Ignacy Pilwiński

Ignacy Pilwiński (ur. 25 sierpnia 1896 w Wilnie, zm. 14 września 1939 w Kutnie) – podpułkownik piechoty Wojska Polskiego, kawaler Orderu Virtuti Militari.

Ignacy Pilwiński

podpułkownik piechoty
Data i miejsce urodzenia	25 sierpnia 1896 Wilno
Data i miejsce śmierci	14 września 1939 Kutno
Przebieg służby
Siły zbrojne	Armia Imperium Rosyjskiego Wojsko Polskie
Jednostki	68 Pułk Piechoty
Stanowiska	dowódca batalionu
Główne wojny i bitwy	I wojna światowa wojna polsko-bolszewicka II wojna światowa kampania wrześniowa
Odznaczenia

Życiorys

Urodził się w Wilnie, w rodzinie Józefa i Marii z Mierzyńskich^[1] . Do Wojska Polskiego został przyjęty z byłych Korpusów Wschodnich i byłej armii rosyjskiej^[2]. Służył w 25 Pułku Piechoty w Piotrkowie^[3][4][5]. 3 maja 1922 został zweryfikowany w stopniu kapitana ze starszeństwem z 1 czerwca 1919 i 1833. lokatą w korpusie oficerów piechoty^[6], a 18 lutego 1928 mianowany majorem ze starszeństwem z 1 stycznia 1928 i 196. lokatą w korpusie oficerów piechoty^[7]. W kwietniu tego roku został wyznaczony w macierzystym oddziale na stanowisko oficera sztabowego pułku^[8][9]. W lipcu 1929 został przesunięty na stanowisko dowódcy III batalionu^[10][11], a w marcu 1931 przeniesiony do 86 Pułku Piechoty w Mołodecznie na stanowisko dowódcy batalionu^[12]. W czerwcu 1933 został przesunięty na stanowisko kwatermistrza^[13][14]. Później został przeniesiony do 68 Pułku Piechoty we Wrześni na stanowisko dowódcy II batalionu, detaszowanego w Jarocinie^[15]. Na stopień podpułkownika został mianowany ze starszeństwem z 19 marca 1938 i 22. lokatą w korpusie oficerów piechoty^[16][17].

W czasie kampanii wrześniowej 1939 walczył na czele II baonu 68 pp. Zmarł 14 września w Kutnie w następstwie odniesionych ran^[1] .

Ordery i odznaczenia

• Krzyż Srebrny Orderu Wojskowego Virtuti Militari nr 4456^[18]
• Krzyż Walecznych (dwukrotnie)^[18]