Hening

Hening (Hening III) – polski herb szlachecki z indygenatu.

Herb szlachecki Hening

Opis herbu

W polu błękitnym kogut srebrny o grzebieniu i koralach czerwonych i orężu złotym, stojący z uniesioną prawą łapą na ostrzewi w skos naturalnej, z trzema listkami i sękiem. Klejnot: kogut jak w godle. Labry błękitne, podbite srebrem.

Najwcześniejsze wzmianki

Nadany 10 maja 1566 Salomonowi Heningowi^[1]. Następnie zatwierdzony indygenatem Franciszkowi Ernestowi w 1682.

Herbowni

Hening, Michaelis.

Przypisy

1. Józef Szymański: Herbarz rycerstwa polskiego z XVI wieku. Warszawa: DiG, 2001, s. 95. ISBN 83-7181-217-5.

Bibliografia

• Juliusz Karol Ostrowski: Księga herbowa rodów polskich. T. 2. Warszawa: Główny skład księgarnia antykwarska B. Bolcewicza, 1897, s. 106.
• Tadeusz Gajl: Herbarz polski od średniowiecza do XX wieku: ponad 4500 herbów szlacheckich 37 tysięcy nazwisk 55 tysięcy rodów. L&L, 2007. ISBN 978-83-60597-10-1. Brak numerów stron w książce (rekonstrukcja wizerunku, nazwiska)

Linki zewnętrzne

• Herb Hening z listą nazwisk w elektronicznej wersji Herbarza polskiego Tadeusza Gajla
• Herb Hening w Baltisches Wappenbuch. Wappen sämmtlicher, den Ritterschaften von Livland, Estland, Kurland und Oesel zugehöriger Adelsgeschlechter (link)