Loading AI tools
4-silnikowy odrzutowy samolot radziecki Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Iljuszyn Ił-76 (ros. Ил-76) jest 4-silnikowym odrzutowym radzieckim samolotem transportowym, zaprojektowanym przez biuro konstrukcyjne im. Iljuszyna. Prototyp został oblatany w 1971 roku, seryjna produkcja rozpoczęła się w 1974 roku w zakładach TAPO znajdujących się w Taszkencie w Uzbekistanie. Dotychczas wyprodukowano 938 egzemplarzy tego samolotu. Jest jednym z najpopularniejszych samolotów transportowych. Samoloty o nazwie MF są przedłużoną wersją wojskową, a TF – wersją cywilną.
.jpg) Ił-76MD | |
| Dane podstawowe | |
| Państwo | |
|---|---|
| Producent |
zakłady lotnicze im. W. Czkałowa w Taszkencie |
| Konstruktor |
biuro konstrukcyjne Iljuszyna |
| Typ | |
| Konstrukcja |
metalowa |
| Załoga |
6-7 osób |
| Historia | |
| Data oblotu |
25 marca 1971 |
| Lata produkcji |
Od 1974 |
| Liczba egz. |
960+ |
| Dane techniczne | |
| Napęd | |
| Ciąg |
4 × 117,7 kN (4 × 12000 kG) |
| Wymiary | |
| Rozpiętość |
50,5 m |
| Długość |
46,59 m |
| Szerokość kadłuba |
4,80 m |
| Wysokość |
14,76 m |
| Powierzchnia nośna |
301,2 m² |
| Masa | |
| Własna |
89 000 kg (Ił-76), 87 200 kg (Ił-76TD) |
| Startowa |
157 500 kg (Ił-76), 170 000 kg (Ił-76 M/T), 190 000 kg (Ił-76MD/TD), 210 000 kg (Ił-76 MF/TF) |
| Do lądowania |
155 000 kg |
| Paliwa |
84 840 kg |
| Zapas paliwa |
109 480 l |
| Osiągi | |
| Prędkość maks. |
900 km/h |
| Prędkość przelotowa |
750–780 km/h |
| Pułap |
13 000 m |
| Zasięg |
3650 km (Ił-76), 4000 km (Ił-76M/T), 4200 (Ił-76MF/TF) 4400 (Ił-76MD/TD) |
| Rozbieg |
1700 m |
| Dobieg |
900–1000 m |
| Dane operacyjne | |
| Uzbrojenie | |
| w niektórych samolotach – tylne stanowisko z działkiem GSz-23 kal. 23 mm | |
| Przestrzeń ładunkowa | |
| długość – 20,0 m szerokość – 3,45 m wysokość – 3,40 m | |
| Użytkownicy | |
| Rosja, Irak, Iran, Chiny, Ukraina, Białoruś, Indie, Korea Północna, Algieria | |
| Rzuty | |
 | |
Samolot miał przenosić ładunek o masie 40 ton na odległość 5000 km w czasie krótszym niż 6 godzin, być zdolnym do startu na krótkich pasach startowych oraz mieć możliwość pracy w niesprzyjających warunkach pogodowych. Konstrukcja była inspirowana C-141 Starlifterem. W 1990 roku wprowadzono zmodernizowane wersje MD i MT, lecz z powodu kłopotów finansowych wyprodukowano ograniczoną ich liczbę[1]. W 1997 produkcję zawieszono, w 2004 część samolotów zmodernizowano, wymieniając im silniki[1]. W 2005 roku Chiny zamówiły 34 samoloty w wersji MD oraz 4 cysterny Ił-78[2]. W styczniu 2009 Pakistan odebrał pierwszy z 4 zamówionych samolotów Ił-78.
W wersji wojskowej samolot posiada: dwulufowe działko automatyczne kal. 23 mm GSz-23L w ogonie samolotu.
Pierwszy samolot dostarczono do radzieckich Sił Powietrznych w czerwcu 1974 roku. Następnie stał się on głównym radzieckim samolotem transportowym. Od 1976 roku był eksploatowany przez linie Aerofłot.
W latach 1979–1991 radzieckie Siły Powietrzne za pomocą samolotów Ił-76 wykonały 14 700 lotów do Afganistanu, transportując 786 200 żołnierzy oraz 315 800 ton ładunków. Ił-76 przetransportował 89% wojsk radzieckich oraz 74% towarów potrzebnych w Afganistanie. Ponieważ afgańscy partyzanci nie mogli z ziemi zestrzeliwać wysoko latających samolotów Ił-76, ich taktyką był atak podczas startu lub lądowania. Samoloty te były trafiane przez rakiety ziemia-powietrze oraz wielkokalibrowe karabiny maszynowe, lecz wytrzymałe płatowce były prawie nie do zniszczenia i nawet po atakach nadal sprawnie działały. Ił-76 miał zadziwiająco niski wskaźnik rotacji w okresie konfliktu. Bazując na tym doświadczeniu, większość wyposażenia dla Kanadyjskich Sił Powietrznych w Afganistanie była dostarczana przy użyciu cywilnej wersji Ił-76. W 2006 roku rosyjskie Siły Powietrzne miały około 200 samolotów Ił-76S. 108 użytkowników cywilnych posiada te samoloty na własność.
Przy użyciu tego samolotu możliwy jest obecnie tzw. lot paraboliczny w Centrum Wyszkolenia Kosmonautów im. J. Gagarina w Gwiezdnym Miasteczku w pobliżu Moskwy[3].
W styczniu 2013 roku prototyp Ił-76MD-90A (znany pod nazwą Ił-476) rozpoczął loty testowe w LII im. M.M. Gromowa (lotniczym instytucie badawczym) w Żukowskim. Samolot jest zmodernizowaną wersją Ił-76 z nowym płatem nośnym, wyposażoną w cyfrową awionikę, nowy kokpit ze skomputeryzowanymi przyrządami pokładowymi i wyświetlaczami zamiast standardowych wskaźników. Posiada również nowe silniki Aviadvigatel PS-90A-76 o zmniejszonym zużyciu paliwa.
Ministerstwo Obrony Rosji podpisało kontrakt z producentem na dostarczenie dla WWS RF 39 statków powietrznych tego typu do 2018 r. Do 2020 roku zakłady Aviastar planowały zbudować 100 egzemplarzy tego samolotu dla różnych odbiorców w Rosji[4]. Pierwszy z zamówionych samolotów, przyleciał 2 grudnia 2015 roku z fabrycznego lotniska w Ulianowsku do bazy Iwanowo. Pierwsza z dostarczonych maszyn jest w kolejności trzecim wybudowanym egzemplarzem, dwa pierwsze pozostają u producenta w roli samolotów testowych, a w przyszłości mają posłużyć do zabudowy systemu wczesnego ostrzegania[5].
_(8736171454).jpg)
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.
