Loading AI tools
polski malarz, grafik, śpiewak i lekkoatleta Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Józef Korolkiewicz (ur. 27 kwietnia 1902 w Godziszewach, zm. 18 listopada 1988 w Warszawie)[1] – polski malarz, grafik, śpiewak i sportowiec.
.jpg) Józef Korolkiewicz – portret z autografem (ok. 1930-1934) | |
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |
| Narodowość | |
| Alma Mater | |
| Dziedzina sztuki | |
.png)
Był jednym z czworga dzieci Olgierda Korolkiewicza (1873-1924) i Czeszki Vlastimili Vycpálek[2]. Jego rodzice poznali się w rodzinnym mieście Vlastimili Taborze, gdzie Olgierd studiował w Szkole Rolniczej[3] (szkoła wyższa). Wczesne dzieciństwo spędził w majątku Nowa Wieś niedaleko Kobyłki, który wcześniej należał do jego dziadka, Józefa (1838-1909), doktora medycyny, powstańca styczniowego, zesłańca syberyjskiego i drugiego na liście fundatorów pomnika Adama Mickiewicza w Warszawie[2].
W wieku 15. lat, zachęcony przez Wojciecha Kossaka, został jego najmłodszym studentem w warszawskiej Szkole Sztuk Pięknych[4]. Mając lat 18, wraz ze starszym bratem, Zbigniewem, wstąpił ochotniczo do Wojska Polskiego i wziął udział w wojnie polsko-bolszewickiej w 1920[4]. W latach 1922–1923 kontynuował studia w Krakowie w pracowni Ignacego Pieńkowskiego. W 1924 powrócił do Warszawy do pracowni Tadeusza Pruszkowskiego.
Tworzył obrazy olejne, gwasze i rysunki. Przeważającym tematem jego prac był koń. Rzadziej pojawiały się na nich inne zwierzęta, przyroda i człowiek, choć nie stronił od malowania portretów. Jako malarz zadebiutował publicznie w Zachęcie w 1927[1]. W latach 1936–1938 mieszkał w Rzymie, dzieląc czas na malarstwo i studia wokalne u Astolfa Pescii, oraz okazjonalnie występując w koncertach. Po wybuchu wojny w 1939 ponownie przywdział mundur WP, by bronić Warszawy przed niemiecką agresją[4]. W czasie okupacji przebywał w Warszawie, dając występy z innymi śpiewakami w kawiarniach i restauracjach. Podczas powstania warszawskiego stracił prawie wszystkie swoje dzieła powstałe przed wojną, które spłonęły w pożarach[5].
Już w 1934 pojawił się na scenie Opery Warszawskiej, na której z przerwą wojenną występował jako solista do 1949. Śpiewał partie barytonu. Wystąpił w takich operach jak Halka, Straszny dwór, Cyrulik sewilski, Faust, Carmen, Rigoletto, Pajace i Madame Butterfly[5]. Wskutek zniszczenia przez Niemców gmachu opery, po 1945 śpiewał w przedstawieniach wystawianych w Teatrze „Roma”[6], który do 1965 był tymczasową siedzibą Opery Narodowej.
Współpracował także z Polskim Radiem. Nagrał szereg płyt, m.in. z pieśniami polskimi Stanisława Moniuszki i Fryderyka Chopina.
Przez wiele lat kariery artystycznej zajmował się w szerokim zakresie sztuką użytkową. Projektował plakaty, gobeliny, mozaiki, medale i znaczki pocztowe, oraz ilustrował książki, czasopisma, podręczniki z dziedziny sportu i szkolne plansze edukacyjne[1]. Jednak od lat 60. skupił się głównie na malarstwie i rysunku.
.jpg)
Jako zawodnik Polonii Warszawa w latach 1924-1930[7] uprawiał sport na poziomie wyczynowym. Był lekkoatletą (400 m i 400 m p. płotki), pięciokrotnym wicemistrzem Polski w biegu na 400 metrów przez płotki (1924, 1925, 1926, 1927, 1930)[8] i członkiem polskiej reprezentacji narodowej. W 1927 pobił rekord Polski w biegu na 500 m (czas 1:08.6)[9]. Także w w 1927, na Akademickich Mistrzostwach Świata w Rzymie, zdobył brązowy medal w sztafecie 4 × 400 m. Przewidywany był do występu na Igrzyskach Olimpijskich w Amsterdamie w 1928, ale kontuzja uniemożliwiła mu udział.
Cztery lata później chciał zostać olimpijczykiem w dziedzinie sztuki, zgłaszając na konkurs w Los Angeles obraz olejny Bokserzy. Jednakże w krajowej, kwalifikacyjnej edycji tego konkursu nie uzyskał nominacji olimpijskiej – niemniej zdobył w nim drugą nagrodę w kategorii malarstwa.
Był także miłośnikiem tenisa[10]. Sam grał amatorsko, regularnie pojawiał się na kortach, zwłaszcza w wieku dojrzałym. Uczestniczył w rozgrywkach dla old-timerów. Często zasiadał na trybunach turniejów Wielkiego Szlema. Ponadto od dzieciństwa jeździł konno, wykazując się na tym polu dużymi umiejętnościami[3].
Był dobrym myśliwym. Łowiectwem zajmował się głównie w młodości. Na polowania najczęściej wyprawiał się ze swoim starszym bratem, Zbigniewem[3].
W 1941 ożenił się z Barbarą Złotnicką, która była jedną z uczestniczek konkursu „Miss Polonia 1930”[11]. Miał z nią dwóch synów: Piotra (ur. 1942) i Łukasza (ur. 1948) – artystę malarza. Piotr wyemigrował do Szwecji. Zamieszkał z rodziną w Uppsali, gdzie często gościł ojca[12].
Po śmierci spoczął w rodzinnym grobie na starym cmentarzu parafialnym w Kobyłce (kwatera A)[2].
W 2006 nakładem wydawnictwa BoSz ukazał się album Józef Korolkiewicz autorstwa Kingi Kawalerowicz i Emilii Bzickiej[13]. Publikacja zawiera reprodukcje obrazów oraz fotografie artysty.
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.
