IWGP United States Heavyweight Championship – były tytuł mistrzowski w profesjonalnym wrestlingu, utworzony i promowany przez japońską federację New Japan Pro-Wrestling (NJPW). Skrótowiec „IWGP” inicjuje organ zarządzający federacją – International Wrestling Grand Prix[2]. Tytuł został wprowadzony 12 maja 2017, zaś inauguracyjny mistrz został wyłoniony 2 lipca 2017 w turnieju podczas gal G1 Special in USA.
 Inauguracyjny mistrz Kenny Omega wraz z pasem mistrzowskim | |||||||||||||||||||
| Detale | |||||||||||||||||||
| Data utworzenia |
12 maja 2017[1] | ||||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Data dezaktywacji |
11 grudnia 2023 | ||||||||||||||||||
| Promocja | |||||||||||||||||||
| Inne nazwy | |||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||
Mistrzostwo było ósmym aktywnym mistrzostwem w federacji. Pierwszym i najdłużej panującym mistrzem był Kenny Omega[3].
Historia tytułu
12 maja 2017 podczas trzeciego dnia gal War of the Worlds współtworzonej przez New Japan Pro-Wrestling (NJPW) i Ring of Honor (ROH) – amerykański ambasador NJPW George Carroll ogłosił utworzenie tytułu IWGP United States Championship[1][4][5]. Wprowadzenie tytułu było częścią ekspansji na rynek zachodni. Jest to odpowiedź na zakontraktowanie przez WWE czterech zawodników NJPW w styczniu 2016[6]. W wywiadach Tetsuya Naito porównywał wprowadzenie tytułu do sytuacji w 2011, kiedy to NJPW utworzyło IWGP Intercontinental Championship[7] podczas gal w Stanach Zjednoczonych w maju 2011[8]. Prezes NJPW Naoki Sugabayashi stwierdził, że chce, aby tytuł był broniony podczas przyszłych gal NJPW w Stanach Zjednoczonych, a także na galach federacji Ring of Honor[9].
Pierwszy mistrz został wyłoniony w turnieju odbywającym się 1 i 2 lipca 2017 podczas gal G1 Special in USA[1][4]. Oryginalnie turniej miał przebiegać systemem kołowym, lecz zdecydowano się na tradycyjny format pucharowy[10]. Turniej i mistrzostwo wygrał Kenny Omega, który w pierwszej rundzie, półfinale i finale pokonał kolejno Michaela Elgina, Jaya Lethala i Tomohiro Ishii'ego[11]. Po raz pierwszy tytuł broniono w Japonii 24 września 2017 podczas gali Destruction in Kobe[12]. NJPW umiejscawia tytuł na równi z NEVER Openweight Championship i za IWGP Heavyweight Championship oraz IWGP Intercontinental Championship[13].
Inauguracyjny turniej
| Pierwsza runda (1 lipca) |
Półfinały (2 lipca) |
Finał (2 lipca) | ||||||||
| Michael Elgin | 22:31 | |||||||||
| Kenny Omega | Pin | |||||||||
| Kenny Omega | Pin | |||||||||
| Jay Lethal | 12:56 | |||||||||
| Jay Lethal | Pin | |||||||||
| Hangman Page | 08:30 | |||||||||
| Kenny Omega | Pin | |||||||||
| Tomohiro Ishii | 31:20 | |||||||||
| Juice Robinson | 10:04 | |||||||||
| Zack Sabre Jr. | Sub | |||||||||
| Zack Sabre Jr. | 11:42 | |||||||||
| Tomohiro Ishii | Pin | |||||||||
| Tomohiro Ishii | Pin | |||||||||
| Tetsuya Naito | 15:51 | |||||||||
- Pin – przypięcie
- Sub – submission
Panowania
Wyróżnienie posiadało dziesięciu zawodników, a najwięcej razy tytuł posiadali Hiroshi Tanahashi i Juice Robinson (trzykrotnie). Pierwszym z nich był Kenny Omega. Najkrótszym panowaniem jest trzecie panowanie Tanahashiego, które trwało 13 dni, w przeciwieństwie do drugiego panowania Jona Moxleya, które jest rekordem najdłuższego panowania z 564 dniami i największą liczbą udanych obron tytułu. Tanahashi to także najstarszy mistrz, zdobywając tytuł w wieku 45 lat. Jay White wygrał mistrzostwo w wieku 25 lat, będąc najmłodszym posiadaczem tytułu mistrzowskiego.
