Józef Chyliński

Józef Chyliński (ur. 20 października 1904 w Jabłonowie Pomorskim, zm. 9 czerwca 1985 w Toronto) – podpułkownik piechoty Wojska Polskiego, członek ruchu oporu podczas II wojny światowej, jeden z dowódców Pomorskiego Okręgu Służby Zwycięstwu Polski (później Związku Walki Zbrojnej i w końcu Armii Krajowej).

Józef Chyliński

„Kamień”, „Rekin”, „Wicher”, „Piotr”, „Bolesław”, „Tadeusz”, „Grom”, „Jan”, „Mieczysław”

podpułkownik piechoty
Data i miejsce urodzenia	20 października 1904 Jabłonowo Pomorskie
Data i miejsce śmierci	9 czerwca 1985 Toronto
Przebieg służby
Lata służby	1925–1945
Siły zbrojne	Wojsko Polskie Armia Krajowa
Jednostki	58 Pułku Piechoty baon strzelców nr 6 Okręg Pomorze AK
Stanowiska	dowódca kompanii dowódca batalionu szef sztabu okręgu p.o. komendanta okręgu
Główne wojny i bitwy	II wojna światowa kampania wrześniowa
Odznaczenia

Życiorys

Urodził się w rodzinie Antoniego i Weroniki z domu Cicha. Był bratem Franciszka (1898–1985)^{[uwaga 1]}, Marii po mężu Syga i Jadwigi, po mężu Wojtowicz.

W 1925, po zdaniu matury, został przyjęty do Szkoły Podchorążych w Warszawie. W następnym roku rozpoczął naukę w Oficerskiej Szkole Piechoty w Ostrowi Mazowieckiej. 15 sierpnia 1928 prezydent RP mianował go podporucznikiem ze starszeństwem z 15 sierpnia 1928 i 28. lokatą w korpusie oficerów piechoty, a minister spraw wojskowych wcielił do 58 pułku piechoty w Poznaniu^[3].

Na stopień kapitana został mianowany ze starszeństwem z 1 stycznia 1936 i 277. lokatą w korpusie oficerów piechoty^[4]. W marcu 1939 w dalszym ciągu pełnił służbę w 58 pp na stanowisku dowódcy 1 kompanii karabinów maszynowych^[5]. 24 sierpnia 1939, w czasie mobilizacji, objął dowództwo baonu strzelców nr 6. Na jego czele walczył w kampanii wrześniowej.

Aresztowany przez UB w 1945, zwolniony w 1947. Od 1948 na emigracji w Kanadzie. Zmarł w 1985.

Zmarł 9 czerwca 1985 w Toronto. 25 kwietnia 1987 jego prochy zostały złożone na cmentarzu Doły w Łodzi.

W sierpniu 1939 w Warszawie zawarł związek małżeński z Ireną Jankowską, z którą miał syna Zygmunta (ur. 1939). Żona i syn zginęli w czasie powstania warszawskiego, przysypani gruzami przy ul. Marszałkowskiej.

Ordery i odznaczenia

• Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari – 7 lutego 1945 przez dowódcę AK
• Krzyż Walecznych – 1 lutego 1944 przez komendanta Okręgu AK Pomorze
• Złoty Krzyż Zasługi z Mieczami – 7 lutego 1942 przez dowódcę AK

Uwagi

1. Franciszek Chyliński (ur. 30 czerwca 1898) był odznaczony Krzyżem Walecznych i Srebrnym Krzyżem Zasługi. Na stopień kapitana został mianowany ze starszeństwem z 19 marca 1938 i 88. lokatą w korpusie oficerów intendentów, grupa intendentów. W marcu 1939 pełnił służbę w Centrum Wyszkolenia Żandarmerii w Grudziądzu na stanowisku oficera gospodarczego^[1][2].

Przypisy

1. Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 88, 539.
2. Rybka i Stepan 2006 ↓, s. 343, 488, tu omyłkowo Krzyż Niepodległości zamiast Krzyża Walecznych.
3. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 13 z 15 sierpnia 1928 roku, s. 269, 279.
4. Rybka i Stepan 2006 ↓, s. 51.
5. Rybka i Stepan 2006 ↓, s. 616.

Bibliografia

• Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2020-03-31].
• Rocznik Oficerski 1932. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1932.
• Ryszard Rybka, Kamil Stepan: Rocznik oficerski 1939. Stan na dzień 23 marca 1939. Kraków: Fundacja CDCN, 2006. ISBN 978-83-7188-899-1.
• Elżbieta Skerska,"Józef Chyliński (1904-1985), Żołnierz Polskiego Państwa Podziemnego", Głos z Torunia", 43/2002