Indyjskie Siły Zbrojne

Indyjskie Siły Zbrojne (dewanagari भारतीय सशस्त्र सेनाएं, Bhāratīya Saśastra Sēnāēn, ang. Indian Armed Forces) – siły zbrojne Republiki Indii. Według rankingu Global Firepower (2021) indyjskie siły zbrojne stanowią czwartą siłę militarną na świecie z rocznym budżetem na cele obronne w wysokości 73,6 mld dolarów (USD)^[2]. Wojsko jest w pełni zawodowe, główne dowództwo znajduje się w Nowym Delhi. Licząc ponad 1,3 miliona żołnierzy Indie posiadają trzecie siły zbrojne na świecie pod względem liczby regularnego personelu (po ChRL i USA). Ich arsenał obejmuje broń jądrową, 3500 czołgów, 1250 samolotów, 600 śmigłowców i 170 okrętów.

Bhāratīya Saśastra Sēnāēn
भारतीय सशस्त्र सेनाएं

Państwo	Indie
Data sformowania	1947
Dane podstawowe
Obecny dowódca	Prezydent Ram Nath Kovind (naczelny dowódca) A. K. Antony (minister obrony) Admirał Nirmal Kumar Verma (szef Sztabu Obrony)
Liczebność	1 325 000 (2010)
Budżet wojskowy
Kwota	1,93 bln INR (38,4 mld USD)[1]
% PKB	2,5%

Konflikty

Od uzyskania niepodległości w 1947 roku Indie toczyły wojny z Pakistanem oraz konflikt graniczny z Chinami. W 1961 zbrojnie przyłączono do kraju enklawy kontrolowane przez Portugalczyków.

• Wojna indyjsko-pakistańska (1947-1948)
• Wyzwolenie Goa (od Portugalii w 1961)
• Wojna chińsko-indyjska (1962)
• Wojna indyjsko-pakistańska (1965)
• Wojna o niepodległość Bangladeszu (1971)
• Wojna indyjsko-pakistańska (1971)
• Wojna o Kargil (1999)

Zadania

Do zadań sił zbrojnych należą:

• utrzymanie integralności terytorialnej i suwerenności Indii,
• obrona kraju przed agresją z zewnątrz,
• prowadzenie operacji poza terytorium Indii, jeżeli wymagają tego interesy kraju,
• Cold Start - gotowość do szybkiej mobilizacji i podjęcia działań, które nie dopuszczą do eskalacji konfliktu,
• niesienie pomocy ludności cywilnej w czasie klęsk żywiołowych,
• udział w operacjach pokojowych ONZ.

Organizacja

Hinduskie czołgi T-90S

Okręty Indian Navy.

Samoloty Su-30MKI IAF

• Indian Army (wojska lądowe)
  • Eastern Command (dowództwo wschodnie) w Kolkacie
  • Central Command (dowództwo centralne) w Lucknow (bez jednostek)
  • Northern Command (dowództwo północne) w Udhampur
  • Southern Command (dowództwo południowe) w Pune
  • South West Command (dowództwo południowo-zachodnie) w Jaipurze
  • Western Command (dowództwo zachodnie) w Chandimandir,
•  Indyjska Marynarka Wojenna (marynarka wojenna)
  • Western Naval Command (WNC, morskie dowództwo zachodnie) w Mumbaju,
  • Eastern Naval Command (ENC, morskie dowództwo wschodnie) w Visakhapatnam
  • Southern Naval Command (SNC, morskie dowództwo południowe) w Koczin
  • Andaman and Nicobar Command (A&NC, dowództwo archipelagu Andamarów i Nikobarów) w Port Blair
• Indian Air Force (siły powietrzne)
  • Central Air Command – (CAC, centralne dowództwo powietrzne) w Allahabad, Uttar Pradesh,
  • Eastern Air Command – (EAC, wschodnie dowództwo powietrzne) w Shillong, Meghalaya,
  • Southern Air Command – (SAC, południowe dowództwo powietrzne) w Thiruvananthapuram, Kerala,
  • South Western Air Command – (SWAC, południowo-zachodnie dowództwo powietrzne) w Gandhinagar, Gujarat,
  • Western Air Command – (WAC, Zachodnie dowództwo powietrzne) w Subroto Park, Nowe Delhi
• Indian Coast Guard (straż wybrzeża)
  • Western Region (region zachodni) w Mumbaju,
  • Eastern Region (region wschodni) w Ćennaji

Import uzbrojenia

Indie od wielu lat pozostają w czołówce, obok krajów Bliskiego Wschodu, największych importerów uzbrojenia. W latach 2006–2010 Indie były największym importerem broni, odpowiadając za 9% wartości światowego handlu uzbrojeniem, z tego 82% pochodziło z Rosji. W 2013 roku wartość importu uzbrojenia z Rosji wyniosła 4,78 mld USD.^[3] Kraj stara się uniezależnić od zagranicznych dostawców warunkując zawieranie kontraktów od transferu technologii i uruchomienia produkcji w Indiach^[4]. W ciągu ostatniej dekady Indie realizują lub podpisały kontrakty o wartości około 50 mld USD, do 2020 roku ta suma może wzrosnąć do 100 mld USD. Wśród największych dostawców i przedmiotów transakcji z ostatnich lat można wyróżnić^[5]:

• Rosja: 272 samoloty Su-30MKI, 45 MiG-29K, 1600 czołgów T-90S, 151 śmigłowców Mi-17V-5, 14 Ka-31, 6 fregat Talwar, lotniskowiec Admirał Gorszkow, okręt podwodny Akuła II, 6 samolotów tankujących Ił-78, modernizacja 59 MiG-29
• Francja: 36 samolotów Dassault Rafale za kwotę 7,8 mld euro^[6], modernizacja 49 Mirage 2000, 6 okrętów podwodnych Scorpène
• Stany Zjednoczone: samoloty: 10 C-17A, 12 C-130J, 8 P-8I Neptune, śmigłowce: 22 Boeing AH-64 Apache, 15 Boeing CH-47 Chinook^[7]
• Izrael: BSL: IAI Searcher, IAI Heron, 6 samolotów AWACS Ił-76 EL/M-2075 Phalcon, systemy przeciwlotnicze: Barak SAM, Spyder SAM
• Wielka Brytania: 123 BAE Hawk 132, 37 SEPECAT Jaguar

Partnerstwo francusko - indyjskie

Przez ostatnie kilka lat Indie i Francja wypracowały bardzo dobre stosunki. Samo partnerstwo zostało zapoczątkowane w 1989 roku. Miało opierać się na współpracy: obronnej, kosmicznej oraz w kwestii cywilnego wykorzystania energii nuklearnej^[6]. Najintensywniej współpraca ta działa w zakresie wspólnych ćwiczeń wojskowych i przemyśle zbrojeniowym.

Varuna czyli ćwiczenia francusko-indyjskie ze względu na swoją historię (20 lat tradycji) odbywają się z dużą częstotliwością. W 2021 roku odbyły się trzydniowe szkolenia obu marynarek, a w 2022 roku dodatkowo poszerzono cele szkoleń: objęto ćwiczeniami także kwestię wojny morskiej^[6].

Garuda to także ćwiczenia francusko-indyjskie, odbywają się na terenie Francji lub Indii, jednak nieregularnie. Ostatnie ćwiczenia Garuda miały miejsce w czerwcu 2019 roku^[8].

Dodatkowo 10 marca 2018 roku Francja i Indie podpisały umowę, zapewniającą wzajemne wsparcie logistyczne między siłami zbrojnymi.