w 1752 roku, generał major wojsk koronnych od 1748 roku^[1], szef Regimentu Dragonów w 1746 roku^[2], starosta jahorlicki, perejasławski i sądecki.

Ten artykuł dotyczy podstolego litewskiego. Zobacz też: Inne osoby o tym imieniu i nazwisku.

Józef Lubomirski

Szreniawa bez Krzyża
Rodzina	Lubomirscy herbu Szreniawa bez Krzyża
Data i miejsce urodzenia	1704 Sandomierz
Data śmierci	6 sierpnia 1755
Ojciec	Jerzy Aleksander Lubomirski
Matka	Joanna Karolina Stärtzhausen
Żona	Felicja Jabłonowska Agnieszka Magdalena Lubomirska
Odznaczenia

Był synem Jerzego Aleksandra. Żonaty z Felicjanną Jabłonowską, później z Agnieszką Magdaleną Lubomirską, był bezpotomny.

Poseł na sejm nadzwyczajny 1750 roku z województwa kijowskiego^[3].

W 1748 roku odznaczony Orderem Orła Białego.

Bibliografia

• Kawalerowie i statuty Orderu Orła Białego 1705–2008, 2008, s. 178.
• Rodzina, herbarz szlachty polskiej, t. IX, Warszawa 1912, s. 181.
• Urzędnicy centralni i dygnitarze Wielkiego Księstwa Litewskiego XIV–XVIII wieku spisy opracowali Henryk Lulewicz i Andrzej Rachuba, Kórnik 1994, s. 219.