Horyzontalizm (sztuki wizualne)

Horyzontalizm (łac. horizon, horizontis) – w sztukach plastycznych zasada komponowania obrazu polegająca na akcentowaniu w dziele sztuki kierunków poziomych, rozbudowa kompozycji dzieła wszerz; przeciwieństwo wertykalizmu. Przykładem takiego dzieła jest Taniec śmierci Bernta Notke.

Zobacz też: horyzontalizm (koncepcja społeczna).

Kompozycja horyzontalna: Andrea del Castagno, Ostatnia Wieczerza (1445–1450)

Zobacz też

• diagonalizm
• wertykalizm
• kompozycja (sztuki wizualne)

Bibliografia

• Słownik terminologiczny sztuk pięknych, red. S. Kozakiewicz, Warszawa: Wyd. Nauk. PWN, 2011, ISBN 978-83-01-12365-9.
• Słownik wiedzy o kulturze, WojciechW. Antosik, KrystynaK. Kubalska-Sulkiewicz (red.), Warszawa: Arkady, 2009, ISBN 978-83-213-4465-2, OCLC 836686644. Brak numerów stron w książce
• Słownik wyrazów obcych PWN, red. Mirosław Bańko, Warszawa: Wyd. Nauk. PWN, 2005, ISBN 83-01-14455-6.