Imadło (plastyka)

Imadło – boczny lub górny uchwyt gabarytowego przedmiotu (np. kufra, skrzyni, naczynia), służący do jego przemieszczania^[1].

Boczne imadła taśmowe antycznej amfory

Potocznie nazywany uchem (np. w naczyniach). Bocznie najczęściej rozmieszczane parami. Termin używany najczęściej w sztukach plastycznych oraz w archeologii, głównie w odniesieniu do wyrobów ceramicznych^[2], w których nadawano mu rozmaitą formę: imadła listwowego (w kształcie poziomej listwy nałożonej na powierzchnię naczynia ), taśmowego (uformowanego z wyciągniętej i spłaszczonej gliny) albo pętlowego (wykonanego z wałka glinianego)^[3].

Przypisy

1. Imadło (3.). wsjp.pl. [dostęp 2022-07-22]. (pol.).
2. Por. M.L. Bernhard: Greckie malarstwo wazowe. Wrocław: Ossolineum 1966, s. 15nn.
3. Volkmar Fritz: Archeologia biblijna. Mały słownik. Warszawa: Verbinum, 2005, s. 211.