| Panowanie | Numer panowania przez danego mistrza w liście |
|---|---|
| Miejsce | Miasto, w którym tytuł został zdobyty |
| Gala | Gala, na której zawodnik zdobył tytuł |
| Liczba obron | Liczba obron tytułu mistrzowskiego podczas panowania |
| + | Oznacza, że liczba dni w posiadaniu wzrasta z kolejnym dniem |
| # | Mistrz | Panowanie | Data | Dni | Miejsce | Gala | Liczba obron | Notka | Odn. |
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| 1 | Kenny Omega | 1 | 2 lipca 2017(dts) | 210 | Long Beach, Kalifornia | G1 Special in USA Część 2 |
4 | Pokonał Tomohiro Ishii’ego w finale ośmioosobowego turnieju stając się inauguracyjnym mistrzem. | [3] |
| 2 | Jay White | 1 | 28 stycznia 2018(dts) | 160 | Sapporo, Japonia | The New Beginning in Sapporo | 3 | ||
| 3 | Juice Robinson | 2 | 7 lipca 2018(dts) | 85 | Daly City, Kalifornia | G1 Special in USA | 0 | ||
| 4 | Cody | 2 | 30 września 2018(dts) | 96 | Long Beach, Kalifornia | Fighting Spirit Unleashed | 0 | ||
| 5 | Juice Robinson | 2 | 4 stycznia 2019(dts) | 152 | Tokio, Japonia | Wrestling Kingdom 13 | 3 | ||
| 6 | Jon Moxley | 1 | 5 czerwca 2019(dts) | 1591 | Tokio, Japonia | Best of the Super Juniors 26: Final | 0 | ||
| — | Wakat | — | 14 października 2019(dts) | – | – | – | – | Zwakowany po tym jak Moxley nie był w stanie walczyć w zaplanowanej obronie mistrzostwa na King of Pro-Wrestling z powodu problemów z podróżą wynikających z Tajfunu Hagibis. | [14] |
| 7 | Lance Archer | 1 | 14 października 2019(dts) | 82 | Tokio, Japonia | King of Pro Wrestling | 1 | Pokonał Juice’a Robinsona w No Disqualification matchu o zwakowany tytuł. | [15] |
| 8 | Jon Moxley | 2 | 4 stycznia 2020(dts) | 411 | Tokio, Japonia | Wrestle Kingdom 14 Część 1 |
5 | Był to Texas Death match. | [16] |
| 9 | Lance Archer | 2 | 21 lipca 2021(dts) | 24 | Garland, Teksas | AEW Fyter Fest Część 2 |
1 | Był to Texas Death match. | [17] |
| 10 | Hiroshi Tanahashi | 1 | 14 sierpnia 2021(dts) | 84 | Los Angeles, Kalifornia | Resurgence | 1 | [18] | |
| 11 | Kenta | 1 | 6 listopada 2021(dts) | 60 | Osaka, Japonia | Power Struggle | 0 | [19] | |
| 12 | Hiroshi Tanahashi | 2 | 5 stycznia 2022(dts) | 45 | Tokio, Japonia | Wrestle Kingdom 15 Część 2 |
0 | Był to No Disqualification match. | [20] |
| 13 | Sanada | 1 | 19 lutego 2022(dts) | 49 | Sapporo, Japonia | New Years Golden Series | 0 | [21] | |
| — | Wakat | — | 9 kwietnia 2021(dts) | – | – | – | – | Zwakowany po tym jak Sanada doznał złamania kości oczodołu. | |
| 14 | Hiroshi Tanahashi | 3 | 1 maja 2022(dts) | 13 | Fukuoka, Japonia | Wrestling Dontaku | 0 | Pokonał Tomohiro Ishii’ego w walce o zwakowany tytuł. | [22] |
| 15 | Juice Robinson | 3 | 14 maja 2022(dts) | 28 | Waszyngton, D.C. | Capital Collision | 0 | Był to Fatal 4-Way match, w którym brali również udział Jon Moxley i Will Ospreay. | [23] |
| — | Wakat | — | 11 czerwca 2022(dts) | – | – | – | – | Zwakowany po tym jak Sanada nie był w stanie walczyć w zaplanowanej obronie mistrzostwa na Dominion 6.12 w Osaka-jo Hall z powodu zapalenia wyrostka robaczkowego. | [24] |
| 16 | Will Ospreay | 1 | 12 czerwca 2022(dts) | 878 | Osaka, Japonia | Dominion 6.12 w Osaka-jo Hall | 4 | Pokonał Sanadę w walce o zwakowany tytuł. | [25] |
| 17 | Kenny Omega | 2 | 4 stycznia 2023(dts) | 172 | Tokio, Japonia | Wrestle Kingdom 17 | 1 | [26] | |
| 18 | Will Ospreay | 2 | 25 czerwca 2023(dts) | 169 | Toronto, ON, Kanada | Forbidden Door | 3 | Podczas tego panowania Ospreay zmienił nazwę tytułu na IWGP United Kingdom Heavyweight Championship. | [27] |
| — | Zdezaktywowany | — | 11 grudnia 2023 | — | — | — | — | Zastąpiony przez IWGP Global Heavyweight Championship. |
Łączna liczba panowań
| † | Oznacza obecnego mistrza |
| Miejsce | Mistrz | Liczba panowań | Łączna liczba obron | Łączna liczba dni |
|---|---|---|---|---|
| 1 | Jon Moxley | 2 | 5 | 694 |
| 2 | Kenny Omega | 2 | 5 | 382 |
| 3 | Will Ospreay | 2 | 7 | 375 |
| 4 | Juice Robinson | 3 | 5 | 265 |
| 5 | Jay White | 1 | 3 | 160 |
| 6 | Hiroshi Tanahashi | 3 | 1 | 142 |
| 7 | Lance Archer | 2 | 2 | 106 |
| 8 | Cody | 1 | 0 | 96 |
| 9 | Kenta | 1 | 0 | 60 |
| 10 | Sanada | 1 | 0 | 49 |
Przypisy
Linki zewnętrzne
Wikiwand in your browser!
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.
