Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Genyornis newtoni – duży wymarły nielotny ptak, który występował w Australii ok. 1,6 mln – 40 tys. lat temu (plejstocen). Jego wymarcie nastąpiło mniej więcej w tym samym czasie co wielu innych australijskich przedstawicieli megafauny i zbiegło się w czasie z przybyciem ludzi na ten kontynent. Był mięsożercą. Masywny, przystosowany do gruchotania kości dziób daje podstawę do przypuszczeń, że podobnie jak współczesne hieny był zarówno padlinożercą, jak i myśliwym. Jego najbliższymi współcześnie żyjącymi krewnymi są blaszkodziobe ptaki wodne. Osiągał 2 m wzrostu. Występował zarówno w lasach, jak i na otwartych trawiastych przestrzeniach. Znalezione obok jego kości wykonane przez ludzi przedmioty świadczą, że przez jakiś czas przedstawiciele tego gatunku występowali wspólnie z pierwszymi ludźmi zamieszkującymi Australię. Szczątki kostne genyornisa odkryto obok jeziora Callabonna oraz w Naracoorte Caves (południowa Australia), a także w Cuddie Springs (Nowa Południowa Walia). Wokół jego szczątków odkryto kamienie żołądkowe, połykane w celu ułatwienia trawienia pokarmu. Do tego ptaka przypisuje się również ponad 700 odkrytych skorupek jaj. Ponieważ Genyornis wymarł w stosunkowo krótkim czasie, przyczyną tego nie mogły być zmiany klimatu. Niektórzy badacze traktują to jako dowód na to, że to człowiek spowodował wymarcie większości australijskiej megafauny.
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
