Iszkur

Iszkur – pomniejsze bóstwo burzy i pasterzy w mitologii sumeryjskiej. Za sprawą deszczy, które zsyłał, zieleniały łąki. W odróżnieniu od sumeryjskiego Ninurty, również boga burz, Iszkur patronował pasterzom, podczas gdy deszcz, zsyłany przez Ninurtę, powodował nawadnianie pól uprawnych. Mity, w których występował Iszkur, odzwierciedlają niepokój, jaki mieli mieszkańcy Sumeru, gdy pora deszczowa ustawała zbyt wcześnie (np. mit o uwięzieniu Iszkura w górach).

Iszkur

bóg burzy i pasterzy
Występowanie	mitologia sumeryjska
Teren kultu	starożytna Mezopotamia
Odpowiednik	Adad (babiloński)
Rodzina
Ojciec	Nanna lub An

We wczesnym etapie religii sumeryjskiej Iszkur występował pod postacią byka lub lwa, których głos przypominał grzmot burzy. Po antropomorfizacji go w późniejszym okresie rozwoju religii Iszkur przedstawiany był jako wojownik w unoszącym się do nieba rydwanie, którego stukot również przypominał odgłosy burzy, a rozpryskiwane spod kół kamienie symbolizowały krople deszczu. Przed nim podążał jego doradca – piorun. Płaszcz Iszkura okrywał wówczas ziemię, a jego donośny głos niepokoił bogów i ludzi.

Według dwóch znanych wersji Iszkur był synem Nanny lub Ana. W pierwszym przypadku jego rodzeństwem byli Utu i Inanna, w drugim – Enki. Logiczne, by był spokrewniony z Enki, jednak nie da się ustalić, która wersja jest wcześniejsza i jaki czynnik spowodował powstanie wersji alternatywnej.

W mitologii semickiej Iszkur był utożsamiany z Adadem.

Bibliografia

• Якобсен Т., Сокровища тьмы. История месопотамской религии, Москва 1995, s. 87–88. ISBN 5-02-016601-4.

Encyklopedie internetowe (osoba):

• Britannica: topic/Ishkur