Hanna Gill-Piątek
polska polityczka, posłanka na Sejm RP Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Hanna Beata Gill-Piątek z domu Stachowiak[1] (ur. 13 kwietnia 1974 w Łodzi[2]) – polska działaczka polityczna i samorządowa, konsultantka w zakresie rewitalizacji, publicystka, posłanka na Sejm IX kadencji.
Życiorys
Podsumowanie
Perspektywa
Wykształcenie i działalność zawodowa
Ukończyła I Liceum Ogólnokształcące im. Mikołaja Kopernika w Łodzi[3], następnie studiowała grafikę i malarstwo na Akademii Sztuk Pięknych w Łodzi oraz na Akademii Sztuki w Szczecinie[4], gdzie w 2017 (po przerwaniu studiów w 2000[5]) otrzymała tytuł zawodowy licencjata na podstawie pracy pt. Kontener. Instrukcja obsługi dla artystów napisanej pod kierunkiem Mikołaja Iwańskiego[6]. W 2023 uzyskała magisterium na Wydziale Prawa i Administracji Uczelni Łazarskiego w Warszawie[7]. W latach 2000–2006 pracowała jako grafik i projektantka w warszawskich agencjach reklamowych (w tym w Lemon Sky JWT Warsaw, HAVAS Worldwide Warsaw, Dream Studios i Ad Fabrika FCB)[8]. Została także absolwentką Szkoły Liderów Społeczeństwa Obywatelskiego[5]. W 2005 została jedną z liderek Stowarzyszenia „Chomiczówka Przeciw Degradacji”[9], współtworzyła Ogólnowarszawski Ruch na Rzecz Obwodnicy Pozamiejskiej „Nie Przez Miasto!”[10].
Była stałą felietonistką m.in. „Gazety Wyborczej” (w tym „Dużego Formatu”[5]), „Przekroju”, „Dziennika Łódzkiego” i „Dziennika Opinii Krytyki Politycznej”[4]. Teksty publicystyczne poświęca tematyce lokatorskiej, prawom kobiet i demokracji lokalnej.
Od 2014 do 2016 zatrudniona była w biurze ds. rewitalizacji Urzędu Miasta Łodzi, gdzie kierowała łódzkim projektem pilotażowym, realizowanym na zlecenie Ministerstwa Infrastruktury i Rozwoju[5][11]. Efektem projektu było powstanie pierwszego w Polsce centrum wiedzy na temat rewitalizacji[12][13]. W latach 2016–2017 pracowała jako p.o. dyrektora Wydziału Spraw Społecznych w Urzędzie Miasta Gorzowa Wielkopolskiego[14]. Była ekspertką przy rządowych programach z zakresu rewitalizacji[8]. Była też doradczynią w Związku Miast Polskich[2].
Działalność społeczna i polityczna
Związana ze środowiskiem „Krytyki Politycznej”. W latach 2011–2014 prowadziła Świetlicę Krytyki Politycznej w Łodzi[12][15], której w 2011 przyznano wyróżnienie „Punkt dla Łodzi”[16]. Zespół Klubu Krytyki Politycznej w Łodzi otrzymał odznakę „Za Zasługi dla Miasta Łodzi” (2016)[17] oraz wyróżnienie „Punkt dla Łodzi” (2018) za upamiętnienie rewolucji z 1905[18].
Hanna Gill-Piątek w 2011 została też działaczką Kongresu Ruchów Miejskich[5][12][19]. Jest autorką happeningów i akcji artystycznych, np. Marszu Tyłem w obronie tolerancji, organizowanego z Joanną Rajkowską na Festiwalu Malta (2010)[20]. W 2017 na trzy dni zamieszkała w kontenerze postawionym w centrum Szczecina, aby wskazać na los osób po eksmisjach[12][21]. Członkini Rady Programowej Kongresu Kobiet[22] i rady Metropolitalnego Kongresu Rewitalizacji[12][11].
Wraz z Henryką Krzywonos napisała książkę pt. Bieda. Przewodnik dla dzieci, uznaną za książkę dekady akcji „Cała Polska czyta dzieciom”[5]. Uzyskała za nią nominację do „Okularów Równości” przyznawanych przez Fundację im. Izabeli Jarugi-Nowackiej[23].
W latach 2006–2018 należała do Partii Zieloni[4], w której pełniła funkcję sekretarza Zarządu Krajowego[10] i zasiadała w Radzie Krajowej[24]. Dwukrotnie (w 2006 i 2010) kandydowała na radną Warszawy[25][26]. Jako przedstawicielka Zielonych w wyborach w 2015 wystartowała do Sejmu z listy Zjednoczonej Lewicy[27]. Współzałożycielka ruchu Tak dla Łodzi[28]. W stowarzyszeniu o tej samej nazwie objęła funkcję sekretarza zarządu[29]. Z ramienia Tak dla Łodzi w wyborach samorządowych w 2018 kandydowała bez powodzenia do rady miasta[30]. W 2019 została koordynatorką nowo powstałej partii Wiosna na okręg piotrkowski[31], w tym samym roku była też jej kandydatką w wyborach do Parlamentu Europejskiego[32].
