Inspekcja Robotniczo-Chłopska

Inspekcja Robotniczo-Chłopska, zwyczajowo IRCHa lub Ircha^[1] – organ kontrolny powołany w roku 1984 w PRL przez PZPR.

Sekretariat Komitetu Centralnego PZPR powołał 2 listopada 1983 roku specjalny Zespół ds. Systemu Kontroli w Państwie. Opracowana wstępnie koncepcja IRCh-y została następnie poddana dyskusji w Biurze Politycznym i Komitecie Centralnym partii. Decyzja o powołaniu nowego organu kontroli zapadła 22 grudnia 1984 roku^[2].

Jej głównym zadaniem była walka z tzw. spekulacją towarem. Organy inspekcji funkcjonowały przy komitetach terenowych PZPR. Obsadzanie stanowisk przedstawicielami robotników i chłopów miało na celu wykreowanie pozytywnego wydźwięku wśród społeczeństwa. W rzeczywistości wielu przedstawicieli inspekcji rekrutowało się spośród aparatczyków PZPR, emerytów MO i Sił Zbrojnych PRL.

W latach 80. XX wieku spekulanci byli obwiniani za powszechne niedobory towaru. Spekulantów wyłapywano, piętnowano w mediach, skazywano w procesach pokazowych. Początkowy entuzjazm społeczeństwa przygasł jednak, gdy okazało się, że półki sklepowe są nadal puste. Po 1989 inspekcja straciła rację bytu i przestała istnieć.

Przypisy

1. Marek Przybylik: To było tak. Dzień Targowy. Warszawa: Instytut Wydawniczy Latarnik, 2009, s. 299. ISBN 978-83-60000-29-8.
2. Uchwała Rady Państwa z 2 maja 1985 zmieniająca uchwałę w sprawie zasad i trybu współdziałania Najwyższej Izby Kontroli z radami narodowymi (M.P. z 1985 r. nr 10, poz. 84), Uchwała Rady Państwa z 2 maja 1985 zmieniająca uchwałę w sprawie nadania statutu Najwyższej Izbie Kontroli (M.P. z 1985 r. nr 10, poz. 83), Uchwała Rady Państwa i Rady Ministrów z 7 maja 1985 w sprawie zapewnienia warunków skutecznej działalności Inspekcji Robotniczo-Chłopskiej (M.P. z 1985 r. nr 10, poz. 82).