Sole wodorotlenowe

Sole wodorotlenowe (daw. hydroksysole^[1], hydroksosole^[2], sole zasadowe^[2][3][4]) – sole zawierające oprócz kationu metalu i anionu reszty kwasowej również jon wodorotlenkowy OH−
. Sole te powstają w wyniku reakcji zobojętniania kwasów (w ilości poniżej stechiometrycznej) z zasadami zawierającymi w cząsteczce więcej niż jedną grupę wodorotlenową, czyli wodorotlenkami polihydroksylowymi. Obecność anionów wodorotlenkowych nie zawsze świadczy o zasadowym charakterze soli^[4].

Nomenklatura

Zgodnie ze współczesną nomenklaturą zalecaną przez Polskie Towarzystwo Chemiczne i Międzynarodową Unię Chemii Czystej i Stosowanej należy stosować dla soli wodorotlenowych taki sam system nazw jak dla soli podwójnych^[2], tj. wymieniać poszczególne aniony w kolejności alfabetycznej (kolejność ta może być niezgodna z kolejnością ligandów we wzorze)^[5], np.:

• Mg(OH)Br – bromek wodorotlenek magnezu (daw. hydroksobromek magnezu, hydroksybromek magnezu lub zasadowy bromek magnezu)
• Pb
  3(CO
  3)
  2(OH)
  2 lub 2PbCO
  3·Pb(OH)
  2 – diwęglan diwodorotlenek triołowiu (daw. hydroksowęglan ołowiu^[6], hydroksywęglan ołowiu lub zasadowy węglan ołowiu; techn. biel ołowiana)
• Al(OH)Cl
  2 – dichlorek wodorotlenek glinu
• Al(OH)
  2Cl – chlorek diwodorotlenek glinu
• (CuOH)
  2SO
  4 lub Cu
  2(OH)
  2SO
  4 – siarczan diwodorotlenek dimiedzi

Zobacz też

• wodorosole