W wyborach parlamentarnych w 2019 wystartowała do Sejmu z 2. miejsca na liście Sojuszu Lewicy Demokratycznej (jako przedstawicielka Wiosny) w okręgu łódzkim[33]. Uzyskała mandat posłanki IX kadencji[34], otrzymując 14 422 głosy[35]. W Sejmie została m.in. członkinią Komisji Finansów Publicznych, Podkomisji stałej do monitorowania systemu podatkowego, Komisji Infrastruktury, Podkomisji stałej do spraw budownictwa oraz gospodarki przestrzennej i mieszkaniowej oraz Komisji Samorządu Terytorialnego i Polityki Regionalnej[7]. Wiceprzewodnicząca Łódzkiego Zespołu Parlamentarnego oraz Parlamentarnego Zespołu do spraw Polityki Migracyjnej i Integracyjnej, członkini m.in. Parlamentarnego Zespołu do spraw Równouprawnienia Społeczności LGBT+ i Parlamentarnego Zespołu ds. Walki z Wykluczeniem Transportowym, a także przewodnicząca Parlamentarnego Zespołu ds. Miast[7].
We wrześniu 2020 złożyła rezygnację z członkostwa w klubie parlamentarnym Lewicy i w partii Wiosna[36], dołączając do ruchu Szymona Hołowni – Polska 2050[37]. W listopadzie 2020 została wiceprzewodniczącą partii politycznej o tej samej nazwie[38] (zarejestrowanej w marcu 2021). W lutym 2021 wraz z Joanną Muchą i Pauliną Hennig-Kloską współtworzyła Koło Poselskie Polska 2050[39], którego została przewodniczącą[40]. 8 lutego 2023 ogłosiła rezygnację z członkostwa w ugrupowaniu Polska 2050[41]. W sierpniu 2023 dołączyła do klubu parlamentarnego Koalicji Obywatelskiej[42]. W wyborach w tym samym roku z jej ramienia bezskutecznie kandydowała do Sejmu X kadencji[43]. Została później członkinią Platformy Obywatelskiej[44].
W 2024 z listy KO uzyskała mandat radnej Sejmiku Województwa Łódzkiego VII kadencji[45]. W tym samym roku bez powodzenia startowała natomiast w wyborach europejskich[44].
Życie prywatne
Wnuczka profesor Ireny Grajewskiej[46], córka Jacka i Marianny (pracowników naukowych)[1][47], była żona pisarza Tomasza Piątka[48]. Ma syna Martyna, łódzkiego artystę[46][49]. Deklaruje się jako osoba biseksualna[50].
Odznaczenia
Wyniki wyborcze
| Wybory | Komitet wyborczy | Organ | Okręg | Wynik | |
|---|---|---|---|---|---|
| 2006 | Zieloni 2004 | Rada m.st. Warszawy | nr 5 | 656 (0,86%) [25] | |
| 2010 | Sojusz Lewicy Demokratycznej | 339 (0,49%)[26] | |||
| 2015 | Zjednoczona Lewica | Sejm VIII kadencji | nr 9 | 3256 (0,91%)[27] | |
| 2018 | Tak dla Łodzi | Rada Miejska w Łodzi | nr 5 | 427 (1,51%)[30] | |
| 2019 | Wiosna Roberta Biedronia | Parlament Europejski IX kadencji | nr 6 | 3614 (0,40%)[32] | |
| 2019 | Sojusz Lewicy Demokratycznej | Sejm IX kadencji | nr 9 | 14 422 (3,47%) [35] | |
| 2023 | Koalicja Obywatelska | Sejm X kadencji | 5508 (1,21%)[43] | ||
| 2024 | Sejmik Województwa Łódzkiego | nr 1 | 24 735 (10,22%)[45] | ||
| 2024 | Parlament Europejski X kadencji | nr 6 | 10 740 (1,42%) [44] | ||
Publikacje
- Gill-Piątek H., Krzywonos H., Bieda. Przewodnik dla dzieci, Wydawnictwo Krytyki Politycznej, Warszawa 2010.
- Gill-Piątek H., Powrót do Norwegii, w której nigdy nie byłam, [w:] Norwegia. Przewodnik nieturystyczny, Wydawnictwo Krytyki Politycznej, Warszawa 2011, s. 6–10.
- Gill-Piątek H. i inni, Seriale. Przewodnik Krytyki Politycznej, Wydawnictwo Krytyki Politycznej, Warszawa 2011.
- Gill-Piątek H., Martela B., Autostopem przez Chomiczówkę, [w:] Kamińska E., Makowski W. (red.), Tiry na tory. Poradnik walczących społeczności, Federacja Zielonych – Grupa Krakowska, Instytut Spraw Obywatelskich, Łódź-Kraków 2012, s. 44–61.
- Marzec W., Piskała K. (red.), Gill-Piątek H. i inni, Rewolucja 1905. Przewodnik Krytyki Politycznej, Wydawnictwo Krytyki Politycznej, Łódź 2013.
- Kowalczyk P. (red.), Gill-Piątek H. i inni, Obywatele decydują: poradnik działaczy obywatelskich, Fundacja Rozwoju Turystyki i Kultury, Instytut Spraw Obywatelskich, Łódź 2014.
- Jadach-Sepioło A. (red.), Gill-Piątek H. i inni, Analiza dalszych, możliwych działań legislacyjnych Rządu po ewentualnym wejściu w życie ustawy o rewitalizacji, z uwzględnieniem wniosków z dyskusji toczącej się w trakcie konsultacji projektu, Ministerstwo Infrastruktury i Rozwoju, Warszawa 2015.
- Gill-Piątek H., Kontenery. Instrukcja obsługi dla artystów, [w:] Kuźma I.B., Lange Ł. (red.), Mieszkanie i dom jako nieoczywistość kulturowo-społeczna, LangeL – Łucja Lange, Łódź 2017, s. 13–50.
- Gill-Piątek H., Grunt-Mejer J., Krótkie historie rewitalizacyjne, [w:] Mazur H. (red.), Miasto na plus. Eseje o polskich przestrzeniach miejskich, Wysoki Zamek, Kraków 2018.
Przypisy
Linki zewnętrzne
Wikiwand - on
